Shadowhunters. (NL)

1.

'Kan je uitkijken waar je loopt?' zeg ik.

'Kan je mij zien?' zegt de jongen met blond haar, blauw met bruine ogen.

-Acht uur eerder-

Point of view, Clary.

Kom op, je kan dit Clary, moedig ik mezelf aan. Vandaag ben ik 18 geworden. Ik ga nu mijn tekeningen laten zien aan de grootste art-school hier. 'Brooklyn academy of art.'

Ik loop naar binnen. Zo zenuwachtig ben ik normaal nooit.. Ik haal diep adem en loop naar de 'jury.'

'Uhm, hallo. Ik ben Clary Fray.' Ik pak 3 van mijn tekeningen die ik heb meegenomen en geef ze aan de jury. 'Dit landschap is nogal... decoratief.' zegt de vrouw in het midden. 'Dat was niet echt de bedoeling.' zeg ik een beetje teleurgesteld.

'Wat zijn dat?' zegt dezelfde vrouw, wijzend op mijn tekenmap. (A/N Zie de gif hierboven.) 'Niks. Gewoon, ideeën voor een stripboek waar ik met een vriend aan werk. Dat was een foutje.' Oh nee hè... 'De Kunstacademie van Brooklyn gelooft niet in foutjes.' zegt de vrouw. Ik slik.

Wanneer ik later het café binnen loop zie ik Simon zitten. Ik zet een teleurgesteld hoofd op.' Geef me hun namen en ik maak ze af.' zegt Simon, mijn beste vriend. Ik trek een wenkbrauw op. 'Met een boze e-mail naar de decaan.' zegt hij er nog achteraan. 'Laat maar.' antwoord ik. Ik leg de brief neer op tafel en ga zitten.

Point of view, Simon.

Ik pak de brief op. 'Gefeliciteerd, U bent aangenomen!' staat erop. Ik krijg een grijns op mijn gezicht. 'Dat zielige gezicht, moest dat? Heel slinks van je.' grinnik ik naar Clary. Ik geef haar een boks. 'Dankje. Het is raar.' zegt Clary. 'Ze vonden onze opdracht goed, maar ze flipten om ons stripboek.' Ik lach. 'You're welcome!' zeg ik terug. 'Deze dag gaat de boeken in als mijn beste achtiende verjaardag ooit.'
'En dat gaan we vanavond vieren! Met Maureen, na de show.'

'Zeker weten! Dus, hoe zit het tussen jou en Maureen?'

'Hoe bedoel je? We zingen samen.'

Point of view, Clary.

Ik leg mijn koekje op de tafel neer.

'Heb je echt niet in de gaten dat ze stapelverliefd op je is?'

'Wat? Nee, huh, nee.'

'Simon, hoe kan iemand zo slim en opmerkzaam als jij, niet doorhebben dat iemand verliefd op je is?'

'Ik ben niet de enige slimme, opmerkzame persoon die die fout maakt.'

Huh, oke. Ik wil mijn koekje pakken, maar hij is veranderd?

Mijn koekje is een tekening geworden? 'Dat is een latte.' zegt Simon. 'Maar er zat een koekje bij.'
'Misschien heb je hem heel snel opgegeten, overkomt mij zo vaak. Als ik blij ben... of verdrietig.' Ik lach. 'Maar-' gaat hij verder. 'Ik zal je droomkoekje vervangen, door een echte. Hier neem de mijne.' En hij geeft mij zijn koekje. 'Dankje.' . 'Op jou, L'chaim.' 'L'chiam.' En we proosten. Alsnog vind ik het raar wat er met dat koekje is gebeurt.

Wanneer ik weg ben, loop ik naar ''Greenpoint Antiek''. Daar werkt een goede vriendin van mij, Dot. Ik zie haar zitten met haar voorspelkaarten. 'Hoi, Dot.' zeg ik als ik binnenkom. 'Hey!' . 'Hoe ziet de toekomst eruit?' vraag ik. 'Niet zo goed als die van jou. De kaarten vertellen me dat je bent toegelaten.' . 'En met 'kaarten' bedoel je 'Simons twitteraccount', zeker?' . 'Oke, ik volg hem. De toekomst voorspellen met Tarot is zo makkelijk nog niet. Maar ik zie wel een verjaardagscadeau in je toekomst.' Ze overhandigt mij een tasje.

'Dot-' . 'Maak open!' Ik maak hem open en zie een mooi zwart doorzichtig shirtje. 'Wauw, je bent veel beter in verjaardagscadeaus geven dan in de toekomst voorspellen.' . 'Niet magisch aan, ik koop gewoon wat ik zelf graag zou willen hebben. Fijne verjaardag.' Ik geef d'r een knuffel. 'Dankje, ik hou van je.' Als we terugtrekken ziet ze er niet zo goed uit. 'Gaat het wel?' Ze kijkt me verward aan. 'Ja. Nogmaals fijne verjaardag. Ga naar je moeder.'

'Mam! Roep ik als ik thuis ben. 'Het is je gelukt!' roept mijn moeder vrolijk en ze komt op me afgelopen. 'Je volgt Simon dus ook?' . 'Hij heeft maar 92 volgers, hij heeft de retweets nodig. Proficiat.' en ze trekt me in een knuffel. 'Dankje. Hashtag stalkermoeder.' Ik leg mijn tas op de grond en als ik me omdraai staat mijn moeder met een soort juwelenkistje in d'r handen. 'Fijne verjaardag.' Ik glimlach naar d'r en pak het kistje aan. We gaan allebei op de bank zitten. Ik open het doosje en zie daar een soort staaf in liggen. Ik pak het op. 'Het heet een cilinder.' zegt mijn moeder. 'Is het een presse-papier?' vraag ik. 'Nee, het is nog veel meer. Het is eeuwenoud. Ik wil dat je het krijgt. Het is een erfstuk.'
'Hebben wij Frays erfstukken dan?' vraag ik verbaast.
'Een paar.' Ik kijk naar de vormpjes op de cilinder.
'Raar, deze heb ik vanochtend nog zomaar getekend. Ik heb het vast ergens zien liggen.'
'Lieverd, ik-' Verder komt ze niet, want mijn telefoon gaat af.
'Simon komt eraan.' . 'Maar we moeten praten.' 'Ik kan niet ik moet me omkleden. Ik ga naar Champagne Enema vanavond. Ja ik weet het. De nieuwe bandnaam. Simon en Maureen nemen me erna mee uit.'
'Maar het is je achttiende verjaardag. En alles gaat nu veranderen.'
'Mam, dat gesprek hebben we gehad.'
'Het gaat om een ander, veel belangrijker gesprek.'
'Dat komt wel. Morgen bij het ontbijt, goed? Ik hou van je!'
Ik geef d'r nog een kus op haar voorhoofd en pak mijn tas. 'Nog bedankt voor het cadeau!' Roep ik als ik de trap oploop.

Point of view, Jocelyn. (Moeder)
Flashback: 10 jaar geleden.

'Je dochter lijkt sprekend op je.'zegt de vrouw naast mij op het bankje. 'Komt door het haar.' Zeg ik lachend.

Opeens komt er een demoon uit het water en Clary gilt. Ik ren er heen, pak mijn dolk en steek hem. We moeten NU naar Magnus. Ze mag het niet weten, het is te vroeg.

'Magnus!' Roep ik terwijl ik klop op de deur.

'Alsjeblieft, Magnus. Alleen heksenmeesters kunnen dit.'

'Mam?'

'Rustig maar. Het is beter zo.'

'Je beschermt haar niet. Je bedriegt haar.'

'Voor zolang ik kan.'

'Ze zal niet altijd kind blijven, Jocelyn.'

'Ik wil haar nog niet in onze wereld.'

'Mama, ik wil dit niet.'

'Neem haar herinneringen weg, alsjeblieft.'

En toen haalde hij, Magnus, Clary's herinneringen weg.

Einde flashback.

˘³˘
hi cuties.

vote, comment & follow.
x