Hakmarrje e perfunduar

Kapitulli 46

U nisen te lumtur per ne spital, te kapur per dore. E te tjeret mbeten goje hapur.

-Pa shiko, pa shiko .pellumbat e dashuruar-I talli Alani nga larg kur I pa. Kishte shkuar ta takonte Lunen.

-Po ky ckerkon ketu?-i tha Elio asaj ne vesh dhe po plaste nga xhelozia por kjo gje nuk I shpetoi Dayles e cila filloi ta tallte.

-Xheloz shpirt?

-Kush, une? Jo shpirt skam pse.-dhe turfullonte nga nervat.

-Dukesh dukesh,qe sje faaaare xheloz-vazhdonte ta tallte.

-Dayla mjaft se te griva.

-Hahahaha shpirt, ai eshte miku im I femijerise. Njejt si Dilanin edhe ate e dua. Pastaj, ti e di se kush e ka zemren time-dhe qeshi.

-Posi posi. Madje te quajti dhe princesh ate dite, te kujtohet?-dhe ngadale filloi te zbutej.

-Mjera une sa xheloz e paskam te dashurin, kush do e duroje. J

-Burrin shpirt, se shpejti burrin. Se shpejti do martohemi-dhe ajo nga gezimi iu hodh ne perqafim.

-Ore ju pellumba do na pershendesni apo si e keni hallin?-foli Dilani kesaj radhe.

-Me fal vella-dhe e perqafoi fort. Te njejten beri dhe me Alanin por syt I mbante nga Elio I cili qeshi nga ky veprim I saj femijeror.

-He Dayla, kur do nisemi per ne aeroport? Sepse ske shume kohe-e talli Dilani pasi e dinte se ajo sigurisht do kete ndryshuar mendje.

-Asnjehere vella, sdo nisemi asnjehere. Sepse ndryshova mendje, ne fakt ky me beri ta mar ket vendim. Ky dhe dashuria e tij-dhe I dhuroi nje puthje te lehte ne faqe.

-Dhe me ne fund mo, kokmushka u mbush me mend- e talli Dilani dhe ajo I gjuajti ne bark.

-Stela me ndihmo shpirt, do me vrasin-vazhdoi lojen ai dhe Stela vetem qeshte.

**********

Pas disa ditesh, Erikun e leshuan nga spitali. Tanime ishte me mire. Ne shtepi do kujdeseshin Luna dhe Elio.

Luna kishte vazhduar miqesine me Alanin edhe pse te dyt e donin njeri tjetrin. Por per lidhje, ia kishin lene kohes. Bruno si Bruno, duke bredhur larte e poshte por fatin e jetes akoma nuk e kishte gjetur.

-Aurora, shpirt mund te shkosh te shtepia e Lunes? Tia dergosh ca gjera-e pyeti Dayla e cila po behej gati te dilte.

-Patjeter zemer.vetem me jep adresen.

-Jo jo ska problem, Alani te dergon.

-Ne rregull shpirt, mirupafshim-e puthi ne faqe dhe u nis per te shtepia e Lunes.

Sapo u fut ne oborrin e asaj shtepie gjigande, I mbylli syt si nje femi e ai qeshi me lot. Ishte Eriku I cili sapo kishte dale nga pishina. Floket e lagura, trupi I mireformuar, e kishin lene Auroren te hipnotizuar duke fantazuar me syt e mbyllur. Sapo e kishte pare Erikun ,I kishte mbyllur syt si nje femi I lazdruar.

-Ore vishu se turp, le nam –foli ajo pa te keq.

-Jam ne shtepine time, mund te rri dhe lakuriq-e talli ai.

-Une jam Aurora, mikja e Dayles. Ajo me dergoi t'I jap ca gjera Lunes-foli shpejt e shpejt aq sa Eriku mezi e kuptoi.

-Ulu dhe prite, tani kthehet ajo.-perfundoi qete dhe mori celularin e tij te luante. E kjo gje e bezdisi paksa Auroren por nuk e dha veten.

-He, cke qe me shikon? Apo ske pare kurr mashkull pa bluze?-e talli ai kur e pa se ajo ja kishte ngulitur syte.

-Jo..vetem se..uff..me fal, po shkoj te mar dicka per te pire-dhe u largua shpejt nga aty e ai qeshi nga veprimi I saj femijeror.

Pasi mbaroi pune me Lunen, beri te shkonte por dicka e ndali. Ktheu koken te pishina, u afrua afer saj mos valle do e takonte serish Erikun. I pelqeu qe ne fillim, pamja e tij, fjalet e tij.

-Cpo mendon moj e mjere, ai as qe do t'I hedhte syte-mendoi pa ze dhe duke ecur ne mendime, kemba I rreshqiti dhe ra ne pishine. Me e keqja, ajo sdinte not. Mezi arriti ta shqiptonte fjalen NDIHME. Duke bertitur, me shpresen se dikush do e degjonte dhe do I ndihmonte.