Harry POV
Terwijl ik terug loop naar de kamer van Isa, denk ik aan wat er net is gebeurd. Niall wist gewoon niet meer wie ik was. Zou hij dit spelen? Of weet hij het echt niet meer? De gedachten houden me zo bezig dat ik bijna een spelend kind onder de voeten loop. "don't sleep in the hallway, sir" zegt een klein jongetje op een stoere, politieagentachtige toon. Adorable.
Als ik terug kom op de kamer, roep ik meteen wat ik net in mijn hoofd heb lopen bedenken. "Niall doesn't know who I am anymore or he doesn't want to know me".
Isa kijkt me vragend aan.
Ze heeft me wel gehoord.
"What?" zegt ze
"You heard what I said, right?!" vraag ik voor de zekerheid.
"Yes, Yes, I heard it, but I don't understand it. How? Why?"
Ik leg het hele verhaal uit, vanaf het moment dat ik Niall tegen kwam in de gangen tot het moment dat ik weer terug in deze kamer stond.
Als ik klaar ben met verslag doen, haal ik diep adem.
"Ow", zegt Isa, "Maybe, there happened something we don't know about yet"
"Yeeah maybe, but a bit weird. Right on the moment we are mad at him"
"May- be" reageert Isa.
Mijn gedachten dwalen weer af. Ik ben eigenlijk pislink op Niall. Die idioot weet niks, doet alsof hij niks meer weet. Alsof er niks is gebeurt met onze vriendschap. Ik ben zo boos dat..... dat ..... dat ik een peperdure macbook uit het raam wil gooien..... gelukkig maar dat hier geen macbook staat, maar alleen een laptop die afstamt uit het jaar 0.
"I am going to buy some beverages. Do you want something?" vraag ik aan Isa.
"Yes, coca- cola , please", zegt ze, "never had in since I am in hospital so I need it".
"Ok"
En ik loop de gang op. Ik volg de bordjes naar het café. Het is nog een hele opgave is aangezien ik 0,0 verstand heb van routes, kaarten en ruimtelijk inzicht en al helemaal geen fotografisch geheugen heb waarmee ik kan onthouden waar ik ben geweest, zodat ik de weg terug kan vinden. Wat een faal van moedernatuur dat ze mij die gave niet hebben meegegeven.
Gelukkig zijn de bordjes in het ziekenhuis goed te lezen zodat zelfs de meest domme mensen op aarde weten waar ze heen moeten zonder het aan rondlopend personeel te vragen.
Na tien minuten lopen ben ik eindelijk in het café, ik loop meteen naar de balie toe en ik bestel een grote beker jus d'orange voor mezelf en een grote beker Coca- Cola voor Isa.
"£6, - " zegt de vrouw achter de balie. Zonder na te denken trek ik mijn portemonnee uit mijn kontzak en vis er zes losse ponden uit. Ik tel nog snel na en leg de muntstukken op de balie neer. De vrouw pakt de muntstukken op.
"have a nice day Haa.... Haaa..."
"HARRY STYLES ASDFGHJK"
Fangirl alert.
"Have a nice day uhm...." Ik kijk snel op haar naam kaartje, " Amy" en ik geef haar een knipoog terwijl ik het drinken van de balie afhaal en weg wil lopen.
"Wait" zegt ze en ze komt achter de balie vandaan.
"Can I have a quick selfie with you, please?" vraagt ze lief.
"of course"
Ik ga in een mooie fotopose staan, wacht totdat de foto is genomen. Dan kijk ik hoe de foto is gelukt, ik groet Amy en dan loop ik terug.
"pffffffffff"
----------------------------------------------------
quote of the day: "never regret something that made you smile"
what's your fav quote?
JE LEEST
I go to London
Fiksi Penggemar[HARRY STYLES FANFICTIE] Dit verhaal gaat over Isa. Een meisje van 18 jaar die naar haar eindexamens een jaar naar Engeland gaat. Alles lijkt gewoon normaal, totdat ze haar nieuwe huisgenoot ontmoet...
