Αχιλλέας POV
Καθίσαμε έτσι για περίπου 20' και μπορώ να πω πως ήταν τα 20' καλύτερα λεπτά της ζωής μου μέχρι στιγμής.
Ήταν τόσο ήρεμη και γαλήνια.Φαινοταν στο πρόσωπο της.Εχει ένα χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπο της όλη αυτή την ώρα.Οπως κι εγω.
Ειμαι ευτυχισμένος.Και αισθάνομαι πολυ τυχερός που την γνώρισα.Και που βρήκα το θάρρος να της πω ότι αισθάνομαι.Γιατι δεν ξέρω που ια είμασταν τώρα αν δεν της το είχα πει τότε.
Το πιο πιθανό ειναι να μην την είχα στην αγκαλιά μου αυτή τη στιγμή.
Εγω:Βικτόρια της είπα και εκείνη άνοιξε τα μάτια της και με κάρφωσε με τα υπέροχα γαλάζια μάτια της.Εκεινη την ώρα με έπιασε μια ταχυκαρδία αλλα προσπάθησα να το αγνοήσω.
Εγω:Είσαι πανέμορφη της είπα γλυκά και εκείνη αμέσως κοκκινησε.Κοιταξε αμέσως άλλου και μπορούσα πλέον να νιώθω τους χτύπους της καρδιάς της.
Το μόνο που έκανε ήταν να με σφίξει από την μέση.Εκεινη την ώρα σα να ξύπνησε από τον λυθαργο της,τινάχτηκε από την αγκαλιά μου και κάθισε οκλαδόν στο κρεβάτι μου κοιτάζοντας με στα μάτια.Ενα πονηρό χαμόγελο είχε χαραχτεί στο πρόσωπο της και έτριβε τα χέρια της σατανικά.
Εγω:Ωχ είπα και έσμιξε τα φρύδια μου.Εκεινη είχε ακόμα αυτό το πονηρό ύφος και άρχισε να με πλησιάζει.Εγω φαντάστηκα πως επιτέλους ήρθε η ώρα.Ημουν αρκετα χαρούμενος μιας και περιμένω αυτή την στιγμή αρκετό καιρο.
Μπορεί να μην το συζητάω μαζί της και να μην της το έχω ζητήσει ποτέ αλλα αυτο δεν σημαίνει πως δεν το θέλω.Απλα δεν ήθελα να την πιέσω.Αυτο μόνο.
Η ανάσα μου είχε αρχίσει να γίνεται κόφτη και είχα βάλει τους αγκώνες μου στο κρεβάτι για να στηρίζομαι και να ειμαι λίγο πιο κοντά της.
Η Βικτόρια ήρθε σιγά σιγά προς το πρόσωπο μου και με φίλησε απαλά.Την ώρα που πήγα ξα σηκωθώ και να συνεχίσουμε πιο άνετα το φιλί μας,τραβήχτηκε αλλα απείχαμε μερικά εκατοστά.
Βικτόρια:Έχουμε πολλά να κάνουμε σήμερα ψυθίρισε αισθησιακά και τότε ήταν που δεν άντεξα και πήγα να την γυρίσω ώστε να βρίσκομαι από πάνω της.Με μια κίνηση όμως η Βικτόρια είχε σηκωθεί από το κρεβάτι μου και πήγε στην ντουλάπα μου.
Την άνοιξε και διάλεξε ένα μαύρο παντελόνι και ένα μαύρο φούτερ λίγο φαρδύ.Εγω παραξενεύτηκα λίγο και πήγα να την ρωτήσω τι ακριβώς κανει αλλα μου έκανε νόημα να μην μιλήσω.
YOU ARE READING
Το παιχνίδι της μοίρας
Romance"Πρέπει να χωρίσουμε"του είπα. "Τι ειναι αυτά που λες" είπε έκπληκτος. "Την αλήθεια" του είπα ξανά. "Δεν μπορεί να το εννοείς" είπε εκνευρισμένος αυτή την φορά. "Τα πράγματα ειναι πιο περίπλοκα από όσο φαντάζεσαι" του απάντησα. "Εξήγησε μου τότε." "...