“Hoi mam!” roep ik door de kamer. Het Skype beeld is een beetje vertraagd dus terwijl ik dat zeg, zie ik het beeld van een paar seconden geleden. Ook het beeld van mama is vertraagd, dat ziet er best grappig uit om eerlijk te zijn.
“Hoe is het daar in Londen?” vraagt mama. “Gooeeeehoeed!” zeg ik na een paar seconden als de vraag helemaal is door gekomen. Ik zie dat mama weer naar mijn antwoord luistert. Als ik allang heb geantwoord reageert ze pas weer. “Leuk om te horen” zegt ze en ik zie dat ze haar duim op steekt.
“Hoe is het daar?” vraag ik dan aan haar. “Ook goed, alles gaat zijn gangetje zoals altijd” antwoord ze met een glimlach op haar gezicht. Fijn om te zien dat het daar goed gaat, dat maakt de heimwee bij mij ook een stuk minder. Niet dat die er was. Maar toch. Ik praat nog even met mama via Skype. We hebben het nog even over Londen, wat ik gekocht heb, over de vriendschap met Eva die een beetje begint te ontstaan, over of ik al contact heb gehad met Jolien en over andere alledaagse dingen.
Als ik klaar ben met Skypen, ga ik nog even op twitter. Dan schrik ik me dood. 38 retweets, 40 reacties en 18 favorieten op de tweet van vanmiddag. Schijnbaar is die tweet ook geretweet door mensen die ik niet ken want ik krijg ook een melding van nieuwe volgers. Ik tweet even dat het een leuke tijd gaat worden. @IsaStylish: Het gaat wel leuk worden in Londen #londonstudy. Ik druk op tweeten en ga dan nog even naar facebook. Ook daar update ik mijn status even met de tekst: “London it is”. Iedereen die ik op facebook heb, zal wel begrijpen wat ik bedoel want ik ken al mijn facebookvrienden persoonlijk.
Dan zie ik dat ik een vriendschapsverzoek heb. Eens kijken van wie mijn vriend op facebook wil zijn.
Ah, het is een vriendschapsverzoek van Eva. Ik druk op accepteren en zie dat ze online is. Even met haar kletsen.
- Op de Facebookchat -
Isa: Hey Eef
Eva: Hey Is, hoe is het?
Isa: Goed en met jou?
Eva: Ook goed, ik heb een super leuk gastgezin. Jij ook?
Isa: Jaa! De moeder is super aardig en ook de kinderen zijn super gastvrij naar mij toe
Eva: Moooooi! Maar ik ga weer want de moeder roept me om te eten. Doeeiii xoxoxo
Isa: doeiiixoxoxoxo, ik spreek je wel weer.
Eva: Jaaa zeker! Doeggg
Ik sluit facebook af, en dan hoor ik de moeder roepen dat we kunnen eten. “Dinner is ready!” roept ze met een licht Engels accent. Dat vind ik zo mooi. Ik zou willen dat ik zo'n accent had. “I'm coming” roep ik met mijn beste Engels met een zwaar Brabants accent. Door mijn Brabants accent versta je mijn Engels bijna niet.
Ik schaam me bijna, dat ik zo slecht te verstaan ben. Als ik beneden kom, zit iedereen al klaar aan de tafel. De moeder komt net binnen met een grote pan via de andere deur. “We're eating Irish stew” zegt de vrouw. “Hmmmmmmm…” zeg ik op bijna onhoorbare toon. Schijnbaar horen de kinderen het toch want ze grinniken zachtjes. Ik ga op de lege stoel zitten en schep wat eten op het bord wat voor me staat. Geduldig wacht ik totdat iedereen eten op zijn bord heeft geschept. “Enjoy your meal” zeg ik tegen iedereen als ik zie dat iedereen klaar is om aan te vallen. De rest mompelt iets in de geest terug. Het lijkt ook een beetje op “Enjoy your meal” maar heel erg goed kan ik het niet horen.
Het eten is echt heerlijk, de moeder kan echt heerlijk koken. Ik had nog nooit “Irish Stew” gehad maar dit is echt heerlijk. Ik zou het wel vaker willen eten. Gelukkig ben ik hier nog een jaar, dus ik zal dit waarschijnlijk nog wel vaker eten.
Nadat we hebben gegeten, neem ik samen met de moeder een kookschema door. Schijnbaar is het de bedoeling dat ik een keer in de week kook voor het gezin. De moeder doet wel boodschappen voor de avondmaaltijd maar ze zegt dat ze wil dat haar kinderen zelfstandig kunnen koken later en dat kun je nu beter leren dan als je al uit huis bent. Ik zie in het schema dat ik elke maandag met Selena, de dochter, moet koken. Ik kijk haar aan, en ze kijkt naar mij en begint te glimlachen. Alsof we elkaars gedachten kunnen lezen dat we met elkaar moeten overleggen.
Na het eten ga ik naar Selena toe. We beginnen te kletsen, we hebben het over school en wat er hier in Londen allemaal te doen is. Als ik zeg dat ik bij de 1D-world ben geweest en dat ik een directioner ben, sleurt ze me mee naar haar kamer. Ze wil me iets laten zien, maar wat weet ik niet want ik kan haar gemompel niet horen. Dan staat ze voor haar deur. “Don't be scared” zegt ze op waarschuwende toon. “Okay, I'll try to be not scared” zeg ik op een lachende toon. Ik heb echt geen idee waar ik bang voor moet zijn.
Als ze de deur open doet, zie ik het.
Ze is ook een directioner.
Ik loop de kamer binnen en betrap mezelf erop dat mijn mond open staat. Overal, maar dan ook echt overal hangen posters van de vijf knapste jongens op deze aardbol. Het meeste van Harry. “You are also a Harry girl”, zeg ik enthousiast tegen haar, “Me too”. Ze loopt de kamer in, pakt een boekje onder haar bed vandaan, bladert een beetje door het boek en stopt dan bij een bepaalde bladzijde. Ze laat hem aan mij zij zien. “O my…” zeg ik terwijl ik mezelf weer betrap dat mijn mond open staat. Voor me zie ik de handtekening van Harry Styles en Niall Horan verenigd met wel bijna honderd plaatjes van de jongens. “How did you get these signatures?” vraag ik met grote ogen aan haar. “The boys live here in London so sometimes it's easy to find them and ask them for a signature” antwoordt ze helemaal enthousiast. Hoe langer we praten over One Direction, hoe enthousiaster ik word. Ik had niet gedacht dat er een directioner in dit huis zou zijn, maar het is me toch maar mooi overkomen.
Als ik eindelijk op mijn telefoon kijk hoe laat het is, zie ik dat het al negen uur is. Ik moet maar eens naar bed gaan want morgen is het weer vroeg dag. Dus ik zeg tegen Selena dat ik naar bed ga en loop naar mijn kamer.
Als ik op mijn kamer ben, pak ik mijn tandenborstel en de tube tandpasta en ga ik naar de badkamer om mijn tanden te poetsen. Na het tandenpoetsen, doe ik mijn kleren uit en onesie aan en kruip ik onder de dikke, wolle deken die op het bed klaar ligt. De moeder had netjes het bed opgemaakt. Het bed is een gewoon eenpersoonsbed, maar hij ligt echt heerlijk. Als ik in mijn bed lig, komt de moeder nog even bij me langs. Ze moet gehoord hebben dat ik op de badkamer was en dat ik aanstalten ging maken om naar bed te gaan. “Good night” zegt ze terwijl ze haar hoofd om de deur heen buigt. “Thanks” zeg ik op een fluisterende toon terug.
Dan sluit ik mijn ogen en binnen de kortste keer ben ik vertrokken naar dromenland. Ik ga heerlijk dromen over de 1D-world, Nando's, de busreis met Sven en Eva, het Skype gesprek met mama en …… O shit, ik zou nog een whatsappje naar Jolien sturen. Meteen springen mijn ogen weer wagenwijd open.
Ik pak snel mijn mobiel, open het whatsappgesprek van Jolien en begin dan driftig te typen
Hey Jo! Londen is great! Er woont hier een directioner en ik ben in de 1D world en nando's geweest. Love iT, nu al. Morgen Skypen? Xoxo
Ze zal wel niet meer reageren denk ik bij mezelf als ik zie dat het 22.00 uur is, dat betekent dat het 23.00 uur is in Nederland en om die tijd slaapt Jolien al omdat ze morgen weer vroeg op moet voor haar stage.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Morgen gaat 1Dmullingar mij ontvoeren, dit zou dus zomaar het laatste hoofdstuk kunnen zijn aangezien ik niet weet wat ze van plan is..
Als ik het niet overleef, IK HOU VAN JULLIE XX AND STAY UNICORN
als ik het wel overleef, dan update ik natuurlijk snel ;D
xo
JE LEEST
I go to London
أدب الهواة[HARRY STYLES FANFICTIE] Dit verhaal gaat over Isa. Een meisje van 18 jaar die naar haar eindexamens een jaar naar Engeland gaat. Alles lijkt gewoon normaal, totdat ze haar nieuwe huisgenoot ontmoet...
