Shadowhunters. (NL)

20.

Point of view, Clary

Ik kijk Jace aan met angst in mijn ogen. Waarom heb ik hem ooit vertrouwd? Die mannen kunnen me zo verbranden. Dan horen we ineens een stem.

'Shadowhunters...' zegt een zware, lage stem. Een man, zonder ogen en mond, komt naar ons toe gelopen. Ik zou zweren dat als ik dit zou lezen, het niet zou geloven en degene vol zou uitlachen, maar geloof me, het is echt. 

De man, of eerder gezegd wezen, begint weer te praten. 'Kom de cirkel in.' zegt hij met uitgestoken hand. Ik  loop de cirkel in. Waarom loop ik de cirkel in?! Oké Clary, verman jezelf. Niks aan de hand, alleen enge wezens zonder ogen en mond naast je. Jace wil achter me aan lopen de cirkel in.

'Niet jij, Jace Wayland.' zegt het wezen. 'Ik wacht hier.' fluisterd Jace geruststellend. 'De zoektocht naar je onderbewuste is zeer gevaarlijk.' zegt het wezen, alsof ik dat al niet wist. 'Alstublieft, mijn geheugen werd geblokkeerd. Ik moet het terug zien te krijgen.' 

'Als je niet sterk genoeg bent, zal het Zielenzwaard je doden.' Shit shit shit. Oké maar ik ben sterk genoeg. Ik kan dit. Ik ben Clary Fray.

'Ik ben er klaar voor.' zeg ik.

Point of view, Simon

Ik sta bij een soort kampvuur. Het duurt nu al langer dan een halfuur en ik vertrouw het steeds minder. Straks wordt Clary vermoord. Vermoord door Jace! Straks word ik vermoord door Izzy en Alec. Oh jongens help!

'Duurt het altijd zo lang om iemand z'n kop open te breken? Moeten we niet kijken of alles goed is?' vraag ik dan maar. Ik stotterde niet, wat ik wel had verwacht. Goed bezig Simon. 'Jace regelt het wel.' zegt Alec. 'Neem het maar van mij aan.' zegt Izzy grinnikend. 'The Silent Brothers zijn heel onaangenaam.' 

'Dat help niet, helemaal niet zelfs.' antwoord ik. 'Wat als Clary het niet aankan?' ga ik verder. 'Het houdt echt nooit op met praten.' zegt Alec, doelend op mij. 'Is hij altijd al zo charmant?' vraag ik sarcastisch aan Izzy. 

'Oudste kind. Zwaar is het hoofd dat de kroon draagt.' antwoord ze. Ik knik. 'Ik voel zijn pijn. Enige zoon. Mijn moeder wil dat ik accountant word.' Izzy komt op mij afgelopen. 'En jij, wat wil je zelf?' vraagt ze serieus. 'Ik? I-Ik zit in een band.' zeg ik stotterend. Ze is zo knap... 'Wat voor muziek? Laat me raden, indierock?' zegt ze. 

'Ja klopt!' zeg ik lachend. 'Heb je iets op je telefoon staan?' vraagt ze. 'Ja, we hebben onze vorige set opgenomen. Het ging geweldig, te gek!' zeg ik, shit. 'Mijn telefoon ligt nog in het busje.' zeg ik. 'Laten we hem dan maar gaan halen!' zegt Izzy. We lopen richting het busje. 

'Waar gaat het heen?' vraag Alec. 'We zijn zo terug.' antwoord Izzy lachend. Alec kijkt haar ongelovig aan. 'Wat. Hij is tijdverdrijf.' zegt Izzy. Pijnlijk dit. 'Ik kan jullie horen, weet je.' zeg ik. 

Eenmaal in het busje pak ik mijn telefoon. Ik krijg een berichtje binnen van Maureen. 

Maureen:
Repetitie gaat door vanavond, toch?

'Momentje..' zeg ik en draai om naar Izzy. Ze reikt met haar hand naar mijn bril en gaat door naar mijn haar. 'Ja?' zegt ze. 'Ik zoek de juiste opname.' zeg ik met een stem overslag. En dan horen we ineens gekraak. 'Wat was dat?' zegt Izzy en ze draait om. 'Zo terug, wat je ook doet blijf in het busje.' zegt ze en ze gooit de deur dicht. 'Doe ik.' antwoord ik en ik doe de deur op slot. 'Ik ga helemaal nergens heen.' fluister ik. Ik zet mijn headset op en zet mijn muziek aan.

 Totdat ik opeens van achter vast wordt gegrepen.

------

Vinden jullie het verhaal nog leuk? (:

Please comment en vote!