Το παιχνίδι της μοίρας

Κεφαλαιο 6

Αχιλλέας POV

Σχόλασα πιο νωρίς όποτε περιμένω την Βικτόρια στην καγκελόπορτα όπως είχαμε συμφωνήσει.

Ξαφνικά την είδα να κατευθύνεται προς το μέρος μου.Εγω εκείνη την ώρα χαμογέλασα ασυναίσθητα.

Την παρατήρησα καλύτερα και χαμογελούσε κι εκείνη.Καποια στιγμή έφτασε μπροστά μου.

Εγω δεν άντεξα και την αγκάλιασα σφιχτά.

Βικτόρια:Τι ήταν αυτό ρωτησε μόλις την άφησα και κατάλαβα πως της άρεσε.

Εγω:Απλα το ήθελα της απάντησα με ένα ζεστό χαμόγελο το οποίο ανταπέδωσε.

Εγω:Να χαμογελάς πιο συχνά,σου πάει συμπλήρωσα και εκείνη χαμογέλασε ακόμα περισσότερο.

Βικτόρια:Είσαι το πρώτο άτομο που μου το λέει από τότε που είπε και έκανε μια παύση.Πηρε ένα θλιμμένο ύφος και κούνησε το κεφάλι της δεξιά-αριστερά.

Εγω:Από τότε που ρώτησα εγω κάνοντας της νόημα να συνεχίσει την πρόταση της.

Βικτόρια:Τίποτα άστο είπε και με κοίταξε στα μάτια.

Εγω:Ξέρεις ότι μπορείς να μου μιλήσεις για οτιδήποτε θέλεις έτσι είπα και εκείνη έγνεψε θετικά.

Βικτόρια:Μην ανυσηχεις δεν ειναι κάτι σημαντικό είπε και με έπιασε από το χέρι και άρχισε να περπατάει.

Εγω:Που με πας μικρό τερατακι ρώτησα και εκείνη απλα γέλασε.

Βικτόρια:Σε ένα μέρος που δεν θα πατήσει ψυχή,να μιλήσουμε δεν θες;Ε θα παμε και θα είμαστε μόνοι μας είπε με αυτοπεποίθηση.Πρωτη φορά την βλέπω να μιλάει έτσι.

Εγω:Και που ξέρεις εσυ αυτό το μέρος την ρώτησα όταν επιτέλους φτάσαμε σε ένα απομονωμένο μέρος.

Βικτόρια:Έρχομαι εδώ συχνά είπε κάπως θλιμμένα αλλα άλλαξε το θέμα κατευθείαν.

Βικτόρια:Έλα να κάτσουμε εδώ είπε και μου έδειξε ένα πεζούλι.Εγω την ακολούθησα και κάθησα απέναντι της.

Εγω:Λοιπόν αυτό που θέλω να σου πω δεν ειναι και πολυ εύκολο αλλα το σκέφτομαι καιρο τώρα όποτε νομίζω ειναι η πιο κατάλληλη στιγμή είπα και εκείνη με κοίταξε με ελπίδα στα μάτια της.

Μου έκανε νόημα να συνεχίσω και έτσι πήρα μια βαθιά ανάσα και της το είπα.

Εγω:Ειμαι ερωτευμένος μαζί σου το είπα.Επιτελους της το είπα.Πραγματικα νομίζω πως έφυγε ένα βάρος από πάνω μου.