Rüya Kapanı (TAMAMLANDI)

20.Bölüm (Çikolata)

LUCY

"Çikolata mı?" Şirin şirin kafasını sallayan Natsu'ya bakıp emin olmak için tekrar sordum. "Gerçekten çikolata için bana yalvaracak mısın?"

Tekrar dudak büzüp kafasını sallamıştı. İç çekip "Natsu, çok meşgul olduğumu biliyorsun." dedim. "Ayrıca Sevgililer Gününden nefret ederim."

Kirpiklerini kırpıştırıp parmaklarıyla oynuyordu. "Cidden ama! Şirinlik yaparak beni buna ikna edemezsin!"

"Ama..." Tıpkı bir çocuk gibiydi sesi. "Ama herkes sevgilisine çikolata yapıyor." Gözlerime baktı. "Yoksa biz sevgili değil miyiz, Luce?"

"Natsu." Elimi yanağına koydum. "Her ne kadar şirinlik abidesi olsan da sana çikolaya falan yapmayacağım."

Elimi çekip işimin başına dönmek üzereyken üzgün bir sesle "O zaman ben de bana gelen diğer çikolataları yemek zorunda kalırım." demişti. "Madem sen bana yapmayacaksın..."

Gülmeye çalışarak "Üzgünüm." dedim. "Bir an başkalarının sana çikolata yolladığını sandım da." Cümlesini yanlış anlamış olmalıydım yoksa bu hiç komik değildi.

"Öyle dedim zaten." Sesi ciddiydi. "Benim de kendime has hayranlarım var, Luce. Her sene odam çikolatayla dolup taşar." Gözümün seğirmesine engel olmaya çalışarak "Ah, demek öyle." dedim. "Sana afiyet olsun o zaman."

Onu sırtından kapıya doğru ittirirken "Onlardan istediğin kadar yiyebilirsin." dedim sert bir sesle. "Çünkü ben sana çikolata falan yapmıyorum."

Kapıyı suratına kapattıktan sonra sinirle elimi saçlarıma atmıştım, o kadar işim varken bir de bununla uğraşacak değildim. Madem odası çikolata dolup taşıyor onları yesin bütün gün. Ona asla ama asla çikolata yapmayacağım.

"Juvia, kenara çekil biraz. Burdaki ocağı ben kullanıyorum!"

Büyük konuşup sonra kendi fikrimi çürütmekte üstüme yoktur. Sanırım Natsu'nun başkasından gelen çikolataları yeme fikrine dayanamadım ve soluğu mutfakta aldım.

Aldım almasına ama burda adım atacak yer yoktu. Sinirlerim iyice gerilmişti beklemekten, en sonunda dayanamadım ve "Basit bir şey sormama izin verin." dedim. "Sadece bir şeyi açıklığa kavuşturmak istiyorum."

Kollarımı göğsümde bağlayıp "Ben burdayım çünkü Natsu benim sevgilim." dedim. "Ve Juvia burda çünkü Gray'e deli gibi aşık." Parmağımla Erza'yla Levy'i işaret edip "Peki siz neden burdasınız?" diye sordum cevabı bildiğim halde.

Erza kıpkırmızı olarak "Jellal, bana işleri halledip otoritemi korumamda çok yardım ettiği için..." demişti. "Ona hediye olarak... Çikolata vermek istedim." Eminim öyledir dememek için kendimi zor tutmuştum.

Bakışlarımı Levy'e çevirip "Sen sürekli Gajeel'den şikayet edersin." dedim. "Sürekli söylenip durduğun halde ona çikolata yapmanı gerektirecek iyi bir sebebin vardır umarım?"

"Şey..." O da kızarmıştı beklenildiği üzere. "Yarışmaya hazırlanmam için bana çok yardım etti." Al birini vur ötekine. "Tüm ağır malzemelerimi taşıdı." Bahaneler, bahaneler... "Ben de onun için en azından bu kadarını yapabilirim diye düşündüm."

Cevap verirken gözlerini kaçırmasalardı bari, sırılsıklam aşık olmuş bunlar, üstelik saklayamıyorlar da. Ah, amatörler.

Çöpçatanlığa soyunmak isterdim ama kendi sevgilimle ilgilenecek kadar bile zamanım yoktu, o yüzden bu aralar şu yarışmanın bir an önce başlayıp bitmesi tek dileğimdi.

Gülümseyip kollarımı sıvadıktan sonra "Peki." dedim. "O zaman biraz yer açında, mızmız sevgilim için marifetlerimi konuşturayım."

Gerçekten çikolataları yapmak için çok uğraşmıştım, beğensene iyi olurdu yoksa hepsini burnuna tıkar kulaklarından çıkarırdım.