Feels Like Hell

- ᴛᴡᴇɴᴛʏ sɪxᴛʜ ᴅᴀʏ: -

playlist song: promise by ben howard *enjoy*

Ο πόνος στο στήθος μου είχε γίνει ακόμα πιο δυνατός, το τρέμουλο στα χέρια μου το ίδιο. Ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι εδώ και περίπου 1 εβδομάδα και κανείς δεν ήρθε να μάθει καν αν ζω. Μονάχα η κ. Jackson η οποία ήταν η μόνη που νοιάστηκε. Έπασχε από άνια.

Κοίταξα τριγύρω και έβγαλα τη πεταουλάδα από το χέρι μου. Σηκώθηκα και περπάτησα μέχρι τον καθρεπτή.

Κοίταξα τον εαυτό μου. Το δέρμα μου ήταν νεκρό, τα μάτια μου άχρωμα και κουρασμένα. Δεν μου έμεινε πολύ χρόνος.

Έπιασα το κινητό μου και κάλεσα αμέσως τη Haiz. Δεν το σήκωσε. Γαμώτο που είναι. Έπειτα κάλεσα την Lucy. Μετά από λίγο, το σήκωσε.

"Παρακαλώ;" Το παίζει ευγενική. Ενώ ξέρει πως είναι το ακριβώς αντίθετο.

"Θα σε θάξω ζωντανή και έπειτα θα κάψω το σώμα σου έτσι και δεν μου πεις που στο πούτσο είναι."

Είχε να με ακούσει εδώ και 8 χρόνια. Νόμιζε πως πέθανα μαζί με όλους τους υπόλοιπους. "Ha...harry?"

"Που είναι η Haiz, Lucy?" Ρωτάω θυμωμένος. Ήξερα πως σύντομα θα έπρεπε να της εξηγήσω τι μου συνέβαινε και ποιος στα αλήθεια ήταν ο Edward Deroes, η Lucy Dale και εγώ. Τι ρόλο είχε ο καθένας μας.

Γιατί όλο έχουν έναν ρόλο στο παιχνίδι αυτό.

"Harry, στο ορκίζομαι την πρόσεχα όλα τα χρόνια δεν άφηνα κανέναν να την πειράξει μα-" διακρίνω

"Που είναι;" κλείνω τα μάτια μου προσπαθώντας να ηρεμίσω.

"Γαμώτη μου ποιος τη πήρε!?" Ουρλιάζω. Παραπατάω και κρατάω το στήθος μου προσπαθώντας να πάρω τον πόνο μακριά.

"Νομίζω την έχει ο Edward. Νομίζω επέλεξε να φύγει μαζί του."

Με τον Edward? Γιατί γαμώ να φύγει με αυτόν! Κοπανάω το κρεβάτι και πέφτω κάτω.

Γαμώ τον καρκίνο μου μέσα.

"Ξέρω που την πήγε." Μουρμουρίζω και της κλείνω το τηλέφωνο. Ξέρω που να τη βρω. Μα πρώτα πρέπει να μιλήσω με κάποια που ξέρω θα με βοηθήσει.

HAIZ

"Που είναι ο Ντρέικ; Ξέρει πως την έχουμε;" λέει μια κοπέλα με εξαιρετικά λεπτή φωνή. Που είμαι;

Σκοτάδι τριγύρω μου. Δεν νιώθω κανένα μέρος του σώματος μου, δεν νιώθω πως μπορώ να κουνηθώ.