The Queen Wattys2019BC

άδεια από τον γιατρό

   Δέκα ολοκληρωμένες εποχές νωρίτερα.

  Δεν μπορούσα να κάτσω πουθενά, συνεχώς έτρεχα ή έφτιαχνα το σπίτι για να γίνει πιο όμορφο. Είχα μαζέψει όλων των ειδών των λουλουδιών για τη μητέρα μου.

Κοίταξα για ακόμη μια φορά από το παράθυρο, δεν ερχόταν κανένας.

<<αγάπη μου ηρέμησε. Η μητέρα θα έρθει από στιγμή σε στιγμή >> όμως δεν ήρθε.  Δεν ήρθε ποτέ ξανά. Με άφησε μόνη μαζί του, με παράτησε για τον κακό βασιλιά ενώ έπρεπε να τον σκοτώσει.

   Το βράδυ αρρώστησα εξαιτίας της, έκλαιγα και φώναζα το όνομά της, την ήθελα δίπλα μου να έχω κι εγώ μια μαμά. Μαμά για μένα ήταν ο Χένρι, η μοναδική μου οικογένεια ήταν ο αδερφός μου.  Ο Χένρι με μεγάλωνε, με φρόντιζε, μου μαγείρευε, έκοβε ξύλα στα χιονισμένα βουνά για να ζεστάνει εμένα, δεν έτρωγε για να τρώω ενώ, με προστάτευε από την βροχή όταν δεν είχαμε σπίτι, μου έφτιαχνε τα μαλλιά, μου έλεγε παραμύθια,  αλλά η απουσία της ήταν αισθητή, την χρειαζόμουν τόσο πολύ και αυτή με είχε ξεχάσει

Τώρα, κάστρο του νότου.

<<Κλώντια; >>. Είδα τα χέρια του Χένρι νμκινούνται μπροστά από τα μάτια μου, για να δει μάλλον αν ζούσα ακόμα.

<<Συγγνώμη σκεφτόμουν κάτι >>

<<Κάτι κατέλαβα>>. Μπήκε κάτω από τα σκεπάσματα και κόλλησε πάνω μου, ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν πάντα όταν θυμώνουν τους γονείς μου. Ο ένας παράφρων και η άλλη μια δειλή.

<< Θυμάσαι που μισούσα το μωρό μας; >>

  Ο Χένρι με φίλησε στα μαλλιά και με τράβηξε κι άλλο κοντά του.

<<δεν το μισούσα στα αλήθεια... Το φοβόμουν, δηλαδή φοβόμουν τι θα αντιμετβπίσω. Δεν είχα ποτέ μητέρα, δεν ξέρω πώς πρέπει να φερομαι τι να κάνω. Ξέρω μόνο  πως η μητέρα μου με παράτησε στην αγκαλιά ενός ανθρώπου που πολύ αργότερα με ξεφορτώθηκε >>

<<Θα προτιμούσα να με είχε παρατήσει αντί να με μισεί βασικά με σιχαίνεται τώρα που το σκέφτομαι. Πρέπει να κρατήσουμε τον γιο μας μακριά από τους γονείς μας. >>

<<Σε μισεί η μητέρα σου; >> ρώτησα έκπληκτη. Ο Χένρι από όσο  θυμάμαι ήταν το καμάρι της, ο θαρραλέος πολεμιστής της, ο γιος που  σκόπευε να βάλει στον θρόνο του βορρά.