J 2, 1-11

2 0 0
                                    

Tęskni każdy za czymś czasem,
ale nigdy razem.
Może za sobą nawzajem?
W tak wielkiej odległości przecież stajem.

Aby nie tęsknić, musisz ufać
i w razie potrzeby wysłuchać.
Co ma się dziać
się stanie. Należy tylko zaufać.

Trudno dostrzec coś naprawdę,
ale dam ci rade.
Spróbuj patrzeć. Przeskocz kłodę,
wielką, jak komodę.

Wszystko jest subiektywne.
Zmysły trzeba mieć wyczulone.
Dać najeść tym myślom, co głodne.
Uznajmy to za zakończone.

PutaveruntOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz