Hakmarrje e perfunduar

Kapitulli 8

                -Me falni zonjush, padashje por isha me nxitim-u pergjig j Dilani dhe u ul t'i mledhte fletat dhe canten

-Urdheroni gjerat e juaja, dhe me falni edhe njehere-foli serish duke e ngritur koken larte per ta pare personin e panjohur.

Ndeshi me dy sy te bukur, ngjyr mjalti, floket kacurrela e buzeqeshja e embel dhe e sinqert si I nje femije.

-S'ka gje, me falni edhe mua sepse edhe une jam me nxitim ndaj nuk ju pash kur po kalonit-foli ajo me miresjellje dhe sinqeritet. Kur e pa se ai spo ia hiqte syt, faqet e saja u skuqen si domate.

-Dilan-ia zgjati doren ai I pari per tu prezantuar.

-Luna-ia zgjati doren edhe ajo. Shikimi zgjati disa sekonda derisa Luna e kuptoi se ishte me vones pasiqe dikush po e priste ne shtepi.

-Mirupafshim-I tha Dilani nga larg dhe akoma po e ndiqte me sy.

-Mirupafshim zoteri-qeshi ajo dhe vrapoi per te vetura. Ata sy, qe kishin nje trishtim brena, ajo sdo I harronte kurr. Per nje moment u hutua aq sa harroi te hypte ne vetur. U kthjellua kur zilja e telefonit spo pushonte por si per inat u ndal fiks ne momentin kur ajo deshti ta hapte.

Kur arriti ne shtepi, ne oborr e takoi Daylen e cila sapo kishte arritur. E parkoi veturen ne garazh dhe u drejtua per kah vajza per ta pershendetur.

-Pershendetje, ju jeni ajo infermjerja per te cilen me foli Bruno?-pyeti Luna.

-Po, une jam-tha Dayla dhe i'a zgjati doren.

-Une quhem Luna, ndersa vellau im binjak per te cilin do te kujdesesh quhet Elio-u prezantua ajo.

-Une jam Dayla, gezohem qe u njohem zonjush-u pergjigj ajo me miresjellje.

U rehatuan ne salon duke pire nga nje leng portokalli qe ua sherbeu nje grua paksa ne moshe por shume e mire dhe shume e sjellshme.

-Ju falemdnerit teta Elena-tha Luna dhe I dhuroi nje buzeqeshje asaj gruaje te moshuar.

-Ju befte mire zemer, per cdo gje me keni ne kuzhine- tha ajo dhe shkoi per ta pergaditur dreken.