Feels Like Hell

- ғᴏᴜʀᴛʜ ᴅᴀʏ: -

Aν το διαβάζεις αυτό, σχολίασε μια καρδιά.♥️ ακόμα και αν δεν μου έχεις ξανασχολιάσει ποτέ. Να δούμε πόσα σχόλια θα φτάσουμε.

__

Η πτήση μου πήγε καλά. Καλύτερα από όσο περίμενα αν σκεφτείς πως 10 ώρες ήμουν σε ένα αεροπλάνο που θα με γυρνούσε πίσω στη κόλαση που τόσο ήθελα να ξεφύγω. Όμως έπρεπε να το κάνω, είχα ένα μεγαλύτερο κίνητρο αυτή τη φορά.

Ίσως ανακαλύψω κάτι για τον Harry. Mου είχε ανάφερει κάποτε για τον Drake και πως ήθελε να δουλέψει μαζί του αλλά έπελεξε τους Hurts Like Hell. Μάλλον έκανε τη καλύτερη επιλογή.

Μαζί μου υπήρχαν και 3 τυπάδες με μαύρα κουστούμια προφανώς για να με προστατεύσουν αν και δεν χρειαζόμουν προστασία. Όταν ρώτησα πως τους λένε μου απάντησαν πως δεν έχουν ονόματα. Άρα...μάλλον είναι του FBI? Μπορεί.

Αφού μου κουβάλησαν τις βαλίτσες φτάσαμε στο αμάξι που θα μας πήγαναν στο κέντρο του Φοίνιξ. Έχω ακούσει πολλα για αυτη η πόλη.

Νούμερα 1: Είναι πολύ μουντή και βρέχει πολύ.
Νούμερο 2: Οι κάτοικοι δεν είναι πολύ φιλικοί.
Νούμερο 3: Μάλλον δεν θα είναι σαν διακοπές.

"Που πηγαίνουμε;" Ρωτάω τον οδηγό αφού παρατηρώ την ερημιά που μας περιέβαλε.

"Στις φυλακές Crowns. Φτάσαμε." Ξαφνικά το αμάξι στρίβει σε ένα στενό και μπροστά μας εμφανίζεται ένα γιγαντίο πράγμα, οι φυλακές Crowns.

Οι φυλακές των διαβόλων. Εκεί που θα συναντούσα ένα μέλος της D.L. Πράγμα που θα με δυσκόλευε πολύ όχι μόνο επειδή είμαι κουρασμένη αλλά επειδή ξέρω πως όλοι της συμμορίας ποτέ δεν απαντάνε με ειλικρίνεια, μιλάνε με τη γλώσσα τους γυρισμένη.

Ο εσωτερικός χώρος με έκανε να ανατριχιάζω από αηδία και φόβο. Οι τοίχοι έφταναν τουλάχιστον 500 μέτρα πάνω στην οροφή και δεν υπήρχαν καν πόρτες. Ήταν μόνο ένας τεράστιος ευρύχωρος χώρος. Μόνο μια πόρτα υπήρχε. Αυτή που μέσα τις ήταν οι φυλακές. Το μόνο που μύριζα ήταν μούχλα και θανατήλα.

"Είστε η Haiz Evans?" Με ρωτά ο άντρας με το όπλο και την μαύρη κουκούλα και εγώ γνεύω. Ήταν στρατιώτης.