Hakmarrje e perfunduar

Kapitulli 11

Dayla ishte ne kuzhin, po pergadiste ushqimin per Elion, kur hyri Eriku dhe e trembi per inat, duke iu afruar te veshi"

-Bukuroshe do vish sonte te dhoma ime? He si thua? Diten kujdesu per ate invalidin, e naten per mua-qeshi ai dhe ia beri me sy.

Dayla, e trembur por edhe e ofenduar, I'a dha nje shuplak te fort saqe koka e tij anoi kah ana tjeter.

-Ti bushter e mallkuar, kush mendon se jam une? Ai Elio invalidi, qe qan e merzitet si femer-e kapi eriku nga krahu dhe po e lendonte.

-Me lesho, ose te betohem se te vras me duart e mia- mori forcen qe I duhej dhe e largoi krahun prej tij.

-Une sjam si ato femrat me te cilat je mesuar, me mua bej kujdes kur flet perndryshe do e njohesh Daylen e keqe-u pergjigj ajo tashme e patrembur.

-Pa shiko, pa shiko. Infermjerja paska dy fytyra-iu afrua serish Eriku duke dashur ta trembte.

-Ashtu si sillen njerezit me mua, sillem edhe une. Varet prej tyre-dhe u largua qe aty duke e lene Erikun te fliste me veten. Shkoi serish te dhoma e Elios, trokiti disa here por ai e deboi. Ndaj u detyrua t'i telefononte Lunes dhe tja shpjegonte gjithe situaten.

-Per gjysme ore jam ne shtepi zemer, me prit aty dhe flasim- e qetesoi Luna Daylen edhe pse vet ajo u merzit nga sjellja e te vellait.

Keshtu kalonin ditet, Elio gjithnje e me shume sillej ftohte me Daylen per shkak te fjaleve te Erikut, edhe pse thelle ne zemer ndjente per ate vajze, ndjente shume.

Dayla e kishte kupuar kete sjelljen e ftohte te Elios, e kishte pyetur disa here se c'kishte ndodhur, por gjithmone e njejta pergjigje, "Asgje, jam I lodhur". E ajo nuk vazhdonte me tej me pytje ngaqe e dinte se ishte e kote.

Ndaj nje dite vendosi ta pyeste Lunen per aksidentin ne te cilin kishte vdekur nena e saj dhe Elio kishte mbetur I paralizuar.

-Luna, dua tet pys diqka-tha Dayla e trembur nga pergjigja qe do merrte.

-Fol shpirt, me pyet lirisht-tha Luna duke pire nje gllenke nga kafja.

Mori fryme thelle, e trembur se si do reagonte Luna, u kthye nga ajo dhe e pyeti:

-Si ndodhi aksidenti Luna? Me trego gjithcka, dua te di gjithcka. Nese nuk eshte sekret-tha Dayla duke e shikuar Lunen ne sy.

Ajo e dinte se nje dite do vije ky moment ku do duhej t'I tregonte cdo gje asaj pasiqe ajo me punonte aty dhe ky nuk ishte ndonje sekret familjar. Mori fryme thelle, i duhej per te mare force per te vazhduar, e ftoi te ulej afer saj dhe duke e shikuar filxhanin e kafes vendosi tja refente gjithe ngjarjen edhe pse sdonte ta kujtonte ate nate, donte ta fshinte nga memorja.