Mad Hatter •Peter Parker•

P.6

Parker derste yanıma oturmamıştı. Anlaşılan sözünü tutuyordu ama ona ondan hoşlanmadığımı söylememiştim. Doğrusu hoşlandığımı da söylememiştim. Ben sadece nötr olmak istiyordum. Ne çok samimi ne de kanlı bıçaklı. O, yemekhaneye doğru hızlı hızlı adımlarken koşarak yanından geçip omzuna çarptım

"Seni geçtim!" Diye bağırdıp, yemekhanede boş bir masa bulup oturdum. Bugün Merlene yoktu. O yüzden canım çok sıkılıyordu. Elmamdan bir ısırık almıştım ki geveze yine dibimde bitmişti. Hayır, ben sadece ona karşı tavırlı olduğumu sanmasın diye böyle bi hareket yapmıştım. Dibimde bitip her zamanki gibi gevezelik yapsın diye değil.

"Ne yani? Bana sinirli değil misin?" Bıkkın bir şekilde gözlerimi ona çevirip

"Neden sinirli olayım?" Dedim.

"Yani ş-şey. Ned biraz boş konuşurda..." Aynı senin gibi. "Yani o gün-" sandalyeyi çekmesiyle söylenmem bir oldu.

"Hayır, oturamazsın. Sinirli de değilim ama birazdan sinirlenebilirim. Hadi git Parker, hadii." Sinek savuştururmuş gibi elimle onu savuşturup gitmesini sağladım.
         xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

4. Katın 2. Penceresine fenerimi tuttum
"Merlene, anlatmaya değer hiçbir şey olmadı." Evin ışığını açtıklarında fenerimi söndürdüm. "İnan bana sen yokken o kadar sıkıcıydı ki..." Işığı kapattıklarında tekrardan fenerimi o pencereye doğrulttum.

"Ben de evde çok sıkıldım. Tüm gün perdenin arkasından Bayan Nicole'u gözetledim. Hatta bazı telefon konuşmalarını da dinledim." Marlene konuşmaları anlattıktan sonra telefonu kapattım. Yeniden cama ışık tutacakken evin sahibi camı açıp kafasını çıkardı. Yakalanmamak için feneri kapatıp, kendimi çatının içine doğru attım. Biraz saklandıktan sonra tam çıkmaya hazırlanıyordum ki önüme bir şey kondu. Daha doğrusu düştü. Önüme Örümcek Adam düştü. Anlık şaşkınlığımla ağzımdan ufak bir çığlık kaçınca eliyle susmam için işaret verdi.

"Yaramaz bir kızsın Meredith." Yanıma oturdu.

"Adımı nerden biliyorsun ve sesin çok tanıdık sanki-" Eliyle göğsüne değdi.

"Ben her şeyi bilirim Meredith." Sesi çok kalın çıkıyordu. Şu filmlerdeki kötü adamlar gibi.

"Tanrım! Şunu durdur lütfen. Böyle daha kötü." Sert bir şekilde göğsüne vurdu. Sanırım sesi eski hâline dönmüştü.

"Burda ne işin var?"

"Asıl senin burda ne işin var? Burası benim evimin çatısı." Kollarını başının arkasında birleştirdi ve sırt üstü uzandı.

"Süper kahramanların da biraz kafa dinlemesi gerekebilir." Dedi. Fenerimle yine bi evin penceresini hedef belirlemiştim. "Tabii eğer aklında biri varsa bu çok zor." Işığı bu sefer gözlerine doğrulttum.

"Ne?" Elleriyle feneri uzaklaştırmaya çalıştı.

"Meredith! Derdin ne senin?" Siren sesleri duyulunca yerinden doğruldu. "Kimse Örümcek Adamın kafa dinlemesini istemiyor anlaşılan."