Feels Like Hell

- ғɪғᴛᴇᴇɴᴛʜ ᴅᴀʏ: -

T

α χέρια του ήταν ματωμένα. Ο λεκές άφηνε κόκκινα σημάδια στη άσπρη μπλούζα μου καθώς τα κινούσε πάνω στη μέση μου. Φιλούσα τις αμαρτίες του σαν να ήθελα να τον ελευθερώσω. Αν και ένιωθα προδομένη από αυτόν, δεν σταμάτησα να τον αγαπώ.

"Είσαι ζωντανός;" τον ρωτάω και απομακρύνω τα χείλη μου από τα δικά του ενώ γελάω. Τα λακκάκια του βαθαίνουν και προσθέτουν μια γοητεία στο άχρωμη πρόσωπο του.

"Έίμαι εδώ. Στο είπα πως πάντα θα είναι εδώ.

"Γιατί μου είπες ψέματα, Harry? Από την αρχή με κορόιδευες και εγώ σε πίστεψα. Γιατί;" αρχίζω να θυμώνω μαζί του για αυτό τρέχω μακριά του ενώ κλαίω.

"Αγαπάς εκείνον έτσι;" ακούω τη φωνή του και ξαφνικά πέφτω πάνω σε κάτι. Σηκώνω το βλέμμα μου και είνσι ο One και μου χαμογελάει χαιδεύοντας τα μαλλιά μου.

"Μην τον εμπιστευτείς Haiz." Ο Harry με προειδοποίησε. Μου είπε να μείνω μακριά. Μα τα συναισθήματα μου ήταν τόσο μπερδεμένα που δεν είχα ιδέα ποιόν να εμπιστευτώ.

Κανέναν.

Κοιτάω μια τον Harry μια τoν One και σκέφτομαι. Και οι δύο μου είπαν ψέματα. Και οι δύο με πλήγωσαν. Και οι δύο με κατέστρεψαν.

__

Το όνειρο που είδα εχθές βράδυ μου άφησε τόσα ερωτήματα.

Τι θα γινόταν όντως στο μέλλον;

Ο μόνος που μπορούσα να εμπιστευτώ ήταν ο εαυτός μου. Είχα πάρει 3 μέρες άδεια που σήμαινε πως μπορούσα να κάνω ότι θέλω. Και εγώ αποφάσισα να πάω στη Νέα Υόρκη.

"Σε 2 μέρες για γυρίσω. Μην τον χάσετε από τα μάτια σας." Τους λέω ενώ σηκώνω τη βαλότσα μου αι τη βάζω στο πίσω κάθισμα.

"Εμ βασικά δεσποινίς..." Μου σταματάει ο James.

"Ο κ. Base μας είπε πως...πρέπει να έρθει μαζί σας." Λέει και μου πέφτει το σαγόνι.

"Π-πότε; πως; Γιατί;!" Ρωτάω απελπισμένα και ξίνω τον αυχένα μου. Πρέπει να μου κάνουν πλάκα.

"Λυπάμαι αλλά είναι στο συμβόλαιο σας πως όπου πάτε πάει. Τον έχετε υπό την προστασία σας."

"Πόσο είναι για τον έχω υπό την προστασία μου;! Πέντε;" φωνάζω πανικόβλητη. Ήθελα απλά 2 μέρες να ηρεμήσω και να ξεκαθαρίσω ότι πληροφορίες είχα μαζέψει μέχρι τώρα.

"Συν 20." Λέει μια ντροπαλή φωνή πίσω απο τους σωματοφύλακες.

Κάνουν λίγο στο πλάι ώστε να δω τον One με ένα απαλό χαμόγελο και μια βαλίτσα να περπατάει καμαρωτά προς το αμάξι.