Το παιχνίδι της μοίρας

Κεφαλαιο 13

Είδα τον Αχιλλέα πλάτη σε εμένα και μπροστά του μια ξανθιά κοπέλα να τον φιλάει στο στόμα.

Και αυτή η κοπέλα ήταν η Στέλλα!
Δεν ειναι δυνατόν.Μου είπε πως μαγαπαει,δεν γίνετε να συμβαίνει αυτό.Και με την Στέλλα που μου έχει κανει τόσα.

Τότε ο Στέφανος τον σκούντηξε και ο Αχιλλέας έσπρωξε με δύναμη από πάνω του την Στέλλα.Τοτε γύρισε προς το μέρος μου,αναψοκοκκινισμένος,και με κοιταξε.Μολις κατάλαβε πως ήμουν εγω-χρειάστηκε λίγη ώρα λόγω της εμφάνισης-σοκαρίστηκε.

Άρχισε να περπατάει προς το μέρος μου αλλα εγω δεν μπορούσα να του μιλήσω εκείνη την στιγμή.

Ξαφνικά η τάση φυγής γινόταν όλο και πιο έντονη.Ξεκινησα να τρέχω και ανέβηκα τις σκάλες.Ανοιξα την πρώτη πόρτα που βρέθηκε μπροστά μου.Την έκλεισα και την κλείδωσα.Αυτη την στιγμή δεν θέλω να του μιλήσω.

Για να ηρεμήσω άρχισα να παρατηρώ το δωμάτιο στο οποίο μπήκα.Ηταν αγορίστικο αλλα όχι του Αχιλλέα.Σε αυτό τα χρώματα που κυριαρχούσαν ήταν το μαύρο και το λευκό.Και αντί για πιάνο υπήρχε μια κλασική μαύρη κιθάρα.

Μα ποιανού θα μπορούσε να ειναι αυτό το δωμάτιο?Μαλλον του αδερφού του?Ομως δεν μου έχει πει πως έχει αδερφό.

Από τις σκεψεις μου με ξύπνησε το χτύπημα στην πόρτα.

Εγω:Δεν θέλω να σου μιλήσω τώρα φύγε σε παρακαλώ είπα ήρεμα πιστεύοντας πως ειναι ο Αχιλλέας.

Στεφανος:Βικτόρια ο στεφανος ειμαι άνοιξε μου σε παρακαλώ είπε ο Στεφανος-ο κολλητός του Αχιλλέα-και εγω παραξενεύτηκα αρκετα.

Εκείνη την ώρα σκέφτηκα πως χρειάζομαι κάποιον αυτή την στιγμή και ειναι ο μόνος διαθέσιμος.

Έτσι πλησίασα με διστακτικά βήματα την πόρτα και την ξεκλείδωσα.Ανοιξα λίγο την πόρτα ίσα ίσα για να μπορέσω να δω αν οντως ήταν ο στεφανος στην πόρτα.Αφου βεβαιώθηκα πως ειναι αυτός άνοιξα τελείως την πόρτα και έκανα χώρο για να περάσει.

Στεφανος POV

Κοκκαλωσα.Ειναι πανέμορφη και αυτό το φόρεμα της πάει παρα πολυ.Την κοιτούσα από πάνω μέχρι κάτω.Δεν είπα τίποτα.

Εκείνη με κοιτούσε με τα πρισμενα,από το κλάμα, μάτια της.Πρωτη φορά παρατηρώ τα μάτια της.Ειναι ξεχωριστά,ιδιαίτερα.

Πήγα να πω κάτι αλλα δεν μπόρεσα.Μια αρκετα άβολη σιωπή έχει απλωθεί στον χώρο.

Έτσι αποφάσισα να μιλήσω πρώτος.