Feels Like Hell

- ᴛʜɪʀᴛᴇᴇɴᴛʜ ᴅᴀʏ: -

/Θα ζητήσω κάτι ακατόρθωτο επειδή είμαι σατανική χεχε. Αν αυτό το κεφάλαιο φτάσει τουλάχιστον 40 λάικς και πάνω από 150 σχόλια (χαχαχαχχα) μέχρι τις 3 το βράδυ θα ανεβάσω άλλo 1 κεφάλαια αύριο και την επόμενη./

Ας προσπαθήσουμε. Να δούμε αν θα τα καταφέρουμε!

O N E

Ήταν αυτός ο πόνος που τόσα χρόνια ευχόμουν να εξαφανιστεί. Ήταν σαν να μου φώναζαν 100 άνθρωποι ταυτοχρόνως δυνατά και αυτό πονούσε σαν την κόλαση. Ακριβώς σαν αυτό. Ήταν σαν κάποιος άλλος κατέλαβε το σώμα μου και το δικό μου μυαλό ήταν παγιδευμένο.

Δεν το πιστεύω πως της είπα για τη φωτιά. Δεν το πιστεύω πως απείλησα και την Χέιζ ότι θα τη σκοτώσω.

Μετά από λίγο ο πόνος σταματά και προσπαθώ να σηκωθώ όρθιος ενώ ξέρω πως η Χέιζ στέκεται αμίλητη και με κοιτάς να υποφέρω. Δεν έπρεπε ποτέ να δεχτώ. Δεν έπρεπε ποτέ να το κάνω αυτό.

"Τελείωσες;" Με κοιτά ειρωνικά σαν να είναι άψυχη τελείως νεκρή. Δεν ξέρω αν με θεωρεί τέρας, αλλά αν όντως το κάνει δεν τη κατηγορώ.

Τα τέρατα είναι αυτά που μιλούν αντί για εμένα τώρα τελευταία.

Όταν μιλάει πολλές φορές το όνομα της μου έρχεται στο μυαλό. Μου τι θυμίζει όταν κοιτάω τα γαλανά της μάτια, τα πανέμορφα μάτια της. Διάολε, μου λείπει.

"Λοιπόν, κρατάς το στόμα σου κλειστό, το ίδιο και εγώ." Λέει και πάει να βγει από το δωμάτιο ξεφυσάω.

Δεν έπρεπε να της τα πω όλα αυτά εξαρχής. Τώρα θεωρεί πως εγώ τα έκανα όλα, πως καλύπτω ακόμα τον μαλάκα Drake μα αυτό δεν είναι αλήθεια. Αυτή η συνήθεια το να σκοτώνω άρχισε όταν ήμουν 7, όχι όταν με βρήκε ο Longer. Δεν είναι κάτι που ελέγχω, μαζί με εκείνον το ελέγχαμε κάποτε. Αλλά πάει καιρός.

Αν είναι να τελειώνουμε νωρίτερα ας προσπαθήσω να την κάνω να με εμπιστευτεί ξανά.

Βγάζω το κινητό από τη κωλότσεπη μου και της το πετάω στο κρεβάτι.

"Όταν σου είπε η Jessica πως μας απειλούσαν κυριολεκτικά μετρούσαν τις μέρες μας. Να μαντέψω έχεις ήδη διαβάσει το ημερολόγιο;"

Νεύει.

Γαμώτο έμαθε πολύ γρήγορα.