Dode rode rozen!

23

Met een opgeheve hoofd loop ik het advocaten bureau in. Eindelijk binnen de koude lucht deed pijn aan mijn wangen. De meid achter de balie lacht naar me en ik lach terug.

Eenmaal boven klop ik langzaam aan. Nasr zat te lezen en had niet door dat ik toch ben binnen gekomen. Zijn ogen gasn omhoog en kijken me aan. Een klein lachje verschijnt er en staat op. Zijn blik gaat naar de papieren op zijn bureau. 'Neem plaats!', beveelt hij me. 'Euhm we zijn toch bijna klaar he?', vraag ik voor de duidenlijk heid. Hij knikt en ik pak de papieren van gisteren naar boven.

Na een dikke uur hebben gewerkt zijn we klaar en kunnen we over naar de rechtzaak die over 2 weken word gedaan in Parijs. Ik kijk naar Nasr. Een mooie man eerlijk is eerlijk. Hij draagt weer een mooie pak. Dit keer een donkergrijze met een zwart blousje eronder. Hij heeft zijn jasje wel uit gedaan en zijn mouwen opgestroopt. Je ziet zijn spieren goed door het bloesje heen.

Mijn ogen wenden af van hem als hij op kijkt. Een kleine grijns ontstaat er. 'Misschien moeten we dit in Parijs verder praten en dan zien we het wel!', zegt hij. Ik knik alleen maar en pak alle papieren van de tafel. Hij helpt me ook. Als mijn telefoon perongeluk valt raapt hij die op wat eigenlijk niet had gehoeven. Hij geeft het aan me en blijft me aankijken met een korte lachje. Zijn blik maakt me nerveus. Ik pak alles en doe het in een zak. Mijn tasje heb ik over me heen gedaan en loop naar de deur.  Hij steekt een hand uit en ik neem hem aan. Een kleine schudje maakt het duidelijk dat we klaar zijn. 'Tot in Parijs!', zegt hij hard en ik knik alleen maar. Zijn ogen zijn weer gevoelloos en gelijk groet hij een man die achter hem aan loopt. Hun staan nog even in de gang en Oussi had ik geappt om op mij te wachten in de wachtkamer. Hij moest nog iets doen en ging daarna op mij wachten. Ik geef hem een knuffel en loop samen met hem naar beneden. Mijn dikke jas doe ik goed dicht en sluit hem met de rits. Een kleine lachje ontstaat er als ik Amin buiten zie roken.

Ik knuffel hem hard en geef hem een kus op zijn wang. Hoe in een korte tijd wij zo hecht zijn. Alleen Oussi is wat gesloter. Amin totaal niet. Oussama is altijd zo geweest.
Zijn handen doet hij nonchalant in zijn broek zakken terwijl hij me lachend aan kijkt.

Ik stap achterin in en doe mijn gordel om. Amin en Oussi beginnen vollop te praten terwijl ik doelloos naar buiten kijk. Zal ik voor Ayoub gaan of? Ik weet het niet. Hij is een schatje alleen mis ik iets. Iets wat me blij gaat maken. Een kleine zucht verlaat ik en kijk op mijn telefoon die al tijden niet gerinkelt heeft. Normaal krijg ik berichten van Moesa, Nordin, Damin en Sami. Al een tijdje hebben ze me niet geappt of ik hun. Na 2 uurtjes zijn we eindelijk in Eindhoven. Ik word afgezet thuis en neem afscheid van mijn broers. Mijn tante doet de deur open en zie dat haar beste vriendin Fadoua is gekomen. Ze is zo een aardige vrouw. Ze wilt me aan haar zoon koppelen. 'Aggg mijn dochter doe het voor mij?!', smeekt ze me. Lachend schud ik van nee en loop langzaam de trap op naar boven. 'Sharah we hebben morgen een bruiloft. Jij gaat mee!', beveelt mijn tante me. Ik schreeuw oke terug en stap vermoeiend mijn bed in. Met schoenen en jas aan. Ik trap mijn schoenen uit en gooi mijn jas op de grond.

Ik pak mijn laptop en begin wat mails te lezen. Een paar dagen had ik me gesoliciteerd bij verschillende ziekenhuizen. Vijf van de zes hadden me afgekeurd en de ziekenhuis in Veldhoven heeft wel verpleegsters nodig en hadden me een mailtje heb dat ik langs mag komen om te praten. Ik stuur ze een mailtje dat het me een genoegen is en dat ik Donderdag kan praten in de middag.

Na een kleine dutje kleed ik me om in mijn pyjama en loop naar beneden waar iedereen op de bank zit. Ze kijken me aan en zijn gelijk stil. Okee? Ik let er niet op en ga op de bank zitten. 'Weet iemand waar ik een pakketje terug kan verzenden?' 'Kijk op internet!', reageert Moesa bot. Wat is er aan de hand man.

Ik sta op omdat er een spanning in de lucht hangt. Willen ze me niet meer hier hebben? Haten ze me? Ibtisam heeft gelijk he! Ik ben echt een hoertje! Met lichte tranen loop ik naar de keuken om een glas drinken te halen. 'Geltie moet ik je helpen?' 'Nee schatje inou ga maar zitten!', zegt ze liefjes. Ze geeft me een kus op de wang en gaat verder met eten maken. Een kleine tring gaat door het huis heen. Met lood in mijn voeten maak ik de voordeur open omdat niemand anders het doet. Een jongen staat voor de deur. 'Ben jij Sharah El Yasri?' 'Jaa?' 'Ik moet een brief aan u geven. Alsjeblieft!', zegt de jongen snel en loopt weg. Ik krijg de brief en open hem. Ik zie een pasje. Een Bankrekening. Er zit een brief in dat aanduit dat dit het erfenis is en 2 huizen in Marokko en 1 huis in Egypte. Ook een Auto. Een Mercedes S Klasse AMG pakket 2017. Ook een Golf 7 GTE.

Ik schrok letterlijk. Als ik de huiskamer binnen kom staat er een pakketje op tafel. 'Saar kan he even komen?', vraagt Moesa zachtjes. Ik knik. 'Open dit!', fluistert hij bijna. Met een frons kijk ik hem aan en open het. Het is een foto album. Oke? Ik open het en zie Zomer 2016. Ik kijk raar en blader door. Ik schrik en zie mijn fotos. Al mijn fotos. Ik krijg spontaan tranen ervan. 'Maar hoe?', huil ik. 'Door een vriend van mij!', antwoord Moesa zachtjes.