Shadowhunters. (NL)

3.

Point of view, Clary.

'Kun je mij zien?'
Zegt een jongen met blond haar. Hij heeft in een oog gewoon blauw en de ander blauw met een soort bruin.
'Dat is het hem. Jij zag mij dus duidelijk niet.' Zeg ik tegen hem.
'Jij heb het Zicht.' Zegt hij.
'Het wat?' Vraag ik. Het 'Zicht'? Waar slaat dat op?
'Hoe kon ik je niet herkennen?' Zegt hij hoofdschuddend. Ik sla mijn armen over elkaar heen. 'Heeft die versiertruc ooit gewerkt?'

Point of view, Simon.

Ik zie Clary praten. Alleen, er staat niemand voor haar?

Point of view, Clary.

We kijken elkaar nog even aan met een vragende blik. Jace!' Roept iemand die al verder gelopen is. Hij draait zich om en rent de club in.

'Wat een aso vent, niet?' Vraag ik als ik weer bij Simon en Maureen sta. 'Je bedoelt die onzichtbare vent met wie je stond te praten?' Zegt Simon. 'Nee, die daar naar binnen rent.' Zeg ik terwijl ik naar hem wijs. 'Clary, daar is niemand.' Zegt Maureen. 'Hij zit vol tatoeages-' 'Over wie heb je het?'
'Zien jullie hem echt niet?'
'Nee.'
'Hou op jullie maken me gek.'
'Doe dan niet zo.'
'Clary, wat zat er in je latte?'

Ik doe mijn vest uit. 'Waar ga je heen? Vraagt Simon. 'Antwoorden zoeken.' 'Je nep-ID is niks.'

Ik loop de club binnen. 'Ik ga falen met de drankjes.' Zegt Simon een beetje gestresst. 'Ik faal wel met je mee.' Zegt Maureen.

Ik ben helemaal gefocust. Ik loop naar een jongen toe die naar binnen wilt, waar die jongen ook is. Ik omarm hem. 'Flink gesport, zie ik.' Ik kijk in zijn ogen. Hij heeft fel, gif blauwe ogen. 'Gave lenzen.'

Zo loop ik naar binnen. Ik kijk om me heen en ik zie de jongen staan. Hij staat achter een vrouw. Ik kijk een beetje verbaasd en loop wat dichter bij. 'Laatste kans.' Zegt hij en hij heeft ineens een soort zwaard vast. Ik schrik me dood. 'Kijk uit!' Roep ik en ik geef de vrouw een duw naar achter.
'Pas op!' Zegt de jongen en hij duwt me naar achter.

Ineens beginnen ze allemaal te vechten.  'Ben je gewond?' Vraagt hij en trekt me omhoog. Ineens word hij aangevallen en laat hij zijn 'zwaard' vallen. Het is nu alleen een staaf. Ik pak hem op en er komt ineens een wit gloeiend mes uit. En ineens steek ik iemand neer. Ik heb iemand gedood. Ze blijven maar vechten en mensen, of wat het ook zijn doden.

Ik ren weg. Ik let niet op en bots tegen iemand aan. Ik kijk hem aan. 'Sorry.' Zeg ik. Waarom komt hij me op een of andere manier bekend voor? Ach laat ook maar. Ik loop verder de club uit.

Ik ga in een taxi zitten. 'Rijden.' Zeg ik en ik laat me achterover vallen.

Wanneer ik thuis ben blijf ik maar door ratelen tegen mijn moeder. 'En toen kwamen er van die akelige tentakels uit zijn gezicht en ging hij in rook op.' Zeg ik ijsberend. 'Ik werd gedrogeerd, toch?' Zeg ik als ik stil sta en mijn moeder aan kijk. 'Wat voor tekenen had die blonde?' 'Wie boeit dat? Luister je wel? Ik heb iemand vermoord!' 'Zagen ze er zo uit?' Zegt mijn moeder en ze pakt een staaf die erg op mijn erfstuk lijkt. Ze haalt het over d'r arm heen en er verschijnt een teken. 'Wat the-' zeg ik geshockeerd. 'Alles wat je heb gezien, heeft een reden en een verklaring. Ik zie al sinds je geboorte tegen dit gesprek op.' Ik schud mijn hoofd. 'Wat gebeurt er? Draai ik door?' 'Dat niet.' Antwoord ze. '-Maar de bescherming verzwakt. Je bent nu 18, tijd voor de waarheid.' 'Bescherming? Hoe bedoel je? Je maakt me doodsbang!' Zeg ik. Wat bedoelt ze? Ik ben half aan het panikeren. 'Weet ik. Daarom heb ik dit zolang uitgesteld.' Dan komt Dot binnen gerend. 'Jocelyn, kijk uit het raam. Magnus heeft ons gewaarschuwd. Ze hebben je gevonden.' 

'Dot het is tijd.' Zegt mam.

˘³˘

hi cuties,

vote, comment & follow.
x