Feels Like Hell

- sᴇᴄᴏɴᴅ ᴅᴀʏ: -

Η ώρα ήταν 8 το πρωί. Η μεταξωτή μου ρόμπα κάλυπτε το σώμα μου μέχρι τα γόνατα. Η μεγάλη κούπα μου με το ζεστό τσάι έκαιγε τα δάκτυλα μου αλλά δεν με πειράζει αφού το κρύο της ατμόσφαιρας είναι πιο τσουχτερό.

Αισθάνομαι δύο μεγάλα χέρια να τυλίγονται γύρω από την μέση μου και το στήθος του να ενώνεται με την πλάτη μου. Με φίλησε λίγο στον λαιμό και έκλεισα τα μάτια μου αφήνοντας το άγγιγμα του να με γεμίσει.

"Καλημέρα όμορφη" Μου ψιθυρίζει γλυκά.

Πάντα όταν ακούω τη φωνή του, νομίζω πως είναι εκείνος. Ώσπου γυρνάω και όλα χάνοντε.

"Καλημέρα" Με γυρνάει απότομα και ορμάει στα χείλη μου επιθετικά. Άρχισε να με φιλάει άγρια καθώς τα χέρια του γρατζούνησαν την μέση μου. Ένιωσα τα χέρια του να μετακινούνται προς τον κόμπο της ρόμπας μου αλλά εγώ αμέσως τον σταμάτησα.

"Πρέπει να σου πω κάτι" Λέω μέσα στο φιλί μας και εκείνος σταματά.

"Τι έγινε;"

"Μου ανατέθηκε μια υπόθεση" ξεκινάω.

"Καιρός ήταν." Μου χαμογελάει και φεύγει μακριά μου κατευθύνοντας προς την μηχάνη του καφέ. Πατάει κάτι κουμπιά και ζεσταίνει καφέ.

"Βασικά..." ξεκινάω.

"Είναι μια πολύ πολύ πολύ σημαντική και επικίνδυνη αποστολή. Αφορά έναν από τους μεγαλύτερους εγκληματίες της ανθρωπότητας." Γελάω λίγο για να μην το κάνω να φανεί τόσο μεγάλο θέμα μα αυτός γυρνάει απότομα και με αγριοκοιτάζει.

"Όχι Haiz. Όχι ρε αγάπη μου." Μου λέει ενοχλημένος και με αγκαλιάζει. Ακουμπά το μέτωπο του στο δικό μου.

"Πες μου πως το αρνήθηκες..."

"Alex δεν είναι τόσο απλό. Θα μου δώσουν πολλά λεφτά. Η καριέρα μου θα ανέβει στα ύψη. Θα γίνω η πρώτη 25χρόνη δικηγόρος που θα έχει καταφέρει να κάνει κάτι τέτοιο." Του λεω περήφανη ενώ μέσα μου ξέρω πολύ καλά τι ήθελα και αν ήθελα να το κάνω.

"Τι τα θες τα χρήματα ρε μωρό μου αφού ζούμε μαζί! Με εμένα στο πλάι σου ποτέ δεν θα σου λείψει τίποτα. Σε λίγο θα παντρευτουμε!" Μου λέει και εγώ αντί να με πείσουμ τα λόγισ του με εκνευρίζουν.

"Δηλαδή επειδή θα παντρευτώ εσένα και τα λεφτά σου πάει να πει πως δεν θα δουλεύω; με ξέρεις Alex! Είμαι γαμημένα ανεξάρτητη και πάνω από όλα λατρεύω την δουλειά μου τόσο που θα ρίσκαρα και τη ζωή μου! Επέλεξα κάτι τέτοιο ξέροντας τους κινδύνους και δεν το μετανιώνω. Έπρεπε να με καταλάβεις..." Ξαφνικά νιώθω την ανάγκη να τον χτυπήσω τόσο που θα του ματώσει η μύτη και θα του σπάσω τα κόκκαλα του αν και δεν με είχε ικανεί. Νιώθω το μέσα μου να βράζει να καίει.