မုန္းေမ့လို့မရ

5.5K 315 4
                                    

ဒီရက္ပိုင္း ေမမဒီတစ္ေယာက္ မိႈင္ေနေလသည္။အရင္လို အလုပ္ကျပန္လာရင္ေတာင္ ျဖဴ႕အနားလာထိုင္ကာ ျဖဴ႕ တစ္ေန့တာအေျကာင္းေတြနားေထာင္မေပးႏိုင္ေတာ့ပဲ ေတာ္ရံုစကားနဲနဲသာေျပာကာ ပန္ပင္းလာလို့ပါ ဟုေျပာကာ အိပ္ယာေစာေစာဝင္တတ္လာေလသည္။

ခုလည္း ျဖဴတစ္ေယာက္ ေမ့မဒီအား ျပန္မလာေသးလိူ့စိတ္ပူေနေလသည္။အျပင္မွာလဲ မိုးေတြတအားရြာေနေလသည္။

" ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ "

ျဖဴတစ္ေယာက္ အခန္းတံခါးေခါက္သံေျကာင့္ ေမမဒီထင္ကာ ေျပးလာဖြင့္ေလသည္။

" ေအာ္ အန္တီေစာ "

" ေအးသမီးျဖဴ သမီးေမျပန္လာပီလား "

" ေအာ္ အဲ အဲ႕တာ မမက အလုပ္မွာ အခ်ိန္ပိုဆင္းရလို့ နဲနဲေနာက္က်မယ္တဲ႔ ဖုန္းဆက္ထားတယ္ အန္တီေစာရဲ႕ သမီးေျပာဖို့ေမ့ေနတာ ဟီးးးး "

" ေအာ္ ေအးေအး ခုေတာင္ ည၉နာရီရွိေနျပီမို့ အန္တီက တံခါးပိတ္ေတာ့မွာေလ လူစစ္ေနတာ "

" ဟို မမျပန္လာေနပါပီ ေရာက္ေတာ့မွာပါ "

" ေအာ္ ေအးပါ "

ထိုစဥ္ ျဖဴ႕ ထံဖုန္းဝင္လာေလသည္။

" ဟဲလို မမ "

" ေအာ္ ဟုတ္ "

" အန္တီေစာ မမ ေရာက္ေနပီတဲ႕ တံခါးပိတ္ထားလို့တဲ႕ "

" ေအာ္ ေအးေအး "

အေဆာင္ပိုင္ရွင္အန္တီေစာ ေအာက္သို့ ဆင္းသြားေတာ့ ေနာက္ကျဖဴပါလိုက္လာေလသည္။

တံခါးမျကီးဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေမမဒီတစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လံုးလဲ စိုရႊဲေနကာ တုန္ေနေလသည္။အန္တီေစာလဲ ေမမဒီ အားျကည့္ကာ ေမးလိုက္ေလသည္။

" ဟယ္ သမီးေမ ထီးမပါဘူးလားကြယ္ တစ္ကိုယ္လံုးလဲရႊဲလို့ လာလာဝင္ "

" ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ႕ "

" မမ လာလာ ျဖဴ႕ကိုျခင္းေပး ဖ်ားေတာ့မွာပဲ အန္တီေစာ သမီးမမကိုေခၚသြားျပီေနာ္ "

" ေအးေအး ေဆးရွိလား "

" ဟုတ္ သမီးမွာရွိတယ္ "

" ေအးေအး ျမန္ျမန္သြား "

ျဖဴလဲေမမဒီအား အခန္းသို့ တြဲကာေခၚလာေလသည္။ေမမဒီလဲ အခန္းသို့ျပန္ေရာက္မွ အဝတ္စားေတြလဲကာ ကုတင္ေပၚတြင္ ငူငူျကီးထိုင္ကာ ငိုေနေလသည္။

" မုန္းေမ့လို့မရ "   " မုန်းမေ့လို့မရ " Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon