Hakmarrje e perfunduar

Kapitulli 27

Luna u takua me Erikun per te biseduar per dicka te rendesishme, ai vet e kishte lajmeruar se ishte dicka me urgjenc.

-Erik si do ja bejm vella? Si do I gjejm gjithe ato para?-e pyeti Luna Erikun dhe ne syt e saj shihej qarte nje brenge.

-I kam gjet une moter, ti mos u merakos mire-I tha ai I lumtur. Ia ledhatoi floket e ajo ngriti koken per ta shikuar ne sy.

-Si, sis i I gjete ato para? Ku I more?-vazhdoi ajo duke e bombarduar me pyetje e ai vetem qeshi nga reagimet e saj.

-Kam disa para te kursyera Luna, dhe e shita njeren nga veturat e mia. Avash avash I mlodha leket e operacionit te Elios-e genjeu ai aty per aty e ai I besoi. Fundja, Eriku vertet kishte disa vetura qe edhe pse ishin te reja, nuk I perdorte shume,I mbante per kolekcion.

Se bashku u kthyen ne shtepi per t'ia dhene lajmin e mire Elios e ai u gezua tejmase.

-Do te ti kthej ato para vella, te jap fjalen se nje dit do ta kthej borxhin ne nje menyr apo tjeter-I tha Elio atij tashme duke buzeqeshur nga gezimi.

-Mos e vrit mendjen per ato gjera tani. Perqendrohu te operacioni mire, te tjerat skane rendsi-I tha ai duke ia bere me dije se leket per momentin skishin shume rendesi. Doli nga dhoma per tu takuar me Brunon, kishin kohe pa dale vetem ata te dy, sic benin kur kishin kohe te lire. Bridhnin lokaleve, e ishte Eriku ai qe dehej me shume e Bruno pastaj e kishte si detyr ta dergonte mikun e tij ne shtepi.

Kishin mbetur edhe tre dite nga operacioni e Elion e kishte kapluar paniku.

***

Dilani kishte dalur me Stelen, kishin shkuar ne nje vend fantastik.

-Dilan pse do shkosh pasneser ne vendlindje? Pse pikerisht ne diten e operacionit te Elios?-e pyeti ajo me medyshje kur ai I kishte treguar se do shkonte ne vendlindje pikerisht ne ate date. Ajo u brengos shume, pse Dilani mos te ishte aty ta perkrahte te motren?

-E kam patjeter Stela, patjeter me duhet te shkoj. Si cdo vit tjeter, peshperiti ne vete. E fjaline e fundit ajo se degjoi.

-Cfare po ndodh me ty Dilan? Ka ndonje gje qe une se di? Me duket se ti dicka fsheh prej meje-e pyeti ajo e ai pohoi me koke.

-Ma thuaj Dilan, ti e di qe mua do me kesh cdohere prane. Ti e di se une te dua-I dhuroi nje buzeqeshje kur e pa se ai u merzit.

-Ajo date Stela, ajo date ka te beje me prinderit e mi. Ndaj smund te mungoj ne vendlindjen time-tha ai tashme akoma me I merzitur.

-Cfare ka ndodhur me prinderit e tu Dilan? A nuk jane jashte shtetit?-pyeti ajo kurioze e ai heshti, morri fryme thelle dhe filloi tja tregonte te verteten .kishte nevoje te defrehej.

-Une jam jetim Stela-u pergjigj ai tashme me nje fryme dhe nje lot I shpetoi nga syt. U mundua ta fshinte shpejt por Stela e pa. ajo kishte mbetur e shtangur, e dinte se prinderit e tij jane ne nje vend tjeter, shendosh e mire. E shikoi me nje fytyre sikur donte ti thoshte te vazhdonte me historine meqe ajo spo kuptonte asgje.

-Prinderit e mi kane vdekur Stela, I kane vrare. I kane djegur per se gjalli- mezi I dolen keto fjale nga goja, me disa pauza qe e bene Stelen te mos nxirrte me as frymen e gojes. Sdinte c'ti thoshte, por e kuptoi se ai kishte nevoje per mbeshtetje, e ajo e donte shume, e dashuronte me shpirt.