Shadowhunters. (NL)

22.

Point of view, Clary.

'Ik snap het niet. Hoe zijn Shadowhunters beter dan wat jullie mundane's noemen?' vraag ik als we weer terug zijn. 'Wij beschermen mensen.' zegt Izzy. Ik lach. 'Je hebt gelijk. Jullie beschermen mensen. Jullie lieten Simon alleen in het busje. Goed gedaan, jongens, jullie zijn geweldig.' zeg ik. Nee echt goede beschermers! 'Het klopt ook wel dat mensen hun gezond verstand moeten gebruiken.' zegt Alec. Jemig wat heeft die gozer een attitude zeg. Om gek van te worden! 

'Niet nu, Alec.' zegt Izzy. 'Ze doen Simon niks. Ze wilden jou gewoon lokken. Zij willen de Beker, die jij zou hebben.' zegt Jace. Goh wat een geruststelling. 'Waarom denkt iedereen dat? Mijn moeder liegt m'n leven lang en zegt dan: 'Oh er ligt een magische beker op de planeet Bongo, maar niemand vertellen!' zeg ik sarcastisch. Ik adem zwaarder. 'Wat moet ik nou?' 

'We moeten de Kloof vertellen dat we het weten over Valentine.' zegt Alec. 'Dat hij mijn vader is? Prima. Vertel het ze maar. Wat heeft Simon daaraan?' 

'Alles is verbonden. De vampiers willen de Beker.' zegt Jace.
'Niemand wil Valentine een eigen leger zien bouwen.' vervolgt Alec.
'En je bestuurt er demonen me.' vult Izzy aan.

'Vampiers willen er Simon voor ruilen, en Valentine mijn moeder. Hoe dan ook verlies ik. Wat als ik hem in de lucht gooi en het ze zelf laat uitvechten?' zeg ik. 'Kan het je dan niks schelen?' vraagt Alec. Die vent werkt zo op mijn zenuwen 'Natuurlijk wel! Luister, toen jullie mij redden, schonk ik jullie al mijn vertrouwen. Nu moeten jullie mij vertrouwen. Ik kan niet ineens worden zoals jullie.' leg ik uit. 

'Klopt. Ze is opgevoed als mundane.' zegt Izzy. 'Ben jij nu haar woordvoerder?' zegt Alec. 'Die heb ik niet nodig. Wel een plan.' Ik loop verder.

Point of view, Simon.

'HALLO?' roep ik door de deur. Ik zit opgesloten in een kamer met doodskisten. De deur heeft een gat waar ik door heen kan kijken in de vorm van een kruis. Hoe ben ik hier beland? Is dit een droom? 'IEMAND? Ik ben maar een accountantsstudent! Ik ben niks waard! EN en ik heb nauwelijks jullie gezichten gezien, dus ik zou jullie niet eens herkennen. Dat zou ik toch niet doen, want jullie zijn vampiers.' 

Ik ijsbeer heen en weer. 'Wie zou me geloven? Ik wist niet eens dat jullie bestonden.' Ik hoor voetstappen. 'Is daar iemand?' vraag ik dan ook. Ineens komt er iemand voor de deur en ik val naar achter. Jezus ik schrok me dood. 'Als je me flink wilde laten schrikken, is dat goed gelukt!' waarom maak ik een grap tegen vampier. Ik ga zo dood.

Hij gooit de deur dicht. 'Pak die Shadowhunters aan, wat mij betreft. Vooral die blonde.' zeg ik. Ik loop naar achter en kom tegen de doodskist aan. Hij komt op mij af. 'Jij hebt mij niet nodig.' zeg ik nog als laatste keer. 'Integendeel.' zegt hij. En ik zie zijn tanden tevoorschijn komen...