The Queen Wattys2019BC

μάγισσα

Μπροστά μου το ερειπωμένο βασίλειο των μαγισσών, δεν είχε καμία λάμψη τώρα. Ολη αυτή η δόξα, η δύναμη, είχαν χαθεί όλα εξαιτίας του πατέρα μου. Εκλεψε την γη από τις μάγισσες, τις εξόρισε κι όσες δεν εξόρισε φρόντισε να καούν.

Αισθανόμουν τον πόνο τους και την οργή, ήταν ακριβώς όπως εγώ . Οι ψυχές των μαγισσών είχαν εγκλωβιστεί για πάντα σε αυτό το κάστρο, καταραμένες να τριγυρίζουν τα φαντάσματα τους αιώνια.

<<δεν μπορώ να μπω εκεί μέσα. Υπάρχει τόσος πόνος! >>

Ο Χένρι έπιασε άγρια τον καρπό μου και με τράβηξε προς την μισογκρεμισμένη σκάλα. Ούρλιαξα να με αφήσει, τις ένιωθα όλες τους, όλα όσα ένιωθαν και έζησαν και τώρα είχε απομείνει τόση οργή για τους ζωντανούς.

<<Δεν μας θέλουν εδώ Χένρι>>

Πίεσα τα πόδια μου ώστε να μην προχωρήσουμε παραπέρα, όμως δεν έγινε κάτι, συνέχισε να με σέρνει.

Η πόρτα ήταν ανοιχτή, γεμάτη ιστούς από αράχνες και σκόνη, αυτό που κάποτε αποκαλούσαν μεγαλεία τώρα ήταν μια πόρτα με αράχνες και βρωμιά.

<<Οχι! Σε ικετεύω όχι! >>

Ηθελα να ουρλιάξω, όχι για να αντισταθώ αλλά για να βγάλω τον πόνο μου ,τον πόνο των μαγισσών.

Τίς έβλεπα, τις σκιές τους πάνω στους τοίχους, να κινούνται στο σκοτάδι δίχως να έχουν πού αλλού να πάνε.

<<Δεν τους αρέσει η παρουσία μας εδώ. >>

<<Τι λες; μόνοι μας είμαστε εδώ. >>

Με άρπαξε κι από το άλλο χέρι και με έσπρωξε σε ένα παλιό δωμάτιο, σκοτεινό όπως τα υπόλοιπα, καμμένα έπιπλα, τοίχοι έτοιμοι να πέσουν, παράθυρα σπασμένα από καιρό και τα ίχνη της φωτιάς να είναι ακόμα στους τοίχους. Ο πατέρας μου ξεπερνάει την λέξη άγριος ή σκληρός ή βάρβαρος, ήταν Κάτι άλλο, μη ανθρώπινο, κάτι που δεν μπορούσαν να φτιάξουν οι θεοί.

<<γιατί με έφερες εδώ; >>

<<για να με βοηθήσεις να κρατήσω το βασίλειό μου ασφαλές. >>

<< από μένα; ξέχασες τις προθέσεις μου βασιλιά του σκότους; >>

Ηρθε μπροστά μου πιάνοντας την κοιλιά μου, τα μάτια του ακόμα και στο σκοτάδι έλαμπαν, γίνονταν πιο μπλε.