I go to London

Chapter 14

“Wake up, Isa!!” hoor ik William roepen terwijl hij op mijn deur klopt.

 “Okay!” roep ik terug om te laten weten dat ik hem gehoord heb.

Vandaag is de eerste dag dat ik naar school moet en ik heb er eigenlijk wel veel zin in. Ik spring op uit mijn bed. Gevolg: de lakens komen op de grond te liggen. Ugh, ik heb geen zin om dat op te ruimen. Helaas moet het moet wel, want ik moet het een beetje netjes achterlaten voor het geval dat Eli mijn kamer binnenkomt en ziet wat voor tering bende ik van mijn kamer kan maken. Ik moet wel een goede indruk achterlaten bij deze mensen.

Over een half jaar kan ik misschien mijn kamer rommelig achterlaten. Dan zijn ze van mij gewend dat ik keurig alles opruim.

Een half jaar.

Dat duurt te lang.

Te lang.

Ik ben een echte rommelkont ben, dus ik weet niet hoe lang ik het volhoud. Mijn moeder wurgt me ook regelmatig als ik mijn kamer weer eens niet opruim. Ik moest voordat ik naar Londen ging, mijn kamer opruimen. Anders mocht ik niet gaan. Ik kan er niets aan doen dat opruimen niet mijn talent is. Ik kan er écht helemaal niets aan doen, ik zweer het.

Langzaam kleed ik me om. Nog terwijl ik me omkleed, ben ik me aan het bedenken wat ik in hemelsnaam aan moet doen. Ugh. Een groter dilemma wacht nog op zich, want als ik mijn kleren aan heb, moet ik ook nog kiezen welke accessoires ik daarbij zal dragen. Ugh, het leven is een vat vol moeilijke keuzes. Je zou het kunnen beschrijven als een hel omdat ik elke morgen weer niet weet wat ik moet kiezen.

Als ik na een half uur eindelijk klaar ben, loop ik met mijn blauwe hoodie en zwarte broek naar beneden. Qua accessoires heb ik het simpel gehouden: een wit horloge dat niet te opvallend is. Ik noem het de perfecte schooldag outfit.

Als ik de keuken binnenkom, zit Eli al de krant te lezen aan tafel.

“Hello, good morning” zegt ze met een opgewekte stem als ze me binnen ziet komen.

“Good morning” zeg ik beleefd terug en ik loop naar het aanrecht waar wat ontbijtspullen klaar staan. Ik pak een bakje van het aanrecht, gooi er een paar handjes cereals in daarover giet ik een flinke scheut melk. Snel pak ik een kop koffie van het aanrecht en dan ga ik langs Eli aan tafel zitten. Wat is het toch heerlijk om je dag te beginnen met een lekker bakje cornflakes en een kop verse koffie. “Aaaah” zeg ik als ik een eerste slok heb genomen van de koffie. Het is lekkere koffie, niet te sterk en niet te slap. Gewoon perfect. Ik complimenteer Eli voor de goede koffie. “You have some well-coffee qualities or I don’t know how to call that”.

Als ik mijn ontbijt op heb, begin ik met mijn eerste rondje zenuwachtig door het huis lopen. Ik ben zenuwachtig voor de eerste schooldag. Zullen er wel leuke mensen in mijn klas zitten? Zijn de vakken gemakkelijk of juist moeilijk? En hoe zijn de leraren?

Als het 9.15 uur is, trek ik de deur achter me dicht. Ik ben er klaar voor om mijn eerste dag op school te gaan beleven. Met een behoorlijk tempo loop ik de straat uit, door de straat die daar op aansluit en dan weer door een andere straat. Het lijkt wel een doolhof, als ik na school maar de weg terug kan vinden. Na tien minuten heb ik de straat gevonden waar Sven woont. Ik ga iets langzamer lopen om de nummers op de huizen goed te kunnen bestuderen. Ik tuur de straat af, opzoek naar het huisnummer dat Sven me heeft doorgestuurd. Ik kijk ook nog een paar keer op mijn telefoon om er zeker van te zijn dat ik het goede nummer in gedachten heb. Het teken dat ik het gevonden heb, komt van Sven zelf, hij staat namelijk al voor op straat. Dat had ik dus echt niet van hem verwacht. Ik dacht dat ik hem nog wakker moest maken en uit zijn bed moest rammen maar helaas, dat zit er dus niet in. Ik loop met een iets meer versneld tempo naar hem toe, lach naar hem als ik naar hem kijk en als ik dicht bij hem in de buurt ben.

“Hoi”zeg ik met opgewekte stem.

 “Heey, alles goed meid?” reageert hij spontaan.

 Oké, zei hij dat nou echt? Zei hij nou echt meid? Ik heb daar zo’n verschrikkelijke hekel aan als een jongen al meteen begint met ‘meid’. UGH. Ik weet niet wat het is, maar het geeft me gewoon geen prettig gevoel.

Ik besluit maar niets te laten merken en begin overdreven blij terug te praten: “Ja, met mij alles goed hoor! En met jou?”.

 “Met mij is ook alles goed” antwoord hij.

Dan volgt er zo’n awkward stilte waarin we allebei niet weten wat we moeten zeggen. Dus we lopen maar snel door naar school toe en zwijgen onderweg.

Pas op het moment dat we voor het stoplicht staan dat voor de school is geplaatst, begint het gesprek op gang te komen. Het gaat vooral over wat we gister gedaan hebben, wie er allemaal in mijn en zijn gastgezin woont, of we een beetje hebben geoefend met het Engels etcetra etcetra.

Dat ik met Harry Styles in een huis woon, laat ik bij Sven maar even achterwege aangezien ik nu toch wel weet dat hij me ermee zal gaan pesten. Ik heb Harry vanmorgen trouwens niet meer gezien. Hij zal vast wel belangrijke dingen te doen hebben, bijvoorbeeld repetities met de band enzo en chillen met Niall enzo. OMG.

Maar ik kan nu niet flippen want ik ben met Sven en hij zou me echt heel raar aankijken en dat doe ik dus maar niet. Vanmiddag als ik met Jolientje ga skypen,  dan ga ik flippen. Misschien wil Harry wel met mij mee skypen. Dan kan zij zien dat ik niet lieg.

Ze heeft namelijk wel zo’n beeld van me dat ik vaak lieg, het zijn dan wel leugentjes om best wil of gewoon om haar te stangen enzo. Ik heb een keer gezegd dat One Direction in de aula aan het optreden was, ze geloofden dat en rende als een gek naar de aula toe. Toen ze daar kwam, bleken ze er dus niet te zijn. Ze was toen echt heel boos op me toen ik even later de aula binnen kwam lopen, ik heb me echt kapot gelachen, maar het enige wat zij kon doen is met een hoofd zo rood als een tomaat in een hoekje wegkruipen. Logisch natuurlijk. Ze riep eerst door de hele school: ‘OMG, ONE DIRECTION IS BIJ ONS OP SCHOOL!’ en het was helemaal niet waar. Sindsdien lachen mensen naar haar, iedere keer als ‘One Direction, Niall, Liam, Zayn, Louis of Harry’ worden gezegd in de wandelgangen van school. Stiekem lach ik dan mee, alleen als Jolien me met dé blik aankijkt, dan heb ik opeens een super serieus gezicht, dan ben ik echt bang.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

[veel succes voor iedereen die deze week is begonnen op school of vorige week. Of volgende week moet beginnen. Zelf begin ik volgende week weer met school (...) 

vergeet niet te voten, commenten, fannen, alles wat we blij maakt]