Ο μπαμπάς δεν ήταν και πολυ καλά.Τις τελευταίες μέρες ειναι πολυ χλωμος και αδύναμος.Μολις τελειωσα από το σχολειο και αφού ήταν Παρασκευή είπα να περάσω να δω τον μπαμπά μου.
Η μαμα με τον αδερφό μου,ήταν ήδη εκεί,μιας και σχόλασε πιο νωρίς.Πηρα το λεωφορείο,το οποίο έκανε στάση μπροστά στο νοσοκομείο.
Όταν έφτασα εξω από το δωμάτιο είδα την μαμα μου πολυ ανήσυχη.Ο αδερφός μου καθόταν σε μια καρέκλα και είχε το κεφάλι του μέσα στα χέρια του.
Εγω:Γεια σου μαμα είπα χαμογελαστός.Εκεινη ξυπνησε από τον λυθαργο της και με κοιταξε στα μάτια.
Μου χαμογέλασε και με αγκάλιασε.Εγω:Μπορώ να πάω μέσα την ρώτησα όσο ήμουν στην αγκαλιά της.Εκεινη έγνεψε θετικά.Καθως προχωρούσα προς το δωμάτιο την άκουσε να βγάζει έναν λυγμό.
Κοντοστάθηκα εξω από την πόρτα.Εχω καταλάβει τι συμβαίνει.Δεν μπορώ όμως να το παραδεχτώ ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό.Ο μπαμπάς μου...να..να πεθ...πεθάνει.Οχι.Οχι δεν μπορώ να το επιτρέψω να συμβεί αυτό.
Οι γιατροί είπαν πως θα κάνουν ότι μπορούν.Αυτο μπορούν να κάνουν?Να τον αφήσουν να πεθάνει?Και μετά να μείνουμε μόνοι μας?
Δεν γίνεται να ανοίξω την πόρτα.Δεν μπορώ καν να μιλήσω.Ενας κόμπος έχει κανει την εμφάνιση του στον λαιμό μου και τα δάκρυα ειναι έτοιμα να αρχίσουν να τρέχουν στα μάγουλα μου ασταμάτητα.
Όμως πρέπει να φανώ δυνατός.Για κανέναν άλλον εκτός από τον μπαμπά μου.Δεν θέλω η, μάλλον τελευταία μου,συζήτηση μαζί του να ειναι με κλάμματα και στεναχώριες.
Λοιπόν.Το πήρα απόφαση.Ή τώρα ή ποτέ.
Εγω:Μπορείς να το κανεις ψυθίρισα στο εαυτό μου την ώρα που κατέβαζα το πόμολο της πόρτας.Μολις την άνοιξα είδα τον μπαμπά μου στο κρεβάτι του.Ειχε σηκώσει την πλάτη του κρεβατιού του έτσι ήταν σαν να κάθεται σε καρέκλα.
Πήγα με αργά και σταθερά βήματα προς την καρέκλα που υπήρχε δίπλα από το κρεβάτι του.Καθισα και γύρισε λίγο το σώμα του για να με βλέπει καλύτερα.
Εγω ξεροκατάπια και τον κοίταξα στα μάτια.Εκεινος είχε ένα χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπο του.Φαινοταν ήρεμος.Εχω αρκετό καιρο να τον δω έτσι.
Μπαμπάς:Την κανεις γιε μου με ρωτησε και μου έπιασε το χέρι που είχα ακουμπήσει πάνω στο κρεβάτι του.
Εγω:Καλά μπαμπά.Σημερα είχαμε τα δοκιμαστικά για την ομάδα ποδοσφαίρου στο σχολειο.Και..Μάντεψε του είπα ενθουσιασμένος προσπαθώντας να κρύψω την απόγνωση μου.
YOU ARE READING
Το παιχνίδι της μοίρας
Romance"Πρέπει να χωρίσουμε"του είπα. "Τι ειναι αυτά που λες" είπε έκπληκτος. "Την αλήθεια" του είπα ξανά. "Δεν μπορεί να το εννοείς" είπε εκνευρισμένος αυτή την φορά. "Τα πράγματα ειναι πιο περίπλοκα από όσο φαντάζεσαι" του απάντησα. "Εξήγησε μου τότε." "...