Galaksinin Yıldızları •Tamamlandı•

•Bölüm 5•

İyi okumalar...🌙

Sokak lambalarının aydınlattığı kaldırımlarda kulağımda kulaklık kafamda kapişonum takılıyken yürümek resmen dünyanın sekizinci harikası. Şehrin ışıklarından utanıp kendini göstermeyen bazı yıldızlar var olduklarını hatırlatırcasına bir yanıp bir sönüyorlar. Kulaklığımda son feci bisiklet çalıyor.

Nereye gittiğime bakmadan yürüdüğüm yollar beni Bora'nın evinin önüne getirmişti. Odasının ışığı yanıyordu. Ama bu geceyi yalnızlığıma verdiğimden yürümeye devam ettim.

"Pişt! Pişt! Ömer! Bekle."

Kulaklığımı çıkartıp Bora'yı beklemeye başladım. Anlaşılan yalnızlık bu gece benden yana değildi. Birazdan elinde iki kupayla Bora geldi. Birisini elime alıp duvara yaslandım. İkimizde konuşmadan yıldızları seyrettik.

"İyi misin?"

"Şu soruyu duymaya o kadar ihtiyacım varmış ki. Şu an o cümle beni iyi olmasamda iyileştirdi... İyiyim."

"Hayır, değilsin. Bazen yalnızlık iyidir ama bazen de çok konuşur. Susturamayınca da arkadaş olursun. Ama şu an ona ihtiyacın yok ben varım."

"Annem gideli yıllar oluyor. Bir kez bile arayıp 'Oğlum nasılsın?' demedi. Babam gideli günler oluyor. Bir kez bile arayıp 'Oğlum nasılsın?' demedi. İkisinin arasında pek bir fark yok gözümde. Bir Bade Sultan var. O da olmasaydı napardım bilmem."

"Sen annene ulaşmaya çalıştın mı hiç?"

"Başka bir adamı bana tercih eden anneme mi? Hayır."

Bora duyduğunla şok olunca ağzını açıp kapattı ama diyecek bir şey bulamadı. Zaten bunun üstüne söylenecek söz yoktu.

"Boşversene. Ben kendi galaksimde mutluyum."

"Kendi galaksin? Bende oraya yerleşeyim bari. Bu dünya sıktı artık."

"Ordasın zaten. Sen ve diğerleri. Galaksi, kütle çekimi kuvvetiyle birbirine bağlı yıldızlardan oluşan bir sistem. Yani birbirimize olan sevgimizin kuvvetiyle bir arada duran yıldızlar olarak benim galaksimdesiniz hepiniz."

"Galaksinin yıldızlarıyız yani."

"Aynen öyle kardeşim."

Bora kupayı duvarın üstüne bırakıp bana kollarını uzatınca bende kupamı kenara bırakıp ona sarıldım. Böyle dostlarım olduğu için bir çok kişiden daha şanslıydım. Bora kenarda duran telefonumu alıp sokakta koşturmaya daha doğrusu benden kaçmaya başladı. Bende peşinden tabi.

"Kimler varmış bir bakalım. Oo Büşra'nın numarasını nerden buldun? Kendisi mi verdi yoksa? Yalnız güzel kız ha."

"Lan saçmalama. Ver şunu."

Bora'nın peşinden koşmak yorucu olsa da sonunda telefonumu alıp eve döndüm. Üstümü değiştirip yatağıma atladım. Birisiyle konuşmak iyi gelmişti doğrusu. Işıkları kapatıp kafamı yastığa koydum. Ama yıldızlar hala yanıyordu.

Güne gün ışıklarının uyandırmasıyla başladım. Bugün haftasonu olduğundan Bade Sultan kaldırmıyor ne zaman uyanırsam o zaman kalkıyordum. Böyle müthiş bir şey haftanın beş günü elimizden alınsa da diğer iki günümü kimseye bırakmazdım. Ama dün sözleştiğimiz gibi bizimkilerle paintballa gidecektik bugün. O yüzden kalkıp üstümü değiştirdim ve aşağı indim. Kahvaltımı yaparken Bade Sultan "Hayırdır oğlum? Erken kalkmışsın." dedi.

"Bizimkilerle paintballa gideceğiz de onun için Bade Sultan."

"Boyalarla birbirinizi vurduğunuz şey mi?"