Shadowhunters. (NL)

23.

Point of view, Simon

'Hoe eindigt dit? Kom ik hier nog weg of wat?' vraag ik. 'Ik word niet betaald voor zo'n antwoord.' zegt Raphael. Oh, hij wordt hier dus voor betaald. Fijn. 'Worden vampiers betaald hiervoor?' vraag ik. 'We investeren gewoon erg veel en erg vaak.' zegt hij trots. Ik stoot mijn arm aan een stenen beeld, dat deed pijn. Ik ga zitten op een gouden bank. Alles is hier erg donker aangekleed, heel koud. Alleen de banken zijn goud. 

'Leonidas I probeert die rommel al jaren weg te halen.' begint hij als hij mij ziet rondkijken. 'Je moet tegenwoordig kunnen bewijzen dat je antiek legaal is.' 'Pff uiteraard.' zeg ik. Ik ga langs een vitrine waar een mes/zwaard in ligt. Ik pak heel voorzichtig het zwaard. 'Wat zeg je dan als ze vragen hoe je eraan komt? Mijn eigen graf beroven is niet illegaal.' Wanneer hij klaar is met die zin, gooi ik vol met mes naar hem toe. Hij komt terecht in zijn borst. Oh god. Waarom is hij niet dood. Hij begint te lachen. 'Alsjeblieft, zeg.' Hij haalt het mes uit zijn borst en kijkt me beledigend aan. Oké nou het was gezellig. Ik ga dood. 'Dit jasje is net nieuw.' zegt hij. Ik slik. 'Er is geen uitweg. Je bent een gijzelaar, accepteer dat maar.'

'Een gijzelaar?' vraag ik. 'Dan dood je me dus niet!' ga ik verder. 'Niet doden?' zegt een vrouw die achter hem verschijnt, Camille. Ze komt op me afgelopen. 'Wie zei dat? Raphael. Oh kijk, wat schattig. Je bloedt.' zegt ze doelend op de wond op mijn hoofd van het ontvoeren. Ze raakt het aan met haar vinger en ze stopt haar vinger "sensueel" in haar mond. Ik ga steeds zwaarder ademen van angst. Ze komt zo dichtbij. 'Wat wil ik jou graag leren kennen.' 

Point of view, Clary

'Op welk graf is het?' zegt Alec. We lopen een begraafplaats op, maar ik heb nog steeds geen idee waarom. 'Marry Milligan. Geboren op 10 januari 1802, overleden op 10 januari 1878.' zegt Izzy, gestorven op haar verjaardag, cool. 'Goed. Kom, Alec.' zegt Jace. 'Wat zoeken we?' vraag ik. 'Een wapenvoorraad.' zegt Izzy. In een graf van iemand? 'Die hier bij Mrs Milligan ligt.' vult Jace aan. 'Waarom liggen die wapens op een kerkhof?' 

'Omdat alle oude religies demonen erkennen. Voorheen althans.' beantwoord Izzy mijn vraag. 'Ze vergaten het gevaar omdat wij ze beschermden. Typische kortzichtigheid van de mundane's.' vervolgd Alec. Izzy en Alec beginnen een discussie en Jace onderbreekt ze. 'Weet je wat? Alec, ga jij bij de engel kijken.' Izzy en Alec lopen weg. Jace draagt zich om naar mij. 'We konden ons niet bewapenen in het Instituut, maar hier is een voorraad. Die vinden we wel.' 

'Ik heb me altijd afgevraagd waar mijn vader lag. Ik wou altijd dat hij nog leefde. Be careful what you wish for.' zeg ik. 'Dit is jou schuld niet.' zegt Jace met medelijden in zijn ogen. 'Het is allemaal mijn schuld.' zeg ik, wetende dat het waar is. 

We horen een tekstberichtje. 'Super, hij is thuis. Ik ben weg hier.' zegt Izzy enthousiast en achterdochtig. 'Kom je niet mee?' vraag ik. 'Graag, maar ik moet uitzoeken hoe we bij de vampiers binnenkomen.' zegt ze en loopt charmant weg. 'Doe niks wat ik ook niet zou doen.' roept Jace naar haar.

'Jace, hierzo!' zegt Alec. 'Ik kom er aan. Red jij je wel?' vraag Jace bezorgt. 'Prima. Ik ben gewoon... Geef me even.' antwoord ik. Jace mompeld oké en loopt weg. Ik zucht. Mijn leven is compleet, maar dan ook echt compleet veranderd. Thanks mam.