Point of view, Clary.
Ik haal diep adem. "Had mijn moeder me dit maar durven toevertrouwen." zeg ik tegen Simon. Hij kijkt me een soort beangstigend en verbaasd aan. "Wat is er?" vraag ik dan. "Waarom ben je hier niet helemaal van slag van?" vraagt hij. "Ik had eigenlijk altijd al het gevoel dat er iets ontbrak. Een onverklaarbare leegte. Nu begint alles duidelijk te worden." geef ik toe. "Maar dat maakt niets uit, tenzij ik mijn moeder vind." geef ik toe. Simon kijkt me meelevend aan. "Dan doen we dat." Ik glimlach naar hem. "Clary, het is veilig. Kom." zegt Jace. "Let's go." zeg ik tegen Simon, en ik loop naar Jace toe.
"Je moet weten dat De Stille Broeders niet zijn zoals wij." zegt Jace. "Niet zo charmant en sympathiek als jij?" zeg ik plagerig. "Zoals de meeste mensen. Ze communiceren zonder te spreken, via hun gedachten." legt hij verder uit. "Dat klinkt zo gek niet." zeg ik. "Laat de stilte je niet misleiden. Ze gebruiken het Zielenzwaard om de waarheid uit je geest te snijden. Als je niet sterk genoeg bent, sterf je." Oh. Dus dit kan mijn dood worden. Fijn. "Ik neem het terug, dat klinkt vreselijk."
"Clary, de pijn zal ondraaglijk zijn. Je hoeft niet..." Ik ben Clary Fray niet als ik nu zou stoppen. Zo ben ik niet, word ik niet en wil ik niet zijn, dus onderbreek ik hem. "Ik doe alles. Ik loop door het vuur, vecht tegen demonen, alles. Ik wil en moet mijn moeder terug. Ik kan... Ik zal haar niet verliezen." Jace kijkt me recht in mijn ogen aan. Ik slik de brok in mijn keel weg. Al dit gepraat over mijn moeder.. "Gebeurt ook niet. Laten wij niet gebeuren." zegt hij.
We komen bij de deur aan. Ik zie een skelet hangen en slik. "Ik kan dit." fluister ik tegen mezelf. "Absoluut. Je bent Clary freaking Fray. Je kunt alles." zegt Simon, in de hoop mij gerust te stellen. Het helpt een beetje, maar zodra ik weer naar het skelet kijkt, krijg ik toch rillingen. Simon zet een stap naar voren, maar Jace houdt hem tegen. "Momentje." zegt hij. "Wat een verrassing. Geen normalo's toegestaan, net als in de trainingsruimte. Je hebt het mis. Ik heb elke horrorfilm ooit gezien, en de grappige vriend die achterblijft gaat dood." zegt Simon. Izzy moet lachen. "Zo grappig ben je niet. Maar ga gerust je gang." zegt Jace. Op het moment dat Simon naar de deur loopt, begint hij verder te praten. "Zodra je er binnengaat, ben je dood."
"Het probleem is, nu vertrouw ik je niet." zegt Simon. "Hij liegt niet." zegt Alec. "Nu niet." zegt Izzy erachter aan. "Eerder wel." vervolgt ze. "De runenenergie in de Stad der Beenderen doodt mensen meteen, dus toe maar." zegt Alec. Simon lijkt er een beetje bang van te worden, en loopt terug. "De Broeders geven me kriebels. Ik let wel op de normalo." zegt Izzy. "Bedankt voor de opoffering." zegt Jace sarcastisch. Alec meld nog dat hij de omgeving in de gaten gaat houden en loopt dan weg.
"Ik laat je hier niet achter." zeg ik tegen Simon. "Ga de stoere Shadowhunter uithangen, oké? Haal je gedachtes terug en red je moeder. Ik blijf wel hier, om de ingang van de hel te bewaken." Ik geef hem nog een knuffel. Je weet het maar nooit. "Clary, je laat de Stille Broeders niet wachten." zegt Jace ongeduldig. "Je kan het." zegt Simon.
Ik haal nog een keer diep adem, en loop vervolgens naar Jace toe. Hij legt zijn hand op mijn schouder en zo lopen we naar binnen.
˘³˘
hi cuties,
fijne vakantie !
gaan jullie nog ergens heen ?
vote, comment & follow.
x
JE LEEST
Shadowhunters. (NL)
Mystery / Thriller'Kan je uitkijken waar je loopt?' zeg ik. 'Kan je mij zien?' zegt de jongen met blond haar, blauw met bruine ogen. Een verhaal over een 18 jarig meisje, waarbij haar leven compleet veranderd op haar verjaardag. -Geïnspireerd op de Netflix serie.
