Kırık Taşlar

Bölüm 22: SON

Gece boyunca gözüme uyku girmedi. Deli gibi ağlamak istiyordum ama ağlayamıyordum, hiç birşey yapamıyorum. Düşünemiyordum bile. Aklımda sadece tek birşey vardı.

Sabah hava aydınlanır aydınlanmaz hazırlandım. Elim ayağım titriyordu.

Saat 7:15 te evden çıktım. Midem o kadar bulanıyordu ki sadece minik bir ekmek parçası yedim. Onu bile yemek tam bir azaptı.

Terminal düşündüğümden çok daha uzakmış. Bir de bu gün, bu saatte trafik vardı.

Hüngür hüngür ağlama istediğim olduğu halde sanki kurumuştum. "Bu benim şansım." Diye mırıldandım. 2 saat 15 dakikada ancak gelebildim.

Terminalin önüne gelince deli gibi koştum. Her yerde ama her yerde Eren'i aradım.

Eğer onu biraz tanıdıysam, onun dün geceki davranışı, onu yarın son kez öpeceğimi söylediğimdeki bakışı.. Eğer onu tanıyorsam bugün gitmeden önce benimle vedalaşmayacaktı.'

Onu terminalde deli gibi aradım. Ama hiçbir yerde göremedim.

Otobüslerin olduğu kısma bakarken birisiyle çarpışıp yere düştük.

"Önüne baksana!"

"B-ben çok özür dilerim.." Ayağa kalkmaya çalıştım ama kalkamadım. Çarptığım kadın kalkıp yerdeki bavulunu aldı. "Deli mi ne?" Diye bana bakarken hiç birşey yapamadım.

"Ben neden onu hiç aramadım ki!" Telefonumu minik yandan çantamdan çıkardım.

"Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor.."

Ayağa kalkıp otobüslerin ön tarafına geçtim.

"Aradığınız kişiye.."

"Aradığınız kişiye.."

Onu defalarca ama defalarca aradım. "Aradığım kişiye ulaşılamıyor."

Tüm gücümü kaybedip, camın dibine yaslandım.

Ne kadar süre oturdum orada, ne kadar araç gitti, geldi neler oldu hiç ama hiç hatırlamıyorum.

"Duygu!" Sesiyle kendime geldim. Bana bakan kişiyi görmek için gözümü kıstım.

"Duygu.. Erken gelmişsin."

"K-Kayra..?" Onu görmeyi beklemiyordum. "Ne erkeni?"

Kayra ne diyeceğini bilemedi. "Berbat görünüyorsun Duygu.."

"Kayra neler oluyor? Sen.. Nerden çıktın..?"

Kayra dudağını ısırdı. "Duygu.. Bak." Derin bir nefes aldı. "Eren dün beni aradı."

"O gitti değil mi?!.." Diye neredeyse feryat ettim. "Benim burada onu bekleyeceğimi biliyordu ve beni alman için seni gönderdi değil mi?!"

Biraz sakinleşince ona baktım. "Doğru ya, sınavın nasıl geçti?"

Kayra böyle bir soru sormama şaşırmıştı. Kendisini çabuk toparlayıp "478 alacağım." Dedi.

Gülümsedim. "Sen gerçekten zekisin Kayra.."

Ellerimle başımı tuttum. Ağlayamadığım için başım fecii ağrıyordu.

"Duygu iyi misin?"

Kayra'nın hala başımda beklemesi sinirimi bozuyordu.

"Ahh! Sonunda buldum sizi!" Işın koşarak yanımıza geldi.

Doğrulmaya çalıştım ama başım döndü. "Işın?!"