I go to London

hoofdstuk 13

"You kan come in, but there is someone more in the room" hoor ik Harry zeggen. ‘That’s no problem. Is it that girl where you talked about on whatsapp?’ hoor ik de stem zeggen tegen Harry. Ik word steeds benieuwder wie er in de deur opening staat en langzaam kom ik overeind. Ik hoor de persoon die net nog in de deurpost stond, steeds dichterbij komen. Hij praat tegen Harry over mij. Schijnbaar heeft Harry het met deze persoon over mij gehad via Whatsapp. Wat zouden ze besproken hebben? Ugh, ik ben weer eens nieuwsgierig. Sorry, ik kan er niets aan doen. De stem komt nog dichterbij, zo dichtbij dat ik de persoon bijna kan zien, bijna kan zien wie er aan het praten is. Van wie de stem is die ik net hoorde. Ik probeer te raden wie het is. Maar het lukt me niet.

Het is Niall Horan. De vriend van Harry en medebandlid van One Direction. De blonde jongen staat voor mijn neus en kijkt me onderzoekend aan. Snel ga ik helemaal rechtop zitten, klaar om op te staan. Ik kijk hem ook even onderzoekend aan en dan sta ik op om hem een hand te geven en me voor te stellen. "Hello, my name is Isa", zeg ik een beetje zenuwachtig terwijl ik mijn hand uitsteekt. Niall kijkt naar mijn hand en pakt hem vast. ‘Hello, My name is Niall but you are a directioner so you do know that for sure?!’ zegt hij. Ik begin te knikken, natuurlijk wist ik allang dat hij Niall Horan was en samen met Harry Styles in de band One Direction zingt. "Where are you from?" vraagt Niall met een geinteresseerde blik in zijn ogen. "I come from the Netherlands" zeg ik.  ‘Oh a housemate from my guesthouse is also coming from Holland’ zegt hij. ‘Oh yeeeeaah?’ zeg ik met een lichte uithaal naar boven waardoor het lijkt op een vraag maar het is eigenlijk geen vraag. Ik zie hem knikken en dan wordt het stil. Ijzig stil. Het is zo stil dat we elkaar aankijken dat we elkaar ongemakkelijk aankijken totdat er iemand begint te praten. Het is een stilte die moeilijk te doorbreken is. Ik haat dit soort stiltes zo erg, en elke keer komen ze weer terug.

Ik loop terug naar mijn kamer. De jongens keken me zo eng aan dat ik vluchten als enige uitweg zag. Ik denk dat het beter is als ik ze even met rust laat. Dat ze even als vrienden onder elkaar kunnen praten. Dat zou ik ook wel willen als Jolien hier was. Ugh, wat mis ik die gekke Jolien toch. Met haar malle opmerkingen. Zij zit nu gewoon op school in Nederland. Ze ging naar de Universiteit om daar een of andere studie te doen. Ik vergeet altijd welke. Gelukkig vindt Jolien het niet erg dat ik dat altijd vergeet want ze weet ook dat ik de naam van mijn eigen studie amper kan onthouden. Het is überhaupt een wonder dat ik met mijn slechte geheugen mijn examens overleefd heb. Ik ga naar Whatsapp en zoek het gesprek met Jolien op. Dan begin ik met typen.

Isa: Hey Jol, how are u? Love you xoxoxo

 

Dan schiet me te binnen dat ik net Harry Styles en Niall Horan heb ontmoet. Moet ik dat nu meteen aan Jolien vertellen? Ach, laat maar. Dat komt wel een keer. Nu vind ik het belangrijker om gewoon even weer contact te hebben. Ik kijk of ze de afgelopen tijd nog online is geweest, en er staat dat ze aan het typen is. Yes! Dit vind ik leuk.

Jolien: Hey Isaaa, I’m fine. You? I’m busy with school and stuff so this is a short message  I’m sorry :’( xx Joli

Ah, wat jammer ze kan niet zo uitvoerig lang praten. Ik wil terug gaan typen maar ik moet wachten op dat rot toetsenbord wat weer eens niet wil typen. Ugh, haat, haat. Eindelijk na tienduizend pogingen gedaan te hebben om fatsoenlijk te kunnen typen, lukt het eindelijk.

Isa: ah jammer L yeaah I’m fine binnenkort skypen? Good luck with school en stuff! Xxx

Ik druk op verzenden. Het idee om te skypen is helemaal zo slecht nog niet. Als ik klaar ben met het berichtje naar Jolien, komt er een berichtje van Sven binnen.

Sven: Hey Isa, Hoe is het? Heb je een leuk gastgezin? Hoe laat moeten we morgen op school zijn? Lopen we samen? Sven

Haha, dit is typisch iets voor Sven. Altijd vraagt hij als we iets moeten doen, waar, wanneer en hoe we er heen moeten en dat vraagt hij dan altijd pas op het laatste moment. Op het begin ergerde ik me er dood aan omdat het mij ook wel eens in een lastig spagaat bracht. Dan vroeg hij bijvoorbeeld of ik die avond nog ik iets wilde mailen maar dan lag ik al in bed. Maar ik heb geleerd om daar mee om te gaan. Voortaan zeg ik het gewoon eerlijk als ik vind dat Sven daar veel te laat mee komt en ik ga me ook niet meer in lastige situaties manoeuvreren voor hem. Hij weet dat ook dus hij vraagt het niet meer. Behalve nu dan. Ik vind het nu niet erg. Ik heb nog tijd om hem te informeren over hoe en wat, trouwens ik weet het zelf nog niet echt. Ik pak een brief en begin terug te Whatsappen.

Isa: Hey Sven, Everything is fine here. How about you? Morgan 10.00 AM at school. Shall I pick you up at 9.30 AM? XX

Een beetje in het Engels Whatsappen is goed voor je taalgevoel. Ik ben er nog niet heel handig in en ik maak ook af en toe fouten maar het gaat meer om het idee dat ik met het Engels bezig ben en mijn best doe om zo goed mogelijk mezelf verstaanbaar te maken. Verstaanbaar maken dat lukt wel, maar typen is vaak wel een hel. Dan wordt je veel vaker afgerekend op een slechte grammatica en maak je veel sneller fouten, uit mijn ervaring tenminste.

Ik krijg precies op hetzelfde moment twee Whatsappjes terug. Een van Jolien en een van Sven. Eerst open ik die van Sven omdat ik weet dat dat berichtje waarschijnlijk erg kort is. En dat klopt ook.

Sven: All right then C U tomorroww xx

Meteen daarna open ik het berichtje van Jolien.

Jolien: Morgen Skype 17.00 PM Dutch time? For you 16.00 PM? Xoxo

Fijn dat ze aan het tijd verschil heeft gedacht. Ik kijk op de brief die ik van school heb gekregen en zie dat ik al weer om 13.00 uur uit ben. 16.00 uur is goed dus en ik begin te typen.

Isa: Is goed!! Zie je morgen op Skype dan! Love ya xxx