GREGOR -İNTİKAM KEHANETİ-

BÖLÜM 5 - Eski Bir Dost-

Selaöööömmm ben geldim.

Nasılsınız bakalım?

Umarım iyisinizdir. 

 Gideyim okuyun, bölüm sonu görüşürüz:)

Bölüm 5 - Eski bir dost-

"Merhaba Parlak Foto benim adım. Bu da Zap onun adı."

Gregor derin içli bir nefes verdi. Birazcık hayal kırıklığına uğramıştı, insan görmek onu daha mutlu ederdi.

"Hey! Neden ilk konuşan hep sen oluyorsun!" dedi Zap sinirle.

Gregor kavga sinyallerini hissederken bir şey yapmadı. Durduramayacağını biliyordu. Pusilli'nin de derin bir nefes verdiğini gördü.

"Onları tanıyor musun?" diye sordu sessizce ateş böcekleri daha da hırçınlaşmaya başlarken.

"Maalesef." diye cevap verdi yarasa üzüntülü bir sesle. "Maalesef tanıyorum."

İkiside önlerinde kavga eden iki ateş böceğini izlerken içlerinden sabır çekiyorlardı. Bitirselerde kurtulsalardı!

Sonunda ateş böcekleri kavgalarına son verme zahmetine girdiler. Gregor iki ateş böceğinin susmasıyla derin bir nefes aldı. Sonunda bitmişti. Ancak böcekler bu sefer susmayan savaş çenelerini onlara çevirdiler.

"Vay be kimleri görüyorum savaşçı ve her yerde aranan minik yarasa." dedi Zap.

Pusilli bu sözlerle gergin bir şekilde birkaç adım geri attı.

Zap ve Parlak Foto gülmeye başladı.

"Annen seni bulduğunda olacakları görmek için sabırsızlanıyorum." dedi Parlak Foto kahkahalarla gülerken. Zap ise ekledi,

"Evet kesinlikle öldün sen!"

İki ateş böceği kahkahalarına kahkaha kattı.

Gregor gözlerini devirdi. Bu böceklerin bu huyundan nefret ediyordu.

Pusilli başını suçlu gibi eğdi. Böcekler doğru söylüyordu. O ölmüştü, annesi onu lime lime edecekti. Artık onu Can bile kurtaramazdı.

"Siz iki aptal böcek sussanız iyi olur yoksa bilinmeyen topraklara gidecek kadar uzun yaşayamazsınız." diye aksi bir ses geldi karanlıktan.

Gregor bilinmeyen topraklar lafını anlayamazken biraz ilerisinden büyük cüsseli, yüzünde yara izi olan, gri renkli dev bir sıçan yavaşça karanlıktan çıktı. Gregor önündeki sıçana bakarken kalakalmıştı.

Olabilir miydi?

Bunca yıldan sonra...

"Ripred?" diye sordu.

"Evet benim." dedi büyük gri sıçan. Gregor şaşkınlıktan zar zor konuşabiliyordu.

"Sen... Sen burada ne arıyorsun?" diye haykırdı. Ancak içinde doğan heyecanı bastıramıyordu. Ripred bir kahkaha atarken Gregor eski dostunu görmenin mutluluğunu yaşadı, midesinde kelebekler pır pır ediyordu o an.

"Bende sana bunu soracaktım savaşçı. Burada ne arıyorsun?" diye sordu Ripred alaycı bir ses tonuyla.

Gregor ise sonunda kendine gelebilmişti. Kendini beğenmiş bir şekilde gülümsedi.

"Ben yokken buraları düzgünce koruyamamışsın sanıyorsam Ripred. Pusilli beni bulabilmek için onca yol kat etti. Yerüstüne çıkma cesaretini göstermiş. Açıkçası hayret ettim, doğrusu senin gibi bir sıçanın benden yardım istemesi ve beni bulmak için küçük bir yarasa kullanması oldukça şaşırtıcı." dedi Gregor alaycı bir şekilde. Ripred kahkahalarına bir yenisini daha eklerken yavaşça Pusilli'ye yürüdü.