Το παιχνίδι της μοίρας

Κεφαλαιο 14

Αχιλλέας POV
(Στο πάρτυ)

Άντε ρε Βικτόρια που είσαι;έχω βαρεθεί την ζωή μου εδώ πέρα.

Στεφανος:Τι σκέφτεσαι ρε μαλακα με ρωτησε στεφανος και με τρόμαξε.

Εγω:Τίποτα ρε του είπα χαλαρά.Επιασα με την άκρη του ματιού μου την Στέλλα και την είδα να μας πλησιάζει.

Ωχ παλι προβλήματα θα μας δημιούργησει.

Στέλλα:Γεια σας αγόρια είπε με την τσιριχτή ηλίθια φωνή της.Κρατιεμαι παρα πολυ για να μην την χτυπήσω αυτή την στιγμή.

Θυμαμαι όσα είχε κανει στην Βικτόρια και εξοργίζομαι.Δεν ειναι δυνατόν να έρχεται εδώ σα να μην έχει συμβεί ποτέ τίποτα.

Στεφανος:Γεια σου κουκλα της είπε και της έκλεισε το μάτι.Εγω είπα ένα ξερό γεια και σκαναρα τον χώρο για να εντοπίσω την Βικτόρια.

Την ώρα που πήγα να γυρίσω την πλάτη μπυ στα παιδιά για να δω στην είσοδο,η Στέλλα με άρπαξε και άρχισε να με φιλάει.

Εγω αρχικά ξαφνιάστηκα και το σκουντηγμα του Στέφανου με ξυπνησε και την πέταξα από πάνω μου.

Η Στέλλα είχε ένα χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά και ο στεφανος ήταν λίγο  περίεργος.

Εγω γύρισα προς την μεριά που κοιτούσαν τα παιδιά και είδα την Βικτόρια να στέκεται 3 μέτρα μακριά μας.Γουρλωσα τα μάτια μου και ήμουν έτοιμος να την πάρω στην αγκαλιά μου και να της εξηγήσω τι ακριβώς συνέβη.

Τα μάτια της είχαν βουρκώσει και άρχισε να τρέχει προς τις σκάλες.Πηγα να τρέξω από πίσω της.

Στεφανος:Φιλε άστην να ηρεμήσει μου είπα την ώρα που με έπιασε από το μπράτσο.Εγω προσπάθησα να αντισταθώ αλλα αυτός με έπιασε από τους ώμους και μου είπε πως αν ήθελε να μου μιλήσει τώρα δεν θα έφευγε.

(Τώρα)

Που ειναι τόση ώρα ρε πούστη μου.Λειπει τουλάχιστον 30'.

Και το τελευταίο 20λεπτο δεν μπορώ να βρω και τον Στέφανο.Που μπορεί να έχει πάει ρε φιλε.

Την Στέλλα έχω να την δω από εκείνη την καταραμένη στιγμή.Αμα την δω μπροστά δεν ξέρω άμα θα κρατηθώ και δεν την χτυπήσω.Αμα η Βικτόρια τώρα θυμώσει αυτή η τσουλα θα φταίει.

Αλλα και με το δίκιο της θα θυμώσει.Κι εγω το ίδιο θα έκανα αν την έβλεπα να φιλιέται με κάποιον άλλον.Και συγκεκριμένα με κάποιον που με έχει πληγώσει τόσο σωματικά όσο και ψυχικά πολλές φορές.