Το παιχνίδι της μοίρας

Κεφαλαιο 7

2 εβδομάδες αργότερα

Βικτοριας POV

Κι έτσι πέρασαν 2 εβδομάδες.2 ολόκληρες εβδομάδες με εμένα και τον Αχιλλέα να είμαστε κάθε μέρα μαζί.Πηγαιναμε σχεδόν παντού μαζί.Εγω βέβαια του έλεγα να μην παραμελεί τους φίλους του.Εκεινος όμως μου έλεγε πως δεν ειναι δίκη μου δουλειά και πως δεν έπρεπε να με απασχολούν χαζομάρες.

Αύριο όμως παλι σχολειο.Τωρα ειμαι πολυ καλύτερα.Εχω τον Αχιλλέα και δεν φοβάμαι πια.Ουτε την Στέλλα, ούτε κανέναν.

Πραγματικά χαίρομαι που το πρώτο μου αγόρι ειναι και ο καλύτερος μου φίλος.

Ειμαι ευτυχισμενη.Αν και έχω ένα κακο προαίσθημα.Δεν ξέρω γιατί ή το τι μπορεί να σημαίνει.Ομως φοβάμαι.

Τέλος πάντων.Θετικες σκεψεις.Ολα θα πάνε καλά.

Αύριο το πρωί θα περάσει να με πάρει ο Αχιλλέας.Πρωτη φορά θα συμβεί κάτι τέτοιο.

Γενικα ειμαι λίγο αγχωμένη μήπως δεν κάνω κάτι καλά.Ή μήπως δεν ειμαι αρκετα καλή για αυτόν.

Τον έχω ρωτήσει κιόλας,αλλα πάντα γελάει και λέει πως δεν πρέπει να σκέφτομαι έτσι.

Κάνοντας αυτές τις σκεψεις με πήρε ο ύπνος.

Επόμενο πρωί

Τις τελευταίες μέρες η μαμα μου λείπει συνέχεια.Δεν την βλέπω καθόλου.

Τις δυο εβδομάδες των διακοπών έλειπε σε ταξίδι.Και τα ωράρια της έχουν αλλάξει.

Όμως έρχεται κάθε βράδυ και μου μιλάει.Εκεινη νομίζει πως δεν την ακούω αλλα κανει μεγάλο λάθος.

Έχω ακούσει τα πάντα.Και πραγματικά κάθε φορά που μου μιλάει κλαίει.Εγω για να μην καταλάβει πως ειμαι ξύπνια προσπαθώ να μην κλαψω,και τα καταφέρνω πάντα.

Μου λέει από το ποσό πολυ με αγαπάει μέχρι το ποσό πολυ λυπάται που λείπει συνέχεια.

Αλλα εγω ποτέ δεν της κράτησα κακιά.Αντιθετως ειμαι ευγνώμων που η μητέρα μου προσπαθεί και κουράζεται τόσο πολυ μόνο για μένα.

Όπως και τις άλλες μέρες έτσι και σήμερα η μαμα μου είχε φύγει νωρίς για την δουλειά.Ετσι έπρεπε να σηκωθώ μονη μου.

Όμως σήμερα υπήρχε κάτι διαφορετικό.Θα πάω στο σχολειο με τον Αχιλλέα.

Για αυτό πρέπει να ετοιμαστώ γρήγορα,γιατί σε 10 λεπτά θα περάσει.

Πήγα στην ντουλάπα μου και διάλεξα τα πρωτότυπα μαύρα ρούχα μου.Πηρα μια μαύρη φόρμα και ένα μαύρο χοντρό και φαρδύ φούτερ.