'Kan je uitkijken waar je loopt?' zeg ik.
'Kan je mij zien?' zegt de jongen met blond haar, blauw met bruine ogen.
Een verhaal over een 18 jarig meisje, waarbij haar leven compleet veranderd op haar verjaardag.
-Geïnspireerd op de Netflix serie.
Ik ren zo hard als ik kan. De tranen stromen over mijn wangen heen. Ik kijk even achter om, maar ren verder. 'MAM!' roep ik zo hard als ik kan. Ik zie bloed op de straat liggen. Ik loop even en kijk er naar, maar al snel ren ik verder. Ik open de deur van mijn huis. Ik kijk om me heen met open mond. Ik blijf huilen. Alles lig omver. niks is meer heel. Er ligt overal glas. Ik haal mijn handen door me haar en blijf verder huilen. Wat is er gebeurt? 'MAM!' schreeuw ik nog een keer. Ik laat mezelf op de grond vallen en verberg mijn gezicht in mijn handen. Ik ben woest en verdrietig te gelijk. Ik kalmeer eventjes en haal mijn gezicht uit mijn handen. Ik pak een bijl die op de kast ligt. Ineens hoor ik een donder en ik schrik. Ik kijk om, maar zie niks. Alleen vernielde spullen.
Ik begin langzaam verder te lopen. Ik loop over een deur, die eerst nog netjes in de scharnieren stond. Ik loop de hoek om, bang dat er iets is, maar er is niks. Dan kijk ik achter me, en zie Dot staan.
Ik loop op haar af. 'Dot!' zeg ik terwijl ik mijn bijl laat vallen. 'Ze hebben Jocelyn.' zegt ze. 'Wie was het?!' vraag ik. 'Rogue Shadowhunters, opzoek naar de levensbeker.' 'Waar heb je het over?' vraag ik, niet wetende wat ze bedoeld. Wat is een levensbeker?! 'Denk na, Clary. Heeft ze je ooit over een beker verteld? Een heel belangrijke beker.' zegt ze, terwijl ze op me af komt lopen. 'Van goud, bijna als kelk.' vervolgt ze haar verhaal. Ik begin sneller te ademen en weer rollen er tranen over mijn wangen. 'Nee ik weet niks over een beker, Dot. Een van die antieke spullen beneden?' . 'Nee, niet die.' antwoord ze. 'Denk na, Clary, dit kan Jocelyn redden. 'Ik kan niet denken. Mijn moeder is ontvoerd.' zeg ik terug. 'Je weet meer dan je denkt, Clary Fray.' zegt ze, en er komen ineens een soort octopus tentakels met tanden uit d'r mond. Dit is Dot niet. Ik steek het mes dat ik achter had gehouden in "Het's"maag. Ik duw Het van me af en het valt op de grond. Het krijgt ineens hele scherpe lange nagels, en veranderd in een of ander gedrocht. In wat voor iets ben ik beland? Ik blijf staan, niet wetende wat ik moet doen. Dan springt Het ineens op en wilt op mij springen. Vlug spring ik aan de kant. Ik val op de grond en ik krijg iets in mijn schouder door Het. Ik ga omhoog via de paal en blijf met angst in mijn ogen naar Het kijken die nu 10 centimeter van me af staat. Kwijl zit er bij de tentakels. Maar dan wordt Het ineens door zijn hart gestoken en zie ik een soort gloeiend mes voor het puntje van mijn neus. Het gaat, letterlijk, in rook op. Degene die het mes in Het heeft gestoken verschijnt nu. Ik ken hem van Champagne Enema. Hij was de jongen die de gedrochten vermoorde. Ik slaak een kreet van angst. Ik slik. 'Geen bedankje voor het redden van je leven?' vraagt hij. Ik kijk hem nog steeds met angst aan. 'Voorzichtig, de demon heeft iets van je.' Hij pakt mijn gezicht vast in zijn handen. 'Demonen?' vraag ik. 'Ja, wat dacht je dat dat smerige, duistere ding was?' Hij bekijkt mij verder. 'I-ik dacht dat het Dot was.' Alles begint langzaam aan te draaien en ik zie niet meer helder. 'Nee. Ravener-demon. een vervormer.' Ik zucht. 'Nu zeg je willekeurige woorden.' Ik begin zwaarder te ademen. 'Waarom draait de kamer zo?' 'Demonengif.' 'Is dat erg?' zeg ik.
Maar dan wordt alles zwart, en ik voel nog net dat ik word opgevangen door twee sterke armen.
Point of view, Jace.
Ik vang haar op. Ik kijk d'r even aan en til haar dan op.
'Ik heb je.' zeg ik.
˘³˘ hi cuties,
vote, comment & follow. x
Hier de foto's van de karakters! (Echte cast van de serie)
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
