Βικτοριας POV
Περίεργο.Ο Παύλος μου είπε πως θα παμε στο σπιτι του Άρη.Ετσι χωρίς λόγο και κατευθείαν μετά το σχολειο.Ηρθε με την μαμα μου και με περίμεναν για να με πάρουν.
Τώρα είμαστε από κάτω.Οταν ανεβήκαμε ο Άρης μας περίμενε στην πόρτα ανήσυχος.Η μαμα του καθόταν σκεπτική σε έναν καναπέ.
Βικτόρια:Όλα καλά ρώτησα καθώς όλοι συμπεριφέρονται περίεργα.
Παύλος:Πρέπει να μιλήσουμε είπε και κάθισε σε έναν καναπέ απέναντι απο τον Άρη και την μαμα του.
Μαμα:Έλα κοριτσι μου είπε και με πήρε από το χέρι.
Άρης:Είχα σκεφτεί να περιμένουμε τον μπαμπά μου αλλα θα αργήσει λίγο όποτε ας το πούμε πρώτα στην Βικτόρια.
Εγω:Τι θέλετε να μου πείτε ρώτησα και ανακαθισα.
Μαμα:Θυμάσαι που βρήκαμε ένα κουτί στο γραφείο του μπαμπά σου?Βασικα βρήκες.
Εγω:Φυσικά και το θυμαμαι.Ελεγε για τον Παύλο.Πως δεν ειναι ο πραγματικός σας γιος και πως ήξερε το πραγματικό του παιδί.Αλλα όλα αυτά τι σχέση έχουν με τον Άρη ρώτησα.
Καθώς όμως σκεφτόμουν κάτι πέρασε από το μυαλό μου.Οχι,δεν μπορεί.
Παύλος:Την μέρα που συνάντησα τα παιδιά και αποδείχθηκε πως με τον Άρη είμασταν συμμαθητές δεν μπόρεσα να βγάλω από το μυαλό μου το πρόσωπο του.Ηξερα πως τον είχα ξαναδεί κάπου αλλα δεν μπορούσα να καταλάβω που.Με το που πήγα στο δωμάτιο μου άνοιξα το κουτί.Πηρα μια φωτογραφία,την πιο πρόσφατη και την κοίταξα καλά.Μεσα ήξερα πως ήταν αυτός.
Άρης:Σήμερα το πρωί με πηρε τηλέφωνο και πήγα από εκεί.Οντως το παιδί στην φωτογραφία ήμουν εγω.Πηγαμε και κάναμε τεστ dna.Οριστε τα αποτελέσματα είπε και μου έδωσε ένα διπλωμένο χαρτί.
Το άνοιξα και παρατήρησα τι έδειχνε.Πραγματι ο Άρης ειναι αδερφός μου.Ο Παύλος ειναι ο γιος της-μέχρι σήμερα-μαμάς του Άρη.
Τους κοίταξα όλους με γουρλωμένα μάτια.Ποσο μικρός ειναι ο κόσμος τελικά.
Την ώρα που πήγα να μιλήσω άκουσα κλειδια στην εξώπορτα.
Άρης:Μάλλον θα ειναι ο μπαμπάς μου είπε και πήγε να σηκωθεί.Ομως δεν πρόλαβε να πάει στην πόρτα και ο μπαμπάς του είχε ήδη μπει.Με τον που τον είδα έβγαλα μια κραυγή και σηκώθηκα πάνω σαν ελατήριο.
Ήταν το μόνο πράγμα που μπόρεσα να κάνω.Δεν μπορεί να ειναι αυτός.Οχι δεν μπορεί.
Μαμα:Κώστα είπε τρομοκρατημένη και έπιασε αντανακλαστικά το μπράτσο μου.
YOU ARE READING
Το παιχνίδι της μοίρας
Romance"Πρέπει να χωρίσουμε"του είπα. "Τι ειναι αυτά που λες" είπε έκπληκτος. "Την αλήθεια" του είπα ξανά. "Δεν μπορεί να το εννοείς" είπε εκνευρισμένος αυτή την φορά. "Τα πράγματα ειναι πιο περίπλοκα από όσο φαντάζεσαι" του απάντησα. "Εξήγησε μου τότε." "...
