MAVİNİN ÖTESİNDE (ARA VERİLDİ)

🍀 2. Bölüm 🍀

Ertesi sabah:

Uyandığımda telefonuma bir mesaj gelmişti. Bi güne bu şekilde ilk defa uyanmıştım. İlk başta mesajın simaydan olduğunu düşündüm fakat mesaja bakınca öyle olmadığını anladım. Mesaj mertten gelmişti ve "Günaydın bal" yazıyordu. Bu mesaj beni gülümsetmişti. Ona ne yazacağımı düşünürken simay mesaj attı

"Çevrimisin uyanmışsın günaydın"

"Sanada günaydın"

"Ben şey diyorum. Bugün kahvaltı yaptıktan sonra..."

"Ee?"

"Çarşıları falan mı gezsek?"

"Benim için uygun"

"Hatta şu yeni tanıştığın arkadaşını da çağır"

"Bi sormam lazım ona"

"Tamam sor şimdi"

"Bekle"

Merte "Günaydın nar" yazıp görmesini bekledim. 2 dk sonra mesajımı görmüştü ve hemen gülen emoji atmıştı. Bende gülen emoji attıktan sonra sorumu sormaya hazırdım.

"Mert biz bugün çarşıya gideceğiz siz de gelsenize"

"Olabilir benim için de bi arkadaşıma sorayım"

"Bekliyorumm"

....

"Onun için de uygunmuş."

"Tamam o zaman biz bi kafeye otururuz size de konum atarım gelirsiniz oraya olur mu?"

"Çok güzel olur"

"Tamamdır görüşmek üzere"

"Görüşürüz"

Telefonu kapatıp banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayıp simayın odasına gittim.

"Geliyolar mertgilde"

"İyi hadi kahvaltı hazırla"

"Efendim?"

"Kahvaltı hazırlar mısın birtanecik canım arkadaşım"

"Tabiki arkadaşım"

Odasından çıkıp mutfağa girdim.

__________________________________________

Yarım saat sonra kahvaltıyı hazırlamıştım ve simayın odasına yeniden girdim

"Kahvaltı hazır seni velet!"

"Oooo kanki adamsın yaa"

Benden önce masaya geçip oturmuştu. İkimize çay katıp oturmuştu ama. Bende masadaku yerimi alınca yemeye başladı.

"Saat kaçta gidecez?"

"Aaaa, biz onu konuşmayı unuttuk!"

"Amaan boşver 1 de gideriz işte"

"Öyle de olur"

"Saatin 11nde gitcek değiliz ya"

İkimizde gülmüştük. Simayı cidden çok seviyordum. İyiki 13 yıl önce annelerimizin bizi zorla aşağı indirmesiyle tanışmıştık. Evet tanışma günümüz çok güzeldi. Ben siteye daha yeni taşınmıştım. Saat 3-4 civarı annem demişti ki
"Git bi dışarıya çık arkadaş edin kuzum"

"Ama anne"

"Eylül!"

"Tamam anne"

Tabletle oynamayı bırakıp aşağı indim. 4-5 tane erkek vardı onlar ise sanırım zombicilik oynuyorlardı. 4 tane apartmanın tam ortasında dikiliyordum. Hiç kız yoktu. O sırada gönül teyze beni balkonda çay içerken görmüş. Sanırım halime acıdığından dolayı simaya seslenip beni göstermiş.