Το παιχνίδι της μοίρας

Κεφαλαιο 18

Εγω:Όπου θέλω του είπα νευριασμενα και κοπάνησα την πόρτα πίσω μου.Δεν τον αντέχω αλλο.Συνεχεια θέλει να με ενοχλεί.Λες και αυτός ειναι ο σκοπός της ζωής του.

Πφ τέλος πάντων.Και πολυ ασχολήθηκα με αυτόν τον ηλιθιο.

Αποφάσισα να πάω με τα πόδια στο σπιτι της Βικτόριας.Χρειαζομουν κρύο και καθαρό αέρα.

Έφτασα από κάτω και πήρα μια βαθιά ανάσα.Χτυπησα το κουδούνι και ανέβηκα πάνω.Η Βικτόρια ήταν-όπως πάντα-στο δωμάτιο της και άκουγε μουσική.

Η μαμα της με καλοσωρισε και μου είπε πως το χάμστερ ειναι στο δωμάτιο της.Καλα δεν την αποκάλεσε έτσι αλλα δεν πειράζει.Ανεβηκα τις σκάλες και χτύπησα την πόρτα.

Εγω:ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΙΚΡΟ ΧΑΜΣΤΕΡΑΚΙ  φώναξα την ώρα που άνοιξα την πόρτα της χωρίς να περιμένω την απάντηση της.

Έπεσα πάνω της και την αγκάλιασα.Εκεινη έβγαλε τα ακουστικά της γελώντας σαν μικρό παιδί.

Αχ ειναι τόσο όμορφη.

Την φίλησα πεταχτά στο στόμα και την κοίταξα στα μάτια.Εκεινη μου χαμογέλασε και έβαλε τα χέρια της στα μάγουλα μου.

Για λίγα δευτερόλεπτα επικρατούσε ησυχία μεταξύ μας.

Βικτόρια:Είσαι σίγουρα καλά με ρωτησε και σοβάρεψε η όμορφη φατσούλα της.

Βικτόριας POV{είχα καιρο:)}

Κοιταξε ψηλά.Στενεψε τα γλυκά,πανέμορφα ματάκια του.Εσφιξε τα χείλη του και άρχισε να τρίβει ,με τον αντίχειρα και τον δείκτη του,το πιγούνι του.

Αχιλλέας:Χμ...Βασικά..Ατ δις βερυ μομεντ..Δατ αι εμ γουιθ γιου,αι Εμ περφεκτ είπε προσπαθώντας να κανει μια αποτυχημένη αγγλική προφορά.

Εγω γέλασα και ανακαθισα στο κρεβάτι μου.Εκεινος έβαλε το κεφάλι του,το πανέμορφο κεφαλάκι του πάνω στα πόδια μου.Αρχισε να μουγκρίζει και να τραβάει το χέρι μου για να του χαϊδέψω τα μαλλιά.Εκανε σαν πεντάχρονο και το μόνο που μπόρεσα να κάνω εκείνη την ώρα ήταν να γελάσω.

Εκεινος στένεψε τα μάτια του και μετά έκανε ένα τόσο ΜΑ ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΟ PUPPY FACE ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΝ ΖΟΥΛΗΞΩΩ.

Ναι Οκευ άραξε την πέτσα σου κουκλα.

Σκάσε εσυ.

Τέλος πάντων.Αφου είδε πως εγω από μονη μου δεν θα κουνούσε το κουλ-Εμ εννοώ το χεράκι μου για να του χαϊδέψω τα μαλλιά,αποφάσισε να το κανει μόνος του.