Behind the Mask is a Deeper Secret.

\\Chapter Twenty-four.

Behind the Mask is a Deeper Secret.

[Chapter Twenty-Four]

"Kung late na, ite-text na lang kita." 

          His words are floating in his mind. Nagtataka siya kung bakit pa siya umalis samantalang nagsabi na siya kay Bree na siya ang maghahatid sa kanya pauwi. Dapat tinutulungan niya si Bree na mag-empake ng gamit ngayon, pero nandito siya sa isang abandonadong wearhouse kasama sila Charles, nakikipag-inuman.

          He felt drowsy. Parang sakanilang lahat, siya lang ang nahihilo at bumibigat na ang mata.

          "Oh?" Charles said, pero parang di naman siya nagulat. "Nahihilo ka na? Eh ilang round pa lang ah? Akala ko naman ikaw ang pinakamalakas uminom saatin dito."

          Nagtawanan sila, Harvey shook his head. "Ayoko na pare. Uuwi na ko."

          Patayo pa lang si Harvey ay nakatayo na silang lahat, nasa harap ni Harvey si Charles. "Hindi pwede, pare!" he was saying.

          He was shaking his head like there is something he want to fall out of it. "Magta-taxi na lang ako, dadaan ko na lan yung sasakyan ko."

          "Hindi nga." Charles said. He is smiling, not like a happy smile but a creepy one--more like a grin.

          Harvey was about to push Charles when something hard, like metal, hit him in the back of his head. 

          Then everything is black.

Ilang oras ding di mapakali si Bree sa kwarto niya. Si auntie at uncle at Raina ay winelcome na ulit siya sa bahay. Sinubukan niyang iligpit ang gamit na nadala niya sa bahay ng mga Bautista, naligpit niya na halos lahat pero madami pa ding nasa bag at kahon.

          Naghihintay siya ng tawag ni Kenedy, pero madaling araw na at wala pa din siyang natatanggap hanggang sa ma-lowbat na ang cellphone niya kakapindot dito tuwing mamamatay ang screen. Chinarge niya ang cellphone niya bago siya makatulog kakahintay.

          Nang magising siya, tsaka niya nakitang nahigaan niya ang kaliwang kamay niya kaya namanhid na ito. She masagged her arm a little while staring at her phone. She clicked it and checked the time.

          05:23AM.

          Halos tatlong oras lang nakatulog si Bree. Kung tulog man ang tawag sa ginawa niya. Idlip.

          Di na siya mapakali kaya tinext niya na muna si Kenedy.

          "Kenedy, di mo ko tinawagan. -Bree" then clicked send.

          Bumaba siya sa kusina at naghanda ng makakain nilang lahat sa bahay. Tinignan niya ang ref. Kelan ba huling nag-grocery ang mga tao dito? Bree asked herself. Walang ibang laman kung hindi ang tubig na nasa pitsel at yelo, tapos mga gulay gaya ng talong, kamatis, at sitaw. Gamot sa ubo na nag-expire na.

          Bree shook her head and close the refrigerator door. Still shaking her head, umakyat siya para kunin ang wallet niya at lumabas para maggrocery.

          Namili siya ng karne, at gulay at ng iba pang mga bagay na kailangan sa bahay. Gusto niyang bumili ng para sa sarili niyang kung ano-ano, pero naisipan niya ding wag na lang.

          Kinakapa ni Bree ang cellphone sa bulsa niya bago niya pa naalala na wala pala an cellphone sa bulsa niya. Nag-aalala na siguro siya masiyado kay Harvey. Alam niyang madalas naman na ginagawa ni Harvey ang paglalayas ng gabi at babalik lang kapag trip niya na. Alam niya yun, pero hindi niya maiwasang mag-alala lalo na't wala silang komunikasyon. Di man lang siya nagtext kay Bree nung gabi, kahit para mang-asar lang. Hindi man lang niya hinatid si Bree sa bahay niya.