Annem aradıktan sonra bütün olan biteni anlatmıştım ve oda beni gelip almıştı. Aslında bizim eve o kadar uzak değildik. Daha önce hiç görmediğim çocukla aynı mahallede oturduğumuzu da bilmiyordum.
Değişik.
O degilde Kayra'dan engel yemiştim ve bir şeyler yapmam gerekiyordu.
Acaba numaramı değiştirsem ve tekrar mesaj atsam.
Ya da en iyisi beklemek.
Eğer bir gün boyunca mesaj atmassa instagramını bulur ve ordan yazarım.
Off bilmiyorum şuan kafam çok karışık.
"Mete ile daha önce hiç karşılaşmadınız değil mi? " dedi annem.
Bu cümlesiyle bütün düşüncelerinden arınmış ve dikkatimi anneme çevirmiştim.
"Evet ilk defa gördüm de..." diyerke söze başlamışken kaşlarım istemsizce çatıldı. "Onu nerden tanıyorsun yani ismini? " diye ekledim.
"Geçen hafta anneannesi vefat etmiş miras paylaşımı için beni avukat olarak tuttular. "
"Gerçekten mi? " dedim şaşkınlıkla.
"Evet görünüşe bakılırsa bu yaz burada kalacaklar."
"O zaman o evde anneannesi kalıyordu değil mi? "
"Aynen öyle anneannesi vefat edince evde bir tek dedesi kaldı. Bütün aile birbirine girmiş durumda şuan."
"Senin işinde zor yaa"diye teselli cümleleri kurarken annemle sabahki tartışmamız geldi aklıma.
Harbi ya bu kadın her seferinde ortamı değiştirmeyi nasıl başarıyordu?
"Ve şimdi sana gelelim küçük hanım."
Tamda güzel gidiyordu ya.
"Bence hiç gelmeyelim. "
"Böyle düşündüğünü bilmiyordum. " dedi beni hiç tınlamadan.
"Anne lütfen. "
"Bana söylemeliydin."
Bu sözü o kadar içten söylemiştiki kalbim bir anda durmuş karnım kasılmış ve gözlerim sulanmıştı.
"Söylemeye çalıştım. " diyerek başladım konuşmaya. "Yeri geldi bakışlarımla... Bazen yaptıklarımla... Hatta tavırlarımla. "
Ah evet neredeyse ağlamak üzereydim.
"Ama anlamadın çünkü beni tereddütsüz korumaya çalışıyordun. "
Bir az bekledim ve kendimi toparlamaya çalıştım. Zaten annemin yüzüne bile bakamıyordum etraftaki eşyalara bakarak dikkatimi dağıtma çabasındaydım.
"İlk ne zaman başladı diliyor musun? Ortaokulda arkadaşlarımla gezmeme izin vermeyip beni tek başıma bıraktığında. " derin bir nefes alıp devam ettim. " Aylar sonra pencerem simsiyah kaplandı. Elbiselerim, eteklerim, şortlarım kalktı yerine uzun kollu tişörtler ve pantolanlar geldi. Gündüz dışarı çıkamaz oldum ve iki sene önce ne old-"dediğim sırada annem elimi tuttu ve bana baktı.
"Tatlım bunu anlatmak zorunda değilsin. "
Ve o sırada annem ile göz göze geldim. İşte korktuğum şey başıma gelmişti. Bir çift damla göz yaşı akmıştı üzerime ve devamı daha da berbat.
Hıçkıra kıçkıra ağlamaya başlamıştım. O sırada annem bana daha yaklaşmış ve sımsıkı sarılmıştı.
"Elif ve Derya'yı da kaybettim anne. Artık kimsem yok. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gölgedeki Çiçek | Texting
Short StoryK: O mezuniyete geleceksin. Ayçiçeği: Asla. K: Dinle. K: Çünkü o zamana dek seni bulmuş olacağım. Ayçiçeği: Bak işte şuan sesli güldüm. Ayçiçeği: İmkansız. Ayçiçeği: Benim hakkımda bir kaç gereksiz şey dışında hiç bir şey bilmiyorsun. K: Dene...
