Dode rode rozen!

30

Drie weken zijn al verstreken en zal ik je iets vertellen. Mijn insta en snap staat vol van Rayan en een andere chick. Ze3ma goals. De tranen zitten achter mijn ogen. Facking Moudi. Tfoe ik haat hem. Ondertussen zit ik op de bank en kijk wat tv. 'Saar er komt zo bezoek! Fadouaen haar kinderen!', roept mijn tante uit de keuken. 'Oke!' 'Jallah ga aankleden ze zijn er zo!', zegt mijn tante. Pff. Ik loop naar boven met tegenzin. Nordin loopt de gang in en ziet er fresh uit. 'Kifesh je bent zo mooi!' 'De kinderen van Fadoua zijn gestudeerde kinderen!', zegt Nordin. De rest loopt allemaal achter hem aan en zie dat ze hun mooiste kleding aan hebben. Pff ik heb nieuwe kleren lekker! Ik neem een snelle douch en loop in mijn badjas naar boven. 'Ik ga hem voor het laatst bellen!', zeg ik moedegend tegen mezelf.

Rayan! Als ik wil drukken hou ik mezelf tegen. Zal ik het doen? Ja!

'Hallo Saar!' 'Hey Rayan!' 'Sorry!' 'Voor wat?' 'Voor het verspillen van je tijd! Eerlijk ik zag een toekomst met je! Maakt niet uit! Inschallah is zij de gelukkige en ben jij ook gelukkig!' 'Saar ik mis je!' 'Ik ook!' 'Succes met Nasr!' 'Ik ben niet met Nasr! Hij heeft alles verpest Rayan! Geloof hem alsjeblieft niet!' 'Saar kan ik je morgen spreken?' 'Ja ik wil je eigenlijk ook spreken!' 'Kom naar die cafee in de stad toen we elkaar voor de tweede keer zagen!' 'Is goed ik zie je daar!', zeg ik snel. We nemen afscheid en met een opgeluchte gevoel begin ik met mijn make up en doe mijn kleren aan. Ik trek een zwarte PP broek aan, een donkerrode Gucci polo, mijn nieuwe hoge rode Loubous. Ook heb ik mijn haren gestijld en pak mijn telefoon. Snel heb ik snaps gemaakt en stuur ze naar Ali en Camille. Mijn enige twee vrienden. Camille snapt me gelijk. Een foto van haar broer Fouad die tv kijkt. Ze is nog steeds in Franca Meskiena. Ze wilt terug naar Nederland. Ik begin haar terug te sturen en loop naar beneden. Heel die familie zit beneden en ik kijk en zie Nasr zitten. Tfoe. Amin belt me.

'Saar kan je langskomen?' 'Hoezo?' 'Oussama!' 'Ben onderweg!', zeg ik snel. Haastig loop ik de huiskamer binnen en pak mijn auto sleutels. De familie Moudi groet ik en Nasr met moeite. Hij knikt en gaat weer zitten op de bank. 'Ag Saar lieverd waar ga je naartoe?' 'Ik ga naar mijn broer toe even snel!' 'Ohh okeee!', zegt mijn tante snel. Ik ren naar de auto en scheur weg.

De deur word al opengedaan en loop naar de huiskamer. Daar zit Oussi op de grond. Helemaal dronken en is ook High. Tfoe. Samen met Amin zetten we hem in de bed van Amin. 'Sorry zusje!' 'Geeft niet broer wollah!', zeg ik snel en pak hem samen met Amin hem op. We leggen hem in bed en loop dan samen met Amin naar de deur. 'Kleine ik hou van je he!', zegt hij liefjes. Ik lach en geef hem een knuffel. 'Ik weet ik weet ik hou ook van jou!', zeg ik zachtjes. Ik kijk op mijn telefoon en stap mijn auto in. Nordin heeft me geappt dat we gaan eten.

Ik: saf is goed ben onderweg
Nordin: tranquilo wel rustig aan doen!❤️

Ik kijk zijn bericht en begin te rijden. Onderweg ga ik snel naar de winkel. Snel wat lekkers halen. Ik sta bij de kassa en reken snel af. Mijn aandacht word getrokken naar een koppel. Het komt me bekend voor en het is Ibtisam met Isaac. Wat? Ik loop op ze af en trek ze uit elkaar. 'Hallo kifesh?', zeg ik verward. Ze kijkt naar beneden en Isaac kijkt me gewoon aan. Ik pak haar arm vast en trek haar helemaal mee naar de auto. 'Hallo? Wat doe jij!', roep ik boos. 'Hij is mijn vriend doe normaal man!', zegt ze boos. Ze trekt zich los en loopt weg. Tazz kanker hoertje! Ik stap mijn auto in en rij naar huis. Als ik uitstap en over wil steken word ik bijna aangereden. Kifesh? Mijn pols doet zoveel pijn omdat ik de tegen wouw houden met mijn hand en die klap ging door mijn pols heen. Shit.

Een jongen stapt de auto uit en loopt naar me toe. 'Sorry sorry heb je niet gezien!', zegt hij snel. 'Maakt niet uit!', zeg ik geirriteerd. Ik kijk naar hem en zie dat hij best ruig uitziet. Een type waar je niet mee te maken wilt hebben. 'Ik had een beetje haast en zag je niet. Heb je pijn ofzo?', vraagt hij snel. 'Nee je hebt me net niet geraakt alleen heb ik best pijn in mijn pols!', zeg ik pijnlijk. 'Hoe komt het?' 'Ik wouw de je een beetje tegenhouden snapje. Door die klap ging het door mijn pols heen!', zeg ik pijnlijk. Ik voel aan mijn pols en voel dat het net niet is gebroken. Alleen gekneust. 'Ik breng je naar het ziekenhuis kom stap in!', zegt hij snel. Hij loopt naar de bestuurderkant. 'Nee het gaat wel!', zeg ik snel. 'Het kan erg zijn dus stap in!', beveelt hij me een beetje. Oke? Ik stap snel in en gelijk word ik gebeld en zie Amin. Shit mijn broer. Ik ga niet opnemen ik bel hem dadelijk wel. 'Neem maar op hoor!', zegt hij met een kleine lachje. Ik kijk hem aan en knik snel.

'Yo luisterdan!' 'Jaa!' 'Kom je morgen bij mij slapen?' 'Waarom?' 'Omdat ik je heb gemist kleine!' 'Euhm safff is guud blijft Oussama ook slapen?' 'Jaa is geen probleem en dan gaan we een leuke nachtje van maken!', zegt hij lachend. Ik lach en gelijk gaat die lach weg aangezien ik dom ben om mijn tasje op te pakken. Als die jongen mijn tasje pakt glimlach ik liefjes. 'Ey ik ben even ziekenhuis een papierfout ik ben even oplossen ik bel je zo!', zeg ik snel en hang op. 'Waarom loog je?' 'Omdat je geen boze jongens op je af wilt komen.', hij kijkt me bedenkelijk aan en we gaan naar de eerste hulp. Daar wachten we een uurtje en ik ben dan aan de hulp. Mohim dat word er tegen me gezegd.

'Dusss hoe heet je?', vraagt hij. 'Sharah!', zeg ik zachtjes. 'Hmmm mooie naam. Ben je half?', vraagt hij alsof hij het kan zien. 'Ja ik ben half Marokkaans en half Egyptische.', alsof ik geen zin heb dat andere mensen het horen. Zo zacht. Hij knikt en kijkt me aan. 'Ik ben Reda! Ben helemaal Marokkaans!', zegt hij emotieloos.