Hakmarrje e perfunduar

Kapitulli10

 -Si ndodhi aksidenti?-e pyeti dhe me ne fund ajo edhe pse kishte frike nga reagimi I tij.

Ai u merzit, u acarua paksa, sepse nuk donte ta kujtonte ate nate te mallkuar. I ati kishte te drejte, ai ishte fajtori per vdekjen e nenes se tij.

-Njehere tjeter do te tregoj, sot s'mundem-u pergjigj Elio. Kthehu koken nga ana tjeter, dy pika lot I rrodhen nga syt, por I fshiu menjehere. S'donte te dukej I dobet ne syt e Dayles.

Ajo u pendua qe e beri ate pyetje, ne ato momente s'dinte cte bente, u ul ne krevat perball tij dhe e perqafoi. Ndoshta po ngutej, ata sapo ishin njohur. Ndoshta po tregohej budallaqe. Por asaj nuk I beri vone kjo gje. Thjesht e ndjeu kete gje dhe e beri. E perqafoi embel, aq embel saqe Elio pernjehere u qetesua dhe ia ktheu perqafimin.

-Pa shiko, pa shiko! Invalidi paska zene te dashur. Sa qesharak dukesh vella I dashur-foli Eriku I cili kishte hyre ne dhome pa trokitur.

-Miredita edhe ty vella-ia ktheu Elio pasi u shkeput nga krahet e Dayles.

Ajo u ngrit ne kemb dhe beri te dilte nga dhoma kur Eriku e kapi nga krahu:

-Si te quajn bukuroshe?-e pyeti dhe u afrua t'ia prekte floket.

Dayla nuk mundi te fliste pasi e verejti djallezine dhe hipokrizine ne syt e Erikut.

-Elio, jam ne kuzhin. Nese te duhet gje, me thirr mire-dhe doli duke shpejtuar nga dhoma.

-Lere vajzen te qete, mos e ngacmo Erik-foli Elio si I acarruar nga veprimi I te vellaut.

-E nese nuk e le te qete, cdo me besh? Do me rrahesh nga ajo karroce me rrota?-fliste dhe qeshte Eriku pa I interesuar se po e lendonte te vellaun me ato fjale.

-Ajo nuk eshte si ato bushtrat e tua qe te duan vetem per para-u pergjigj Elio nervoz.

Kjo gje e lendoi paksa Erikut, ndaj ia ktheu me te njejten monedhe.

-Mua mund tme duan per para, por ty per meshire. Shiko gjendjen tende. Kush do dashurohej me ty o invalid I mallkuar?-fliste percart Eriku.

E ato fjale Elion e shkaterruan, e lenduan thelle ne shpirt saqe nuk I interesoi qe Eriku ishte aty por filloi te shkaterroje cdo gje perreth qe I kapte dora. E ai doli nga dhoma duke buzeqeshur, doli si fitimtar. I pelqeu kjo gjendje e vellaut te tij.

Ngadale u afrua te dera, e mbylli me qeles dhe u afrua te dritarja. Thelle ne vete e dinte se Eriku kishte te drejte, ndaj fjalet e tij e vrane.

-Elio cfare u be? Hape deren te lutem-po trokiste Dayla ne dere.

-Me lere te qete te lutem, largohu.-tha Elio dhe nje lot I doli nga syt.

Dayla pas shume perpjekjeve, u largua ne kuzhine. Si duket Elio ishte nje kokfort qe se kishte shokun.

-Edhe Dayla ndoshta eshte e tille, edhe ajo per ate qellim erdhi te une. Ose per meshire ose per para-mendonte Elio dhe pendohej qe e kishte lejuar ate vajze te futej ne dhome.