Kırık Taşlar

Bölüm 15: Gizli Kalan Geçmiş

Eve gider gitmez Işın'ı aradım. Aslında Kayra'dan ayrılır ayrılmaz Erenin yanına gidebilirdim ama bunu yapmam Kayra'ya büyük bir hakaret olurdu.

"Işın!"

"Duygum, siz gittikten sonra Eren de ayrıldı bizden. Şu anda pek müsait değilim, sonra konuşalım. Bu arada Eren iyiydi." Telefonumu yüzüme kapattı.

"Teşekkür ederim Işın.." Diye mırıldandım. O iyiydi diyorsa iyidir.

Erenin yüzü kanlı hali aklıma gelince ağlamaya başladım.

"Be-ben ayırmaya çalıştım ama çocuk manyak, ne tepki veriyor ne de kaçıyor... B-birşey yapamadım. Elini bile kaldırmadı." Arda'nın bu sözleri aklıma geldi.

Eren neden Kayra'yı çıldırtmaya çalıştı ki? Neden elini bile kaldırmadı?

"Allah'ım bana yardım et, lütfen."

Akşama doğru zil çaldı, biraz sonrada benim kapım.

"Gir."

Gelen Işın'dı. "Duygu girebilir miyim?"

"Işın." Ayağa kalktım. "Işın birşey mi oldu, neden habersiz geldin?"

Az önce oturduğum yere oturdu. "Seninle konuşmam lazım, hem benim hakkımda hem de senin."

Yanına oturdum. "Beni korkutuyorsun. Eren'e birşey olmadı değil mi Işın!?"

Omzuma dokundu. "Hayır iyiydi, hatta gülüyordu siz gittikten sonra. Duygu.. Eren hakkında konuşalım mı biraz?"

"Işın konuşmayalım çünkü o defteri kapattım ben. Hatta onunla bunu konuşmuştum. O da bana bulaşmayacak artık. Ve ben mutlu olmak istiyorum." Yüzümü kapatıp ağlamaya başladım.

"Duygu.." Işında bana sarılıp ağladı. "Duygu bak eminsin değil mi? Ne karar verirsen ver ben arkandayım."

Doğruldum. "Işın eminim. O bana sadece acı veriyor. Kabul ediyorum onu unutmak zor olacak ama bana destek çıkan, beni seven birisi var. Kayra beni her türlü kabul ediyor, onun canını acıttığımda bile bana anlayışla yaklaşıyor.. Işın ben onun da canı acısın istemiyorum. Erenin yanında olmaktansa.." Duraksadım. "Kayra'nın yanında olacağım artık."

Işının gözleri doluydu. Şimdi ağlama sırası ondaydı.

"Işın! Sen neden ağlıyorsun?"

Işın yüzünü elleriyle kapatmıştı. "Bilmiyorum, Duygu bilmiyorum. Kayra gerekten çok iyi birisi. Bunu bugün kanıtladı. Sizin peşinizden de gelebilirdi ama sana saygısından sadece bekledi.. Öte yandan Eren.. O.." Gözyaşlarını sildi. "Hayır, hayır kafanı karıştırmayacağım. Benim için en önemli kişi sensin." Ellerimden tutup gözlerimin içine baktı. "Anladın mı? Sensin! Ne Kayra ne de Eren umrumda. Belki bana çok kızacaksın ilerde ama doğrusu bu. Seni mutlu edebilecek kişi Kayra ve ben bunu destekleyeceğim."

Ikimizinde gözleri dolu doluydu. "Işın.. Sen gerçek bir dostsun.."

"Sende Duygu.. Duygu biz Arda'ya ayrıldık.."

"Ne?!" Şok içinde ona baktım. "Neden Işın?"

Işın ellerimi bıraktı. "Bugün çok önemli bir işim vardı. Koşuştururken onu bir kızla gördüm, bizim okuldan bir kızla hemde."

Ikinci kez "ne?!" Dedim. "Ama Işın yanındaki her kızı o anlamda sanmamalısın."

Işın burnunu çekti. "Tabiki ama Duygu kız okulun bir numaralı kaşarlarından, Selen Polat. Ve çok yakınlardı, bilmiyorum belki ben öyle zannediyordum ama öylelerdi yani. Bide yanına gittiğimde Emre'nin sevgilisi demesi beni çıldırttı. Emre hani beraber yemek yediğimiz çocuk varya o. Benim tepem attı. Emre önüne gelenle çıkıyor ama o kadarda aşağılık olacağını hiç zannetmiyorum." Öyle hızlı konuşuyordu ki nefes nefese kaldı.