Dode rode rozen!

27

Gisteren was zo leuk. Ik moet nog steeds om Nasr en Rayan denken. Ik heb Rayan's nummer gekregen. Zal ik proberen? Hmmm. Mischien. Shit man Moudi. 'Zal ik hem bellen?', fluister ik mezelf toe. 'Wie ga je bellen?', vraagt Amin onverwachts. 'Niks niks!',
Zeg ik snel. 'Saar je kan altijd met mij spreken overalles!', zegt hij zachtjes. 'Kijk Rayan ken ik maar een dag, maar hij trekt me aan. Ik weet niet maar met hem zie ik een toekomst. Dan heb je Nasr Moudi. Die advocaat. Ik weet niet. Hij is ook aantrekkelijk maar arrogant', zeg ik zachtjes. 'Hmmm je moet voor die Rayan gaan!',zegt hij simpel. Ik wist het wel.

Als ik door de stad loop denk ik aan Camilla. Shit. Ik zou haar nog bellen. Nadat ik bij een gezellige cafeetje ben gaan zitten begin ik haar te bellen.

'Hayy hayyy prinses belt me weer!', zegt ze lachend. 'Heyyy zussie! Waar ben je?' 'Ewa ben ik Franca!' 'Hoezo dan?' 'Omdat mijn broer zin had in Franca. Ey ik bel je vanavond. ILAISSS GA DAAR WEG NU QLEWIE!', hoor ik haar schreeuwrn. Gelijk hangt ze op. Lachend kijk ik naar mijn telefoon en net op dat moment kan ik bestellen. 'Voor mij een grote Thee en een broodje brie met honing!', zeg ik snel. Als ik naar buiten kijk zie ik regen en mensen lopen winkels in aangezien het zo hard regent. 'Toevallig zie ik je weer! Ik had er wel op gehoopt.', hoor ik achter me. Snel draai ik me om en zie Rayan. Hij glimlacht naar me en wijst naar de stoel voor me. 'Euhm kom maar ziten!', zeg ik zachtjes. 'Praat jij altijd zo?' 'Hoe praat ik?' 'Alsof je bang bent om gehoord te worden!', zegt hij liefjes. 'Euhm zo iets!', zeg ik snel. Hij weet hoe ik me voel zonder me te leren kennen. 'Mohim. Het was een leuke dag gisteren he!', zegt hij lachend. 'Jaaaa jij bent echt gek!', zeg ik lachend. 'Nou zegt de persoon die cola over een jongen had gegooit!', zegt hij grappend. 'Hij zei dat mijn kont lekker was!', zeg ik nep boos. 'Eerlijk dat is het wel!' 'AEYY! Ik gooi ook wat over jou heen maar het is dan wel heet!', zeg ik grappend. 'Grapje grapje ik wil nog niet dood!', zegt hij smekend. Ik moet echt hard lachen om hem. Nog nooit heb ik zo gelachen als met hem.

'Ik had het erg naar me zin!', zegt hij menend. 'Ik ook!', zeg ik zachtjes. 'Alweer. Luister bij mij kan je zo hard als je wilt praten. Okeee?' 'Okeee!', ondertussen had hij mijn wangen vast en slikt. Snel laat hij me los en knipoogt naar me. 'We zien elkaar snel!', zegt hij lachend. 'Zeker!', zeg ik snel.

Ieder lopen we onze eigen kant op. Ik blijf nog steeds denken aan Rayan. Aan zijn mooie Licht bruine ogen. Zijn mooie volle lippen en lange winpers. Wat moet hij eigenlijk met mij. Ik ben niet eens mooi of aantrekkelijk.

Ik loop snel naar mijn auto. Daar word ik van alle kanten aangeken. Een groepje jongens kijken naar me en iemand komt naar me toe gelopen. Het is Bilal. Mongooltje.

'YOOOOO QLEWIE!!!!' 'FAKKA IZAN!', riep hij terug. Was met hem. Ik lach naar hem en hij geeft me een boks. 'Yo ga je naar osso?' 'Nee man ik ga werken nu heb nachtdienst!' 'Saffff als kon jr me even afzetten bij jou osso!' 'Saff stap in ik heb pas over een uurtje dienst.' 'Dankje man!', zegt hij liefjes. Ik rol mijn ogen en zie Rayan met een boy lopen. Zijn ogen gaan naar Bilal en mij. Zijn gezicht maakt een frons en kijkt mij niet meer aan. Shit hij denkt vast dat mijn vriendje is. Kut. Ik bel hem wel in mijn dienst.

Nadat ik hem heb afgezet. Krijg ik een piepje dat er een probleem is. Met volle gas rij ik naar werk en loop naar de paskamers en kleed me om in mijn uniform en loop daarna naar Ismail mijn medecollega. 'Saar je bent er eindelijk. Er zijn twee jongens naar binnen gebracht die zijn neergestoken. Alle dokters zijn bezet. We moeten ze hechten.m' 'saff kom nu!', zeg ik snel en doe alle spullen aan die Ismail me heeft gegeven. 'Ze zijn daar! Pak jij de rechter kamer en ik pak de linker!', zegt hij snel. Ik knik en ren naar de rechter kamer.

Kut. Ik kijk wie er ligt. Nasr? Ik schrik en ren naar hem toe. Hij kijkt me pijnlijk aan. Ik slik hoorbaar en begin aan de korte operatie. Snel hecht ik de wond en maak het schoon. Tfoe. Nasr ligt er gespannen bij en ik hou zijn hand vast. 'Wat is er gebeurd!' 'Weet ik niet meer!', zegt hij moeilijk. Ik knik en loop naar Ismail. 'Ey Ismail! Ik moet nu naar mijn verdieping gaan. Zorg goed voor hun!', roep ik snel naar hem. Ik loop vermoeiend naar mijm verieping. Ik loop langs kamers en zie dat mijn mensen eindelijk slapen. Een klein opgeluchte zucht verlaat mijn mond.

'Mevrouw zou ik mogen weten waar de toilet is?', vraagt een kleine jongentje. 'Jaa hoor het is hier aan de linkerkant.', wijs ik hem aan. Hij lacht vriendelijk en loopt ernaar toe. Een jongen roept hem. 'Samir! Samir! Samir! Snel kom!', roept een andere jongen. Die kleine jongen komt eraan rennen. Hij was zijn handen aan het drogen.

'Samir! Anas! Meekomen nu!', zegt een bekende stem. Rayan. Ik kijk op en hij ook. Gelijk was hij stil. Zijn broertjes of neefjes rennen weg en hij blijft me aankijken. 'Rayan! Wacht!', hou ik hem tegen. 'Die jongen van daarnet was de beste vriend van mijn neef waar ik woon. Ik heb hem alleen naar mijn huis gebracht!', zeg ik snel. 'Waarom geef je een verklaring!', zegt hij hard. 'Omdat omdat omdat...' 'Omdat je me niet boos wilt maken?' 'Waarom doe je zo?', zeg ik zachtjes. Ik kijk hem aan en zie verdriet in zijn ogen. 'Hoe doe i-', probeert hij te zeggen. Ik geef hem een knuffel. 'Je bent verdrietig!', zeg ik zachtjes tegen zijn borst aan. Hij pakt me vast en knuffelt me strak vast. 'Mijn moeder ligt hier!' 'Hoe heet je moeder?' 'Amina Zion' 'oggg jou moeder is zo een schatje. Het gaat eigenlijk stukke beter met haar!', zeg ik liefjes tegen hem. 'Echt?' 'Jaa!'

Na een minuut laat ik hem los en loopt hij weg. Nadat iedereen op mijn verdieping weg is. Besluit ik even te checken bij mensen. Ismail piept me en ik ren naar een verdieping lager. 'Ismail wat is er aan de hand?' 'Het gaat om Moudi hij word verplaatst naar jou verdieping!' 'Is goed. Ik neem hem wel mee!', zeg ik snel. Hier heb ik totaal geen zin in.