(( جموح أسد )) ج2 من انقضاض الاسود بقلم ندى محمود

_ الفصل السابع _

مصعب فى نظرات مُلتهبة :
_ هى ايه الحاجة اللى لازم اشوفها بنفسى دى !!؟

تمتم بتردد :
_ لما تاجى ياباشا هتشوفها بَنفسك

غمغم فى نفاذ صبِر بخِنق :
_ طيب اقفل اقفل دلوقتى وودى الورق ده عندى على البيت زى ماقولت

_ حاضر يابيه

انهى إتصاله معه وحدّق فى الظلام بشِرود ويجول بعقله أكثر من مية سؤال وأهمهم هو ما هو ذلك الشئ المهم الذى يجب أن اراه بنفسى !!!

***
فى صباح اليوم التالى ...........

تحّرك بهدوء نحو فِراشهم ومرر بأصبعه الإبهام على وجنتها برِقة ثم أبعد خُصلات شعرها المتناثرة على وجهها بعشوائية وانحنى إليها وهمس بصوت رجولى حانى :
_ مودة ياحبيبتى قومى يلا

فتحت عينها ببطء فى تكاسل ثم نظرت له بأعين نصف مفتوحة من الضوء المتسلل الى الغرفة عبر النافذة ، همست برقة :
_ مؤيد صباح الخير ياحبيبى

ابتسم لها بحبُ وتمتم :
_ صباح الفل والياسمين ياقلب حبيبك قومى يلا البسى ولبسى يوسف وجهزى شنطتك

اعتدلت فى نومتها سريعاً وهتفت فى هلع :
_ شنط ايه يامؤيد فى ايه !!؟

همهم بخفوت هادئ :
_ مفيش حاجة ياقلبى انا مسافر موضوع شغل وهاخد كام يوم وراجع

وثبّت واقفة وهى تهتف فى قلق :
_ شغل ايه ده اللى ظهر فجاة كده !!

مؤيد بصوتً رخيم :
_ شغل مهم عايز اخلصه انا هوديكى تقعدى عند بتول لغاية ما ارجع لانى مش هقدر اخدك معايا

زمّت شفتيها السُفلى للامام فى ضيق وهتفت قائلة :
_ ليه ؟!!!

امسك وجهها بين كفيه وهو يهمس بخفوت رقيق :
_ مش هينفع ياحبيبتى انا لو عليا مش عايز اخليكى بعيدة عنى ابداً بس مضطر

إبتسمت له مُتفهمة ثم تمتمت بنبرة راضية :
_ ماشى ياحبيبى بس توعدنى انك بعد ماترجع تقولى ايه الشغل المهم ده

قبّل جبينها قُبلة مطولة ثم أبتعد عنها وهمس بهدوء :
_ حاضر ، يلا البسى علشان الحق اوصلك قبل معاد الطيارة

أومات رأسها له بالموافقة وأتجهت نحو المِرحاض لتغِسل وجهها ثم خرجت وبدأت بارتداء ملابسها وبعدها بدأت بطفلها ............

***
نهضت من فراشها فأصدرت أنيناً مُنخفضً فى ألم ، مدت يدها ووضعتها على رأسها مُوضع الجرح ، وجدت زوجها يرتدى ملابسه ويستعد للخروج ، تقدمت نحوه ووقفت خلفه مباشرة وهمست بصوت انوثى :
_ صباح الخير

هتف هو بامتعاض :
_ صباح النور

التفتت ووقفت فى مواجهته تماماً وهمست بخِفوت حزين :
_ انت لسا زعلان منى !!؟