Το παιχνίδι της μοίρας

Κεφαλαιο 47

•This is the end•

1 μήνα αργότερα

Τον τελευταίο καιρο ειμαι καλύτερα.Δεν κάνω τόσο συχνά εμετό και δεν αισθάνομαι τόσο κουρασμένη.

Άρχισα και το σχολειο.Οι γιατροί μου είπαν πως μπορώ να πηγαίνω αρκεί να μην κουράζομαι πολυ και να προσέχω να μην αρρωστήσω.

Τον τελευταίο μήνα έχω κανει τόσα πολλά καινουρια πράγματα.Δοκιμασα να κάνω skateboard,πήγα σε μια συναυλία,έκανα πολλές φάρσες με παιδιά και πολλά αλλα.

Νιώθω πως το τέλος αργεί.

1 εβδομάδα αργότερα

Νιώθω πως το τέλος ειναι κοντά.

Ειναι χαλια.Αυτες τις μέρες κάνω συνέχεια εμετό και δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι.Οι γιατροί μου είπαν πως η κατάσταση χειροτέρεψε ξαφνικά.

Σήμερα νιώθω χειρότερα από ποτέ.Εχει σχεδόν φτάσει το τέλος.

Έχω να κάνω μερικά ακόμα πράγματα.Θελω να γράψω στα παιδιά κάποια λόγια που δεν θα προλαβω να τους πω από κοντά.Θελω να γράψω στην μαμα μου και στον Παύλο κάποια λόγια που δεν έχω το κουράγιο να τους πω από κοντά.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου με δυσκολία και πήρα ένα τετράδιο και έναν στύλο.

Άρχισα να γράφω.Στο τέλος δίπλωσα τα χαρτιά και έγραψα το ονομα του καθενός εξω από κάθε φάκελο.

Εξω νύχτωσε.Κατεβηκα κάτω και αγκάλιασα την μαμα μου και τον αδερφό μου.Τους είπα πως πάω για ύπνο.

Μετά έπιασα το κινητό μου.Εστειλα μήνυμα στο καθένα ξεχωριστά.Το τελευταίο μήνυμα που θα τους έστελνα.

Φρόντισα να μην καταλάβουν κάτι.

Όμως δεν μπορώ να στείλω μήνυμα στο Αχιλλέα.Θελω να ακούσω την φωνή του για μια τελευταία φορά.

Πήρα το τηλέφωνο μου και πληκτρολόγησα τον αριθμό.Τα χέρια μου έτρεμαν.Δεν ξέρω αν ήταν από το άγχος ή αν ο οργανισμός μου αρχίζει να καταρρέει.

Ζαλίζομαι.Ποναω.

Μετά από τρεις χτύπους το σήκωσε.

Αχιλλέας:Έλα μικρό μου χάμστερ μου είπε και ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται.Και γιατί θα μου λείψει αλλα και γιατί πλησιάζει η ώρα.

Εγω:Γεια σου μωρό μου.Μηπως ενοχλώ ρώτησα με δυσκολία.

Αχιλλέας:Φυσικά και όχι είπε.Εγινε κάτι ρωτησε και άφησα τα δάκρυα μου ελεύθερα.