Ik doe mijn ogen open. Niall staat in de deuropening. Onverwacht.
Hij heeft kringen rond zijn ogen, hij ziet er moe uit en bovendien is hij ook niet echt vrolijk. Ik denk opeens terug aan de ruzie die we met hem hadden. De boosheid komt weer terug. Maar goed, ik doe normaal. Zoals altijd.
“Hey” zeg ik zachtjes.
“Hey” zegt Niall nog net hoorbaar en hij loopt richting het bed.
“How are you now?” niet dat hij begint over de ruzie of zo iets. Hij heeft een week niet tegen ons gesproken maar never mind hij is het misschien al vergeten.
“Oh I’m fine” zeg ik op quasi beledigde toon omdat hij het akkefietje schijnbaar al vergeten is. Ugh mannen.
Het is een hele tijd stil. Een verschrikkelijk ongemakkelijke stilte. Nog ongemakkelijker dan anders.
Op eens beginnen alle apparaten om me heen te piepen. Help. Wat moet ik nu doen? Niall is hier en die *** apparaten maken zo’n verschrikkelijk rot geluid.
Ik druk op de rode knop langs mijn bed. Een seconde later staat er een verpleegster met lang blond haar langs mijn bed. Ze pielt wat met de draden die van mijn lichaam naar het apparaat lopen en dan houdt het gepiep eindelijk op.
“thank you” zeg ik als ze de kamer weer verlaat.
Inmiddels is de blik op Nialls gezicht me nog indringender aan gaan kijken. Als de verpleegster uit het zicht is, staat hij in twee passen bij de deur om die met een klap dicht te slaan.
“soo… what happened?” vraagt hij met een lichte boosheid in zijn stem.
“Oh Niall, you are so stupid, eh. You were the one who walked away from us, you were the one who was angry all the time. I don’t think you forgot about that?” leg ik hem uit.
“No, no. Not that. Idiots. The accident. What happened?” zegt Niall.
Oh
Hij is oprecht geïnteresseerd. Ha-ha daar trap ik echt niet in, dit is vast en zeker zo’n ziekige grap. Hoe moet je daar op inspelen? Hoe moet ik hier op reageren?
Ik besluit maar een korte samenvatting te geven van het gebeuren om hem toch enigszins te bedienen op zijn vragen.
“well, I was walking with Harry and he had to pin some money from the banc. So we walked to the banc. He got the money and after that there was an idiot who wanted to steal the money so First there was a running man who tried to steal money. He didnt succeed. Then there was a man on his bicycle who tried it, also didnt succeed. The third one tried it by riding a car. He didnt succeed on his goal but he drove in our direction and hit me. I fell on the street and then the ambulance came and took me to hospital, so thats where I am now”
Wow ik heb toch meer verteld dan ik eigenlijk had gepland. Niall kijkt bezorgd. Zijn blik op zijn gezicht verandert om de minuut maar die bezorgde, gefronsde wenkbrauwen blijven nog steeds boven zijn ogen staan.
“I don’t know what to say” besluit hij te zeggen. Heel verstandig.
“Don’t say anything for a minute, please” zegt Harry en hij komt aan de andere kant van het bed bij mij staan.
“why?” vraagt hij.
“You ask me why? I bet you know why and if you don’t know that, you can better leave now” zegt Harry bits.
“Oh”
“Okay”
“I…. uhm… I will leave then..” zegt hij twijfelend, hij wenst me beterschap en loopt dan de kamer uit.
“IDIOTTTT!!” hoor ik Harry achter me krijsen.
Wat heb ik gedaan? Ik weet het echt niet meer, ik weet wel dat ze verschrikkelijk boos zijn, verschrikkelijk boos. Hoe kom ik erachter wat ik heb gedaan. Hoe?
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
have a nice SUNday y'all :-)
JE LEEST
I go to London
Fanfiction[HARRY STYLES FANFICTIE] Dit verhaal gaat over Isa. Een meisje van 18 jaar die naar haar eindexamens een jaar naar Engeland gaat. Alles lijkt gewoon normaal, totdat ze haar nieuwe huisgenoot ontmoet...
