Shadowhunters. (NL)

9.

Point of view, Clary.

Ik schud mijn hoofd bij het nemen van deze beslissing. Ik wil het niet, maar weet dat het moet. 'Kom Clary, we moeten gaan.' zegt Simon nog een keer. Ik draai me naar hem om. 'Sorry Simon, maar ik denk dat Jace ons kan helpen.' Simon kijkt me met open mond aan. Ik kan het zelf ook niet geloven, maar het is niet anders. 'Wat?' 'Kom nou maar.' antwoord ik. 'Hoe weten we dat die Mick Jagger zal proberen...-' hij wordt onderbroken door Jace. 'Normalo, we hebben geen tijd.' zegt hij bot en loopt naar de deur. 'Kom, Simon, we gaan.' Ik pak zijn hand en neem hem mee naar de deur. We lopen naar binnen. Het ziet er uit als een verlaten kerk op dit moment.  Wat het ook is. 

Jace pakt zijn cilinder of iets. Ik heb er ook zo een, van mijn moeder gekregen. Weet mijn moeder hier van? Het bovenste stukje begint te gloeien en hij brandt zich zelf? Hij maakt een rune. 'Ik weet het, vertrouw me.' zeg ik terwijl Simon me bang en verschrikt aan kijkt. 'Hij verbrandt zich zelf.' fluistert Simon. Jace pakt Simons hand. 'Maat, wat doe je? Ik ben je type niet man ik...' zegt Simon bang. Vervolgens worden alle dingen uit de oude kerk vervangen door de soort geheime werkplaats. 'W-Waar zijn we.' zegt/vraagt Simon versteld van wat er net gebeurt is. 'Wat the hell...' Ik kijk naar Simon. 'Clary, is er soms een oorlog waar ik niets van weet?' 'Nu wel.' zegt Jace. 'En het draait om mijn moeder.' vervolg ik hem. Ik loop achter Jace aan. 'Kom je nog?' roept Jace naar Simon. 'J-ja.'

'Wat is dit voor plek? Al die apparatuur. Hebben ze een elektronicazaak beroofd?' We geven geen antwoord. Jace toets wat in op een klein schermpje en schuift het naar het grote scherm. Er is een beeld, ik denk van nu, van voor de kerk, het gebouw waar wij in zitten. Er staan politieagenten. 'Gaat die moordenaar ons helpen?' vraagt Simon. Ik zucht. 'Hij is geen moordenaar. Hij beschermt ons.'reageer ik erop. 'Jou, om specifiek te zijn. Dat is ons ding.' zegt Jace. Ik slik door zijn zin. Ook worden mijn wangen een beetje rood. 'Hebben jullie een "ding"?' zegt Simon, een soort jaloers? 'Hij bedoelt een Shadowhunter-ding' zeg ik snel. 'Zij beschermen mensen tegen demonen.' ga ik verder. 'Demonen, natuurlijk, want die rennen overal in New York rond.' zegt hij sarcastisch. 'Dat, is het zinnigste van wat je vandaag allemaal al hebt gezegd.' zegt Jace. 'Vinden ze ons niet?' vraag ik, doelend op de politie mannen die op het scherm te zien zijn. 'Nee, we hebben afweerspreuken. Dan doen ze een paar uur hun normalo-ding en dan is alles veilig.' zegt hij. 

'Wat is er aan de hand?' vraagt Alec, die achter ons staat. 'Waarom is er een normalo in het instituut?' vraagt hij verder. Jace zucht voordat hij zijn zin begint. 'Een Cirkellid had hem gevolgd om Clary te pakken.' zegt hij. 'Een Cirkelrune, zoals de ontvoerders hadden.' zeg ik. 'Wat precies is een Cirkellid, en waarom willen ze ons dood hebben?' vraagt Simon. 'Wat we weten is dat De Cirkel lang geleden een opstand leidde. Daar kwamen veel Shadowhunters bij om, waaronder mijn vader.' ik kijk hem met medelijden aan. Ik wist niet dat zijn vader dood was, maar ja wat weet ik überhaupt over hem? 'Sinds de opstand is het verboden om zelfs nog over De Cirkel te horen.' gaat Alec verder. 'Hoe kan dat nou? Het is jullie geschiedenis.' vraag ik. 'Nou, jij wist niet eens dat je een Shadowhunter was.' grinnikt Jace. 'Je hebt gelijk. En de enige die de waarheid weet, is verdwenen, dus ik geef niks om jullie regels of om wat er verboden is. Er is vast iemand die weet waarom mijn moeder ontvoerd is.' 'Klopt. Ga je mee?' zegt Jace, terwijl hij al voor uit loopt. Ik loop achter hem en Simon volgt me. 'Nee, nee, nee. Alleen Clary, jij niet.' zegt Jace. 'Hey samen of niet.' zeg ik. 'De runen in de trainingsruimte zouden je normalo-vriendje zo doden.' zegt Jace makkelijk. 'Hij is niet m'n..' 'Ik ben niet..' zeggen Simon en ik tegelijk. 'We zijn gewoon vrienden.' zegt Simon. 'Beste vrienden.' zeg ik. 'Ik ben een taaie. Ik kan die runen wel aan. Kom maar op.' probeert Simon stoer te zeggen, maar het komt er eigenlijk een beetje zielig uit. Ik zie aan Jace dat hij zijn lach probeert in te houden. 'Ze geven Shadowhunters onze superkrachten.' zegt Izzy, die achter ons verschijnt. Ze brandt haar rune ook. Simon draait zich om. 'Damn, zo heet.' fluistert hij, maar net hard genoeg dat wij het kunnen horen. Jace kucht. 'De rune.' zegt Simon snel. Izzy lacht. 'Wees maar gerust, Clary. Ik zorg wel voor je beste vriend. Ik ging net ontbijt maken.' zegt ze. 'De runen zijn misschien minder dodelijk.' zegt Jace en ik lach om zijn reactie. 'Ik doe net alsof ik het niet gehoord heb. Excuses voor mijn onbeleefde broer. Dit is Alec.' zegt ze wijzend achter haar naar Alec. 'En ik ben Isabelle.' ze steekt haar hand uit, op de manier dat Simon een kus op haar hand moet geven. Maar Simon zou Simon niet zijn als hij gewoon haar hand schudt. Ik grinnik. Wat een sukkel is het ook. 'Lewis. Simon Lewis. Twee voornamen, praat ik nog steeds?' ratelt hij. Izzy lacht. 'Zie je? Je beste vriend is veilig.' zegt Jace tegen me. 'Als hem iets overkomt..' '-Ga maar, Ik red me wel.' zegt Simon, die nog steeds verstelt staat van Isabelle. 'Waar gaan we heen?' vraag ik dan maar. 

'Trainingsruimte.'

˘³˘
hi cuties,

vote, comment & follow.
x