Hakmarrje e perfunduar

Kapitulli 17

-Po ti, ke dashuruar ndonjehere?- e pyeti edhe ajo Elion.

-S'kam si ta njoh dashurine, me pengon kjo karroce e mallkuar. Askush sdo dashurohej me dike si une, askush sdo lidhej me nje te paralizuar-u pergjigj Elio I merzitur.

Dayla ia shtrengoi doren si per ta qetesuar dhe me te vertet ia arriti.

-Ti je nje person I mrekullueshem Elio, dhe cdo vajze do ishte me fat po te lidhej me ty-I buzeqeshi ajo.

-Edhe ti? –e pyeti Elio e ajo mbeti pa fjale. Skishte si ti thoshte se per te kishte ndjenja, kur ai pak me pare I tha se nuk kishte qene kurr I dashuruar.

Ndaj vendosi te ndryshoje teme.

-Si thua te fillojme qe sot me ushtrimet? Pastaj t'I nenshtrohesh edhe nje tjeter operacioni-e pyeti Dayla me nje ze lutes dhe priste pergjigje e paduruar.

Ai u acarrua edhe me shume por e permbajti veten, sdonte te dilte keq para Dayles, te dukej I paedukate.

-Te lutem Dayla, mos e hap ate teme te kote sepse ska dobi.Thjesht me ndimo te shtrihem, te pushoj pak-ia ktheu pergjigjen Elio paksa I merzitur.

-Pse nuk e ben nje perpjekje te fundit Elio? Pse nuk e ben per njerezit qe te duam?-dhe menjeher e vuri doren te goja, foli me shume se c'duhej.

-Qe te duam?-e ngriti njeren vetull Elio dhe ne fytyre iu shfaq nje buzeqeshje tinezare.

-Po Elio, njerezit qe te duam. Une, Luna, teta Elena, babi yt-deshi te vazhdonte ajo por Elio nuk e la.

-A, po, babi im digjet per mua.Aq shume me do saqe me fajeson mua per ate aksident te mallkuar-tha ai i acarruar.

-Por, thelle ne vete te do. Je femija I tij, gjaku I tij. Mendoje Elio, mendoje kete propozim timin. A s'do deshiroje te ecje, te dilje ne shetitje? Ta njohesh dashurine?- tha ajo me nje fryme pasiqe sdonte ta shihte ate te merzitur.

-Mua mund te me duan edhe keshtu-tha ai me ironi. Por do ishte dashuri per meshire ose per para- tha ai tani me I qete, duke I kujtuar fjalet e Erikut.

-Une sdo e beja kurr-mendoi Dayla, dhe serish mendimi I saj ishte pak me ze. Mjaftueshem sa per ta degjuar edhe Elio.

-Ti cka?-e pyeti ai por tani I buzeqeshur.

Ajo iku nga dhoma edhe pse ai e thirri disa here. Mbeti serish vetem, e kjo I ndihmoi per te menduar e per te mare nje vendim.

-Alo, moter, kur te kthehesh nga puna kalo njehere nga dhoma ime, dua te flasim per dicka-I tha ai.

-Ka ndodhur ndonje gje vella?- e pyeti Luna e brengosur.

-Jo jo asgje, thjesht kam mar nje vendim. Kur te vish ne shtepi do flasim. Pacim zemer-dhe me kaq e mbylli telefonin duke e lene Lunen te hutuar dhe me mijera pytje ne koke.

Athua valle per cfare vendimi po flet Elio?- mendoi Luna dhe mezi priti te mbaronte orari I punes dhe te shkonte ne shtepi te fliste me te.